Ve Kırar Göğsüne Bastırırken - Ahmet Altan

194 Pages·2013·0.62 MB·Turkish

by  Ahmet Altan

Ahmet Altan

Ve Kırar Göğsüne Bastırırken

Kitap

Can Yayınları

İstanbul, 2003.

EKitap

Tarama: Bilinmiyor

Düzelti ve E-Tasarım: efrasiyab

E-Yayın: ayraç sanal yayın

Ağustos, 2006.
Ahmet Altan (doğumu: 1950, Ankara), Türk
yazar. Ünlü yazar ve eski milletvekili Çetin Altan’ın oğlu,
yazar ve İstanbul Üniversitesi İktisat Profesörü olan Mehmet
Altan’ın ağabeyidir.

Orta ve lise öğrenimini çeşitli okullarda tamamladıktan
sonra Orta Doğu Teknik Üniversitesine devam etti, İstanbul
Üniversitesi İktisat Fakültesi’ni bitirdi. Yirmi dört yaşında
gazeteciliğe başladı. Gece muhabirliğinden, genel yayın
müdürlüğüne kadar gazeteciliğin hemen hemen bütün
kademelerinde çalıştı. 1987 yılında köşe yazarı oldu, 1990’ da
genel yayın müdürüyken ara verdi. Çeşitli televizyon
programları hazırladı. Bir çok yazısından dolayı yargılandı ve
1995 yılında bir buçuk yıl hapse mahkum edildi. İlk romanı
Dört Mevsim Sonbahar 1982’ de yayınlandı.

1985’te yayınlanan ikinci kitabı Sudaki İz , toplatıldı ve
müstehcenlikten yargılanarak mahkeme kararıyla yakıldı.
Üçüncü romanı Yalnızlığın Özel Tarihi 1991’de basıldı.
Dördüncü romanı olan Tehlikeli Masallar 1996’da yayınlandı
ve rekor sayılacak baskı sayısına ulaştı. Deneme kitapları
Geceyarısı Şarkıları 1995’te, Karanlıkta Sabah Kuşları
1997’de yayımlandı. Ahmet Altan’ın 1998’de yayınlanan
romanı Kılıç Yarası Gibi , 1999 yılı Yunus Nadi Ödülü’nü
kazandı. Kristal Denizaltı adlı denemesi 2001’de, İsyan
Günlerinde Aşk adlı romanı 2001’de ve Aldatmak adlı romanı
2002’de yayımlandı.
İçindekiler

Ahmet Altan.1

Ve Kırar Göğsüne Bastırırken.1

Diyorlar ki, Yenilmişiz...7

Felsefe, Cinayet, Askerlik ve Edebiyat10

Ve Kırar Göğsüne Bastırırken...13

Türkiye’nin Bütün Generalleri, Kışlalarınıza Dönün.15

Bir Şarkı Söylerdim...18

Sığırcıklar ve Atmacalar.21

Ziyaret23

Beyaz Frezyalar ve Maria.26

Bütün Cümleler Yeniden Yazılmalı28

Sarıkamış’tan Akdeniz’e.30

Bu Kimin Hayatı?.33

En Büyük Günah.36
Pautus.38

Oralarda, Geceler.41

Arto.44

Nerede?.46

Piyanoya Çivi Çakmak.49

K.51

İşgal Altında.54

Yolunu Ayırmak.56

Yaşasın Ölüm...58

Tragedya.61

Türk Olmak.64

Entelektüeller.66

Tarihçiler, Padişahlar, Paşalar.69

Son Teorem...72

Yumurta ve Onur...75

Bu Generalleri Yargılayın, Bu Yazarları Açıklayın.78
Filozofların Şehri ve Tanrının Şehri81

Binyıl83

Özlemek.86

Savunmalar.88
Diyorlar ki, Yenilmişiz...

Diyorlar ki, yenilmişiz.

Diyorlar ki, ölümü savunanlar, ölümü avuçlarında
taşıyanlar, ölümü zehirli tohumlar gibi hayatımıza saçanlar
kazanmış.

Reggiani, ‘Kurtlar şehre indi’ diyor şarkısında.

Biz, hayatı savunanlarız.

Biz, hayatı ölmeyi bilerek savunanlardanız.

Bahardır bizim müttefikimiz.

Ölümden korktuğumuzdan değil yaşadığımız, biz
savaşmayı sevdiğimizden yaşarız.

Yaşamaktır savaşımız.

Bir nakış işler gibi, her ilmiğine kendimizden bir şey
katarak yaşarız.

Diyorlar ki, yenilmişiz.

Diyorlar ki, sahipsiz ölülerimizin kanlıları zafer
yürüyüşleriyle geliyorlarmış.

Diyorlar ki, dağılmış ordularımız.
Diyorlar ki, her cephede bir hüzün, her cephede bir yenilgi
varmış.

Diyorum ki, yenilmedik.

Toy kısraklar gibi oynak bahar sabahları hayatımıza
koşarken ne yenilmesi, bu çıldırmış erguvanlar her yana
dağılırken kim yenebilir bizi.

Şu gülümsemeleriniz.

Dilinizin ucuna geliveren şiirler.

Mırıldandığınız şarkılar.

Kır kahveleri, kıpır kıpır bir şeyler içinizde, taze ot
kokuyor her yan, birisi size sizi sevdiğini söylemeye
hazırlanıyor.

Kahkahalardan atlarımız, yapraklardan cephanemiz,
neşeden ordularımızla yürürüz cepheye.

Ölümü taşıyanlara karşı hayatı biz yaşayarak savunuruz.

Onlar kalın parmaklarında ölümü taşıyorlar, sırtlarında
öldürdüklerinin hayaletleri, her gülümsemeyi ezmek
istiyorlar, aşağılıyorlar aşklarınızı, zekice her nükteden nefret
ediyorlar, hayat en büyük düşmanları.

Onlar öldürdükleriyle ölen ölüler.
Biz, hayatı savunanlarız.

Yaşayanlarız biz.

Işıklı sabahlar, çiçekli ağaçlar, tebessümler, kekik
kokulan, deniz kıyıları, dudağımızın kenarında taşıdığımız
öpüşmeler, imalı şakalar, alnımızda hissettiğimiz ince rüzgâr,
ihtiyar kayıkçının selamı, çırılçıplak yüzen Çingene çocukları,
bahar akşamlan bizim müttefiklerimiz.

Kalabalığız.

Güleriz biz, sevişiriz, çocukların başlarını okşarız, en
oymalı ıslıklan biz çalar, en demli çayları biz içeriz.

Kaç pusudan geçtik, kaç çatışmadan çıktık.

Ne aşktan selamımızı kestik, ne sevişmelerden vazgeçtik.

Diyorlar ki, yenilmişiz.

Diyorum ki, yenilmedik.

Yaşamaktır zaferimiz.

Biz hayatın cesur yolcularıyız, bir yere varmak için değil
yolculuğumuz, biz yolculuğu sevdiğimizden yoldayız.

Hayatın ölüleri onlar.