THAVMATVRGVS PHYSICVS Siue MAGIAE UNIUERSALIS Naturae et artis pars IV. Auctore P

741 Pages·2012·2.36 MB·French

THAVMATVRGVS
PHYSICVS
Siue
MAGIAE UNIUERSALIS
Naturae et artis
pars IV.
Auctore P GASPARE SCHOTTO
E. Soc: Iesu.
1659
P. CASPARIS SCHOTTI
REGISCURIANI, ESOCIETATE
JESU,
Olim in Panormitano Siciliae, nunc in
Herbipolitano Franconiae Gymnasio ejusdem SOCIETATIS
JESU Matheseos Professoris
THAUMATURGUS
PHYSICUS,
Sive
MAGIAE UNIVERSALIS
NATURAE ET ARTIS
PARS IV. ET ULTIMA,
IN VIII. LIBROS DIGESTA,
Quibus pleraque quae in Cryptographicis,
Pyrotechnicis, Magneticis, Sympathicis ac Antipathicis,
Medicis, Divinatoriis, Physiognomicis, ac Chiromanticis,
est rarum, curiosum, ac prodigiosum, hoc est, verè magicum,
summâ varietate proponitur, variè discutitur, innumeris
exemplis aut experimentis illustratur, solidè examinatur, & rationibus physicis
vel stabilitur, vel rejicitur.
Cum Figuris ari incisis, & Privilegio.
Sumptibus Haeredum JOANNIS GODEFRIDI SCHÒNWETTERI
Bibliopol. Francofurtens.
HERBIPOLI.
ANNO M. DC. LIX.
S. FRANCISCO
XAVERIO MAGNO INDIARUM
APOSTOLO,
THAUMATURGO,
AUCTOR.
Claros nobilitate viros
Scriptorum alii, alii honoribus
ac dignitate,
doctrinâ alii praestantes
deligunt, quorum nomina suis praefigant
libris; ego Caelites ambio, Dei
familiares ac intimos. Causasilli habeant;
quas habent mihi unica haec
est, patronum Thaumaturg. ut nanciscar,
cujus tute lae non tam Opus
2 meum,
DEDICATIO.
meum, quàm me ipsum submississimè
committam: quem quia in
Terra invenire despero, Caelum
adeo. Ex multis Te eligo, Magne
Indiarum Apostole, cui innumera
totoque Orbe notissima miracula,
Dei virtute patrata, Thaumaturgi
nomen ac titulum jam dudum pepererunt.
Animos addidit pronissima
illa Tua, ac tot beneficiis praestitis
testate voluntas clientes Tuos
juvandi. Non opes quaero, non honores,
non humanos ac perituros
favores, nec, ut plerique, corporis
vires aut sanitatem; sed apud Deum
patrocinium, auxiliumque Tuas
imitandi virtutes heroicas, submissionem
DEDICATIO.
sionem animi, mundanarum rerum
contemptum, paupertatis
studium, castitatis amorem, obedientiae
promptitudinem, pietatem,
divinae gloriae ac religionis
proferendae cupiditatem; verbo,
sic modulo meo sub vexillo eodem,
sub quo Tu olim, nunc Deo & Ecclesiae
militandi, ut in partem gloriae,
qua in coelo frueris aliquando
venire merear. Hoc ero, hoc opto,
ter Maxime THAUMATURGE,
Herbipoli Die XXXI. Julij Anno
M. DC. LIX.
Cliens Tuus humillimus
CASPARUS SCHOTT
è Societate JESU
3 EIDEM
EIDEM
SANCTO THAVMATVRGO
S. FRANCISCO NAVERIO
Thaumaturgus Physicus sacer esto:
Quando NAVERIUS, seu vivit, seu moritur,
Totus est Thaumaturgus.
Dum vixit.
Quot munia habuit, tot obtinuit nomina;
Quot negotia tractavit, tot fecit prodigia.
Missus à PAULO III. Pont. Maximo
APOSTOLUS
Ex Europa in Indiam
Ut tab Occidente jam illuminaretur Oriens
Praepostero ordine:
Intulit solem ovum in quadriga mystica
Prodigiosus Phaebifer:
Nam motu Astronomis hucusque ignoto,
Non nisi decennio cursum confecit
Sol illatus,
Ut Oriens illuminaretur.
Vt verò doceret non contra, sed supra Naturam
Hunc solem illuminare.
Omnibus fecit esse communem
Regibus, Dynastis, subditis.
Et quia tenebras dispulit;
Simul tenebrarum Principes expulit.
Unde quia Dominis vacua fiebant
Delubra & fana;
Tam facilè ea diruit,
Ut spontè corruisse viderentur.
Ruinam
Ruinam qui metiri volet,
Numeret, quae ipsa ruina solo allisit & confregit
Jdola:
Fuere autem quadragies mille.
Qui verò hunc solem viderunt
Ex Occidente orientem,
Et agnoverunt Phosphoro XAVERIO,
Fuere duodecies centena millia:
Quos ipse omnes velut Aurora
Lustrali rore aspersit.
Quis neget prodigium esse?
Decennio unum XAVERIUM
Agendo & patiendo
Plures Ecclesiae jugo submisisse,
Quàm sternendo & profligando
Multis saeculis
Romani simul & Graeci
Subiugarunt
Imperio suo & Reipublicae.
Jam verò, cùm dico fuisse Apostolum
XAVERIUM,
Quid non de eo dico admirandum?
Nam dum Apostolum egit, nihil non egit prodigiosum.
Ut ad DEUM animas duceret,
Nihil tam fuit invium in India, quod non adierit;
Nihil tam incognitum, quod non scrutatus sit;
Nihil tam inaccessum, quod non penetrârit,
Qui etiam abdita cordium lustravit,
Ut palàm audiret Vates:
Sie enim providebat futura, quasi facta;
Sic absentia pervidebat, quasi essent praesentia.
Hinc nihil non ex voto successit
In Oriente:
Quan-
Quando, quod cupiebat Rex in Portugallia,
Quod IGNATIUS decernebat Romae,
Eodem tempore exequebatur in India
XAVERIUS
Et ut plurium necessitatibus adesse posset
Ejus Charitas,
Visus est saepe simul pluribus ad fuisse.
Unus ipse:
Ut mirum non sit,
Ita eum à Charitate roboratum,
Ut iisdem, quibus alii deficiunt & sternuntur,
Ipse proficeret & surgeret alacrior:
Quando Orbis etiam vastitas, angustia fuit
XAVERIO;
Defatigatio, quies; inedia, saturitas;
Exilium, vita.
Fortis est, ait sapiens, ut Mors dilectio:
Sed morte etiam fortior fuit
In XAVERIO:
Ut frustra minas jactaret Oceanus,
Frustra procellas volveret,
Frustra fluctibus eum involueret.
Ad sternendum XAVERIUM
Non profuere naufragia; non valuere morbi;
Non pyratae; non latrones;
Non invidi; non falsi fratres;
Et (si tamen his sunt nequiores)
Non Daemones ipsi.
Innumeris
Morbis, molestiis, periculis, insidiis,
Odiis, calumniis. territamentis, min is,
Quae vel furor, vel livor instruebat,
Oppositus fuit & expositus
Unus
Unus XAVERUIS;
Omnibus tamen semper fuit superior:
Ut velut in & ex igne vivere creditur
Salamandra;
Ita ex ipsa morte vitam instaurare videretur
XAVERIUS.
Et quidni haec inter staret imperterritus,
Si ad eius vocem attonita stabant
Elementa ipsa,
Et ab eius nutu pendebant?
Experimenta cape:
Ad XAVER II Imperium in rebelles Tolenses
Lapidum, sinerum, pumicum grandinem
Depluebat Aër:
Sicque didicerat vivo parêre
Ut mortuum etiam revereretur;
Quando allatis Malacam sacri corporis exuviis,
Stetit lues.
In Aquis vetera miracula renovavit:
Ventis imperavit, & siluerunt:
Iratum mare calcavit, & ferociam fregit;
Salsis aquis Crucis lignum immersit, & dulcoravit.
Igni sic dominatus,
Ut velut ad eius obtutum conterritus,
Grassari timeret.
Terra verò, ex reliquis quidem pigriot,
Promptior tamen ad obsequium fuit,
Sive ad imperium ejus tremuit,
Sive aëre pendula haesit.
Quando eum in oratione sublimem extulit.
Quid porrò mirabitur Orbis?
Qui sic inanima inflexit,
In homines exercuisse Imperium,
Comi-
Comite sapientia divina
Cuius ludum aperuit in India.
In quo quàm acer fuerit vindex Veritatis,
Testes sunt Branchmanes Indorum
Imanes Turcarum, Jäponum Bonzii;
Quibus vel silentium imposuit, ut confunderentur,
Vel eos tubore suffudit, ut silerent,
Et manus darent.
Si verò minus hoc esset mirandum,
Prodigio hoc certè non vacat:
Centum idiomatistam diversis, quàm divisis
Loquebatur Oriens;
Nec minùs totidem, singulis colloquebatur
XAVERIUS,
Imò, quod maius est,
Sic uno loquebatur idiomate, ut diversae gentes
Intelligerent:
Sic diversa plures interrogabant,
Ut pluribus satisfaceret
Uno responso.
Cumque jam inter vivos non superesset,
Cui non imperaret,
Tandem imperavit morti:
Quae vel jussu XAVER II, quos rapuit, restituit;
Vel, nè raperet destinatos, se toties continuit
Nunc verò post tot prodigia
Maximum est:
Quod Naturae tandem subesse voluit moriens;
Qui supra Naturam vixit:
Nè tamen mortuus non esset prodigiosus;
Sub calce viva sepelitur mortuus,
Et manet incorruptus
Sub quâ vivus corrumperetur.
Cave