Tarihin Şeref Levhaları - Ahmet Şahin

360 Pages·2000·0.91 MB·Turkish

by  Ahmet Şahin

TAKDİM

Yayınevimizin iftiharla takdim ettiği «Tarihin Şeref
Levhaları», İslâm ümmetlerinin dışında, hiçbir milletin
tarihinde görülmemiş, işitilmemiş, duyulmamış vak'alar
manzumesidir ki, her birisi bir milleti ayakta tutmaya kâfi
gelebilecek bir millî destan mahiyetindedir.

«Garpta mitoloji» adı verilen efsane kahramanları, hayalî
kahramanlar meydana getirme ihtiyacı, «Tarihin Şeref
Levhaları»nda görüleceği gibi, bizde İslâm tarihinde fiilen
yaşanmış ve gayri müslim-lerin hayallerinin bile ulaşamadığı
noktalara İslâm mücahitleri her istedikleri zaman
varabilmişlerdir.

Ne yazık ki, yarım asırdan beri bizi mazimizden koparma
gayretleri, köksüz bir millet, tarihsiz bir nesil meydana
getirme plânları mazimizi örten, müstesna kahramanlarımızı
unutturan kesif bir cehalet sisi halinde karşımıza çıkmış; genç
nesil ne muhteşem bir mazinin mirasçısı, ne muazzez bir
neslin takipçisi olduğunu unutmuştur.
«Tarihin Şeref Levhaları»nı okurken, göreceksiniz ki,
İslâm. bir dünya nizamı olarak Peygamberimiz Efendimiz
Aleyhissalâtü Vesselam vasıtasiyle vaz'edildikten, ilâhi
hakikat güneşi Arabistan kum çöllerinden fışkırıp bütün bir
insanlık âlemini cehalet karanlığından kurtardıktan sonra
tarih; tarih olabilmiş, hakiki kahramanlar zaman içeri¬sinde
mevkiini almış, vahşetalûd sahralarda irtikâb edilen cinayetler
yerini emniyet ve adalete terk etmiş; en katı kalbler, en kirli
vicdanlar, en paslı sineler nura, huzura, aydınlığa yo!
Bulabilmişlerdi.

***

Tarihin Şeref Levhalarını okurken heyecanınıza hâkim
olamayacaksınız, gözyaşlarınızı tutamayacaksınız,
sevincinizden kabınıza sığamaz hale gelecek ve İslâm
olmakla ne büyük saadete kavuşmuş olduğunuzu anlayacak,
Rabb-ı Rahim'e hamd-ü senalar etmekten bir an dahi fariğ
olamayacaksınız.
Elinizde bulundurduğunuz şu kitap, kısa zamanda
dördüncü baskısını yapmıştır. Ahmet Şahin Hoca'nın üç
yıldan beri yüzlerce cilt kitap karıştırarak tesbit ettiği
menkıbelerden teşekkül etmiştir. Büyük İslâm Tarihi
içerisinde bu menkıbeler muhakkak ki binlerce, onbinlercedir.
İnşaallah bu eser Ahmet Şahin Hocamızın bu yoldaki
çalışmasına bir mukaddime teşkil eder de, tarihin hakikaten
şeref levhası haline gelen diğer hâdiseleri ve menkıbeleri de
cildler halinde siz muhterem okuyucularımıza takdim etme
imkânına ve şerefine kavuş¬muş oluruz.

Allah'ın selâmı ve rahmeti üzerinize olsun.

YENİ ASYA YAYINEVİ

BİR ŞEHİD

UDAL kabilesi ileri gelenleri Resûlullah'a müracaat
ederek Müslüman olmayı arzu ettiklerini, fakat kabilelerinde
İslâmiyeti öğretecek kimsenin bulunmadığından, aşiret
mensuplarının putlara tapmakta olduklarını ifade ile
kendilerine vaiz gönderilmesini istediler.

Resûlullah da bu müracaatı kabul ederek Udal kabilesine
Ashabın en seçkinlerinden bir mücahit grubunu gön¬derdi.
Onların vazifesi sadece Kur'an okuyup, İslâmiyet!
Anlatmaktan ibaret olduğundan, yanlarına kılıç-kalkan gibi
harp malzemesi almamışlardı.

Fakat Mekke kâfirleri o güne kadar mertçe yapılan
meydan savaşlarında bir hayli küfür yoldaşlarını
kaybettiklerinden, işi kalleşliğe dökmüşler; kendilerine
Kur'an okutmak için gelen bu masum insanları birer birer
kılıçtan geçirmek gibi bir zillete düşmüşlerdi.
İşte bu masum mücahit grubun içinde Hubeyb ile Zeyd
bin Sabit de vardı. Müşrikler onlara dokunmadılar; çünkü
İslâmın bu iki kılına, daha evvelki harplerde müşriklerin
birçok küfür arkadaşlarını er meydanına çağırarak, onlara
lâyık oldukları dersi vermiş ve canlarını cehenneme
yuvarlamışlardı. Onun için bu iki zatı götürüp hapsetmeyi
tercih ettiler; ta ki biriken intikamlarını, bütün müşriklerin
iştirakleri ile ve büyük bir vahşetle alsınlar.

Hapsedildiği Hüceyr'in evinde gününü beklemekte olan
Hubeyb'de hiç bir korku ve telâş eseri görülmeyişi
müşriklerin dikkatinden kaçmıyordu. Devamlı namaz kılan
Hubeyb'den bu kadar telâşsızlığının sebebini sordular; o şöyle
cevap verdi:

— Bu iman davası kadar azametli bir dava yeryüzüne bir
daha gelmeyecek ve bu dava uğruna ölenlerin şerefine denk
bir şeref, daha dünyada vücut bulmayacaktır. Telâşa bunun
için sebep yoktur.

Arkadaşı Zeyd'e Hubeyb'in nasihati şuydu:

«— Sakın üzülme; eğer müşrikler bizi öldürürlerse, bu
ALLAH’IN rızasına ve bütün müminlerin duasına mazhar
olacağımıza işarettir. Çünkü bundan sonra gelecek olan İslâm
mücahitleri bizi örnek alırlar ve sırası gelince İslam’a hizmet
yolunda fedayı cân etmenin dahi gerektiğini onlar da idrak
etmiş olurlar.»
Nihayet beklenen gün gelip çatmıştı. Hubeyb'i görmek
için toplanan müşrikler ona, Peygamberi inkâr ederse
kurtulacağını söylemişlerdi. Hubeyb, müşriklere istihza ile
bakmış ve:

«—Ölümlerin en fecisini mi teklif ediyorsunuz? Ben iman
ettim; iman nedir, biliyor musunuz?» demişti.

Yıllardır küfür ve dalâlet bataklığı içinde yuvarlanan
böylesi inatçı kâfirler İman’ın ne demek olduğunu nere¬den
bileceklerdi?

O'nu, Ten'im denilen kumlu bir çöle götürdüler ve
asacakları ağacın yanında - isteği üzerine - iki rekât namaz
kılmasına müsaade ettiler. Sonraları idam mahkûmlarının
kılmayı âdet ettikleri bu namazı tamamladıktan sonra
Hubeyb, müşriklere şunları söylüyordu:

«— Eğer ölümden korktu da namazı uzattı, diyecek
olmasaydınız, şu namazı daha çok uzatmayı arzu ederdim;
fakat iman edenin nazarında ölümün korkulacak bir şey
olmadığını size göstermek için kısa kesmek mecburiyetinde
kaldım.»

Darağacına çıktığı zaman; «intikam, intikam!..» diye
bağrışan elleri sopalı gözleri kanlı müşriklere karşı: «— Lestü
übali» diye başlayan konuşmasında da şöyle diyordu:

«— Bu katlim iman ve İslâm davası için değil mi? O
halde, asla müteessir değilim, İslâm'a bir değil, bin Hubeyb
feda olsun» Ve sonra ilâve etti:
«— Ya Rab, mertçe karşımıza çıkmayıp da bizi kalleşçe
arkamızdan vuran şu elleri baltalı, gözleri kanlı güruhu,
kalleşliklerinden dolayı kahreyle.»

Bu sırada kin ve gayzları son hadde çıkmış olan müşrikler,
ellerindeki kargı ve sopalarla Hubeyb'in üzerine yürüdüler.
Vücuduna inen her darbeye karşı:

«— İlâhi görüyorsun ya, canımı fedâ ediyorum, ama
imânımı asla! Resulüne selâmımı tebliğ eyle ve O'na karşı
olan muhabbet ve îmânımın asla sarsılmadığından O'nu
haberdar kıl...» diye niyazda bulundu.

O sırada mescidinde bulunan Resûlullah:

«— Ve aleykesselâm yâ Hubeyb» diyordu.

Ashabının «ne var» diye sormaları üzerine de:

«— Müşrikler onu şehîd ettiler, fakat hakikaten o
kazandı» diyerek vak'ayı olduğu gibi Ashab'ına anlatıyordu.
(Radiyallahu anhüm ecmaîn.)

***
KUSURLU VALİ

HAZRET-İ Ömer (RA.) Hımıs ileri gelenlerine
gönderdiği bir mektubunda, muhitlerinde bulunan fakirleri
tespit ederek kendisine bildirmelerini istedi.

Hımıs'lılar da Şam civarında bulunan yoksulları bir liste
halinde yazarak Halife'ye bildirdiler. Hazret-i Ömer (R. A.}
listeyi açıp da bakınca, başta, Hâkim olarak gönderdiği Sa'd
bin Âmir'in adının yazılı olduğunu gördü ve listeyi getirenlere
sordu. Onlar da:

«— Hâkimimiz fakirdir, devamlı olarak (Rüşveti alan da
veren de ateştedir.) Mealindeki Hadisi okur ve en küçük bir
hediyemizi dahi kabul etmez.» dediler.

Bu haberi tebessümle karşılayan Hazret-i Ömer (R.A.)
tekrar Hımıs'lılara sordu: