Table Of ContentHakîkat Kitâbevi Yay›n›
TAM ‹LM‹HÂL
SE’ÂDET-‹ EBED‹YYE
YÜZKIRKINCIBASKI
Hâz›rlayan
HÜSEYN HİLMİ IŞIK
“Rahmetullahi aleyh”
[1911-2001 Eyyûb-İstanbul]
Hakîkat Kitâbevi
Darüşşefeka Cad. No: 53 P.K.: 35 34083
Fâtih-İSTANBUL
Tel: 0212 523 45 56-532 58 43 Fax: 0212 523 36 93
http://www.hakikatkitabevi.com.tr
e-mail: [email protected]
AĞUSTOS-2019
Bis mil lâ hir rah mâ nir ra hîm.
İs lâ miy ye ti bil di ren ki tâb lar pek çok dur. Bun la rın için de en kıy -
met li si, imâm-ı Rab bâ nî nin üç cild (Mek tû bât) ki tâ bı dır. Bun dan
son ra, Mu ham med Ma’sû mun üç cild (Mek tû bât)ki tâ bı dır. Mu ham -
med Ma’sûm haz ret le ri, Mek tû bâ tın üçün cü cil di nin onal tın cı mek -
tû bun da bu yu ru yor ki, (Îmân, ke li me-i tev hî din Lâ ilâ he il lal lah ve Mu -
ham me dün Re sû lul lah iki kıs mı na bir lik de inan mak dır). Ya’nî, müs -
li mân ol mak için, Mu ham med aley his se lâ mın Pey gam ber ol du ğu -
na da inan mak lâ zım dır. Ya’nî Mu ham med aley his se lâm, Al la hın Pey -
gam be ri dir. Al lah ü te âlâ, Ceb râ îl is min de ki me lek ile, ken di si ne
(Kur’ân-ı ke rîm)i gön der miş dir. Bu Kur’ân-ı ke rîm, Al lah ke lâ mı dır.
Mu ham med aley his se lâ mın ken di dü şün ce le ri ve fel se fe ci le rin, tâ -
rîh ci le rin söz le ri de ğil dir. Mu ham med aley his se lâm, Kur’ân-ı ke rî -
mi tef sîr etm iş dir. Ya’nî açık la mış dır. Bu açık la ma la ra, (Ha dîs-i
şe rîf) de nir. İs lâ miyy et, (Kur’ân-ı ke rîm) ile (Ha dîs-i şe rîf)ler dir.
Düny â nın her ye rin de ki, mil yon lar ca is lâm ki tâ bı, (Kur’ân-ı ke rîm)
ile (Ha dîs-i şe rîf)le rin açık la ma la rı dır. Mu ham med aley his se lâm dan
gel mi yen bir söz, is lâm ki tâ bı ola maz. Îmân ve is lâm de mek,
(Kur’ân-ı ke rîm)ve (Ha dîs-i şe rîf)le re inan mak de mek dir. Onun bil -
dir dik le ri ne inan mı yan, Al lah ke lâ mı na inan ma mış olur. Mu ham med
aley his sel âm Al lah ü te âlâ nın bil dir dik le ri ni Es hâ bı na bil dir di. On lar
da, ta le be le rin e bil dir di. Bun lar da, ki tâb la rı na yaz dı lar. Bu ki tâb la rı
ya zan âlim le re (Ehl-i sün net âli mi)de nir. Ehl-i sün net ki tâb la rı na
ina nan, Al lah ke lâm ı na inan mış olur. Müs li mân olur. El ham dü lil lah,
biz dî ni mi zi Ehl-i sün net âlim le ri nin ki tâb la rın dan öğ re ni yo ruz. Din -
de re form cu lar ın, ma son la rın ve zın dık la rın uy dur ma ki tâb la rın dan
öğ ren mi yo ruz.
Re sû lul lah “sal lal la hü aley hi ve sel lem” bu yur du ki, (Üm me -
tim ara sın da fit ne, fe sâd ya yıl dı ğı ze mân, sün ne ti me ya pı şa na,
yüz şe hîd se vâ bı var dır.)Sün ne te yap ış mak, Ehl-i sün net âlim le -
ri nin ki tâb la rın ı öğ ren mek le ve bun la ra uy mak la olur. Müs li mân la rın
dört mez he bin den her han gi bi ri si nin âlim le ri (Ehl-i sün net âlim le -
ri)dir. Ehl-i sün net âlim le ri nin re îsi, İmâm-ı a’zam Ebû Ha nî fe Nu’mân
bin Sâ bitd ir. İn gil iz ler, asr lar bo yun ca uğ ra şa rak, bir müs li mâ nı hı -
ris ti yan yap a ma dı lar. Bu nu ba şa ra bil mek için, ye ni bir yol ara dı lar.
Ma son lu ğu kur du lar. Ma son lar, is lâ miy ye te, ya’nî Ehl-i sün net âlim -
le ri nin bild ir di ği ilm le re, ya’nî Mu ham med aley his se lâ mın söz le ri ne
ve bü tün din le re, öl dük den son ra tek râr di ril mek ol du ğu na, Cen ne -
tin, Ce hen ne min var ol du ğu na inan mı yor lar.
Bask›: ‹h lâs Ga ze te ci lik A.Ş.
Merkez Mah. 29 Ekim Cad.İhlâs PlazaNo: 11 A/41
34197Yenibosna-‹STANBULTel: 0.212.454 30 00
ISBN: 978-975-8883-17-2 (B)
T A M İ L M İ H Â L
SE’ÂDET-İ EBEDİYYE
Ö N S Ö Z Ü
İşte budur, miftâh-ı genc-i kadîm;
Bismillâhirrahmânirrahîm.
(Se’âdet-i Ebediyye) kitâbını yazmağa E’ûzü ve Besmele okuyarak başlıyo-
rum. E’ûzü okumak, (E’ûzü billâhi mineşşeytânirracîm) demekdir. Besmele oku-
mak, (Bismillâhirrahmânirrahîm) demekdir. Abdüllah ibni Abbâs diyor ki, Resû-
lullah “sallallahü aleyhi ve sellem” buyurdu ki, (Kur’ân-ı kerîme saygı göstermek,
E’ûzü okuyarak başlamakla olur ve Kur’ân-ı kerîmin anahtarı, Besmeledir).Bunun
için, bu kitâba bu ikisini okuyarak başlanmasını, okuyucularımdan istirhâm ederim.
Böylece kitâbı, bu iki zînet ile süslemiş ve bu iki hazînede, dostlar için toplanmış
olan fâidelere kavuşmuş olursunuz! Allahü teâlâya yaklaşmak isteyenler, E’ûzü-
ye yapışmakda, Ondan korkanlar da, E’ûzüye sarılmakdadır. Günâhı çok olanlar
E’ûzüye sığınmışdır. Allahü teâlâ, Nahl sûresinin doksanyedinci âyetinde meâlen,
Peygamberine “sallallahü aleyhi ve sellem” (Kur’ân-ı kerîm okuyacağın zemân
E’ûzü... söyle)buyurmuşdur. Bu emr, (Allahın rahmetinden uzak olan ve gazabı-
na uğrayarak dünyâda ve âhıretde helâk olan şeytândan, Allahü teâlâya sığınırım,
korunurum, yardım beklerim. Ona haykırır, feryâd ederim de!) demekdir.
Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” buyurdu ki: (Hoca çocuğa, Besme-
le okur, çocuk da söyleyince, Allahü teâlâ, çocuğun ve anasının ve babasının ve ho-
casının Cehenneme girmemesi için sened yazdırır).Abdüllah ibni Mes’ûd “radı-
yallahü anh” diyor ki, (Cehennemde azâb yapan ondokuz melekden kurtulmak is-
tiyen, Besmele okusun! Besmele, ondokuz harfdir). Levh-i mahfûzda, ilk yazılan,
Besmeledir. Âdeme “aleyhisselâm” ilk gelen, Besmeledir. Mü’minler, Besmele yar-
dımı ile, Sırâtdan geçer. Cennet da’vetiyyesinin imzâsı Besmeledir.
Besmelenin ma’nâsı: (Her var olana, onu yaratmakla iyilik etmiş ve varlıkda dur-
durmakla, yok olmakdan korumakla iyilik etmiş olan Allahü teâlânın yardımı ile,
bu kitâbı yazabiliyorum. Ârifler, Onu ilah olarak tanıdı. Âlemler, Onun merha-
meti ile rızk buldu. Günâh işliyenler, Onun rahmeti ile Cehennemden kurtuldu)
demekdir. Allahü teâlâ, Kur’ân-ı kerîme bu üç ismi ile başladı. Çünki, insanın üç
hâli vardır. Dünyâ, kabr ve âhıret hâlleri. İnsan, Allahü teâlâya ibâdet ederse, dün-
yâda işlerini kolaylaşdırır. Kabrde ona acır, âhıretde günâhlarını afv eder.
Elhamdülillah! Herhangi bir kimse, herhangi bir zemânda, herhangi bir yerde, her-
hangi bir kimseye, herhangi bir şeyden dolayı, herhangi bir sûretle hamd ederse, bu
hamd ve senâların, medhlerin hepsi, Allahü teâlânın hakkıdır. Hamd, bütün ni’met-
leri Allahü teâlânın yaratdığına ve gönderdiğine inanmak ve söylemek demekdir.
–3–
Şükr, bütün ni’metleri islâmiyyete uygun olarak kullanmak demekdir. Ni’met, fâide-
li şey demekdir. Ni’metler, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitâblarında yazılıdır. Ehl-i
sünnet âlimleri, meşhûr olan dört mezhebin âlimleridir. Herşeyi yaratan, terbiye
eden, yetişdiren, her iyiliği yapdıran, gönderen hep Odur. Kuvvet ve kudret sâhibi
yalnız Odur. O hâtırlatmazsa, kimse, iyilik ve kötülük yapmağı irâde, arzû edemez.
Kulun irâdesinden sonra, O da istemedikce, kuvvet ve fırsat vermedikce, hiçbir kim-
se, hiçbir kimseye, zerre kadar, iyilik ve kötülük yapamaz. Kulun istediği herşeyi,
Oda irâde ederse, dilerse yaratır. Yalnız Onun dilediği olur. İyilik ve kötülük yap-
mağı, çeşidli sebeblerle hâtırlatmakdadır. Merhamet etdiği kulları kötülük yap-
mak irâde edince, O irâde etmez ve yaratmaz. İyilik yapmak irâde etdikleri zemân,
Oda irâde eder ve yaratır. Böyle kullardan hep iyilik meydâna gelir. Gazab etdiği
düşmanlarının kötü irâdelerinin yaratılmasını, O da irâde eder ve yaratır. Bu kötü
kullar, iyilik yapmak irâde etmedikleri için, bunlardan hep fenâlık hâsıl olur. Demek
oluyor ki, insanlar, bir âlet, bir vâsıtadır. Kâtibin elindeki kalem gibidir. Şu kadar
var ki, kendilerine ihsân edilmiş olan (İrâde-i cüz’iyye)lerini kullanarak, iyilik ya-
ratılmasını istiyen, sevâb, kötülük yaratılmasını istiyen, günâh kazanır. Allahü te-
âlâ, insanların istekli işlerini onların irâdeleri ile yaratmasını ezelde dilemişdir. İş-
lerin insan irâdesi ile yaratılması, ezeldeki ilâhî irâde ile yaratılması demekdir.
Bütün düâlar, iyilikler, Onun Peygamberi ve en sevdiği kulu, insanların her ba-
kımdan en güzeli, en üstünü olan Muhammed Mustafâya “sallallahü aleyhi ve sel-
lem” ve Ehl-i beytine ve Eshâbına “rıdvânullahi teâlâ aleyhim ecma’în” ve bun-
ları sevenlere ve izlerinde gidenlere olsun!
İlk tahsîlimi, baba yerim olan İstanbulda, Eyyûb sultânda, Reşâdiyye nümûne
mektebinde yapdım. Evimden ve ilk mektebden din terbiyesi, din bilgisi aldım. Ha-
lıcıoğlu Askerî lisesi Orta ve Lise kısmında okurken, mekteblerden Kur’ân-ı kerîm
ve din dersleri kaldırıldı. Allahü teâlânın, sevgili Peygamberimizin ve islâm âlim-
lerinin ismleri söylenmez oldu. Hiçbir hocamız din bilgisi vermiyordu. Onları yük-
sek, olgun tanıyor, çok saygılı olmak istiyordum. Fekat, mukaddesâtıma saldıran-
ları görünce, hayâl kırıklığına uğradım. Îmân ile küfr arasında bocaladım. Küçük
aklımla düşünerek, müslimânlık olarak öğrendiğim bütün bilgilerimi inceliyor-
dum. Hepsinin fâideli, iyi, kıymetli olduğunu görüyor, bunları fedâ edemiyordum.
Altı sene, bu iki te’sîr altında sarsıldım. Birkaç sene önce, berâber oruc tutduğu-
muz, nemâz kıldığımız arkadaşlarım, öğretmenlerin ve gazetelerin iftirâlarına al-
danarak, ibâdetden vazgeçdiler. Yalnız kalmak, beni dahâ da üzdü. Acabâ haksız-
mıyım, yanlış yoldamıyım diyordum. (m. 1929) senesinde, lise son sınıfda, onsekiz
yaşında idim. Kadr gecesi, mektebde yatmışdık. Uyuyamadım. Şaşkın olarak, ya-
tağımdan fırladım. Düşüncelerimde, îmânda yalnız kalmışdım. Sıkılıyordum, bu-
nalıyordum. Bağçeye çıkdım. Gökyüzü yıldızlarla dolu idi. Eyyûb sultânın, ya’nî Hâ-
lid bin Zeydin türbesine karşı, Halîcin ışıklı dalgaları, sanki bana, üzülme, sen hak-
lısın diyorlardı. Hıçkırarak ağladım. (Yâ Rabbî! Sana inanıyorum. Seni ve Peygam-
berlerini seviyorum. İslâm bilgilerini öğrenmek istiyorum. Beni, din düşmanları-
na aldanmakdan koru!)diye yalvardım. Allahü teâlâ, bu ma’sûm ve hâlis düâmı ka-
bûl buyurdu. Kerâmetler, hârikalar hazînesi, ilm deryâsı Abdülhakîm efendi, ön-
ce rü’yâda, sonra câmi’de karşıma çıkdı. Beni, cezb etdi. Eczâcı mektebinde tale-
be iken, Bâyezîd câmi’i şerîfinde va’zlarına, sonra evine gitdim. Bana acıdı. Sarf,
nahv, mantık, fıkh öğretdi. Çok kitâb okutdu. Fransızca Maten gazetesine de abo-
ne etdirdi. Arabî ve fârisî öğretdi. (Emâlî kasîdesi)ni, (Hâlid-i Bağdâdî dîvânı)nın
bir kısmını ezberletdi. Sohbetleri o kadar tatlı, o kadar fâideli idi ki, çok def’a, sa-
bâhdan gece yarısına kadar yanından ayrılmazdım. Şimdi, o sohbetleri hâtırladığım
ânlar, hayâtımın en zevkli dakîkaları olmakdadır. (m. 1936)ya kadar askerî tıbbiy-
ye mektebinde müzâkereci iken, hem kimyâ yüksek mühendisliğine devâm et-
dim, hem de o islâm âliminin va’zlarından, sohbetinden ilm ve zevk topladım.
Kalbimdeki küfr pislikleri temizlendi. İslâmiyyetin dünyâ ve âhıret se’âdeti için, bi-
ricik kaynak olduğunu anladım. Önceleri, büyük sandığım kimseleri, islâm âlimle-
–4–
rinin büyüklükleri yanında, çocuk gibi gördüm. Onların ilm diye söyledikleri ba’zı
şeylerin, ilmden, fenden çok uzak, alçakça düzülmüş plânlar, iftirâlar olduğunu an-
ladım. (m. 1936) dan sonra, Ankarada, Mamak kimyâhânesinde vazîfeli iken, alman-
ca öğrenmemi ve İmâm-ı Rabbânînin “kuddise sirruh” (Mektûbât)ını devâmlı
okumamı söyledi. Her fırsatda İstanbula gelip, ma’rifetler deryâsından inci, mer-
cân topladım. O ilm güneşinin üfûlünden sonra, mahdûm-i mükerremi, Üsküdar,
sonra Kadıköyü müftîsi, fazîletli seyyid Ahmed Mekkî efendinin halka-i tedrîsine
kabûl buyuruldum. Büyük bir şefkat ve mehâret ile, (fıkh),(tefsîr),(hadîs),ma’kûl
ve menkûl, üsûl ve fürû’ ilmlerini ta’lîm buyurup beni, 27 Ramezân-ı mubârek 1373
[m. 1953] pazar günü icâzet-i mutlaka ile, tedrîse me’zûn eyledi.
(m. 1947) den sonra, öğretmenlik hayâtımda, engin denizden bir damla gibi olan
bilgilerimi, gençlerin temiz rûhlarına, onların gonca gibi açılmakda olan körpe di-
mâglarına akıtmak için çırpındım. İçimde yanan îmân ışığından, onların saf kalb-
lerine birer kıvılcım salmak istedim. Elhamdülillah! Rabbim kolaylık gösterdi. Se-
nelerce uğraşarak hâzırladığım ve fâideli ve nefîs kokulu çiçeklerden toplanarak
doldurulan tatlı ve şifâlı bal gibi, birkaç sahîfeye yerleşdirdiğim (Se’âdet-i Ebediy-
ye)kitâbı birinci kısmının basılması (m. 1956) senesinde nasîb oldu.
Hanefî mezhebine göre hâzırlanmış olan bu küçük kitâbın, gazete ve mec-
mû’alarda reklâmı yapılmamış, dıvârlara i’lânları asılmamış, köşedeki bir dükkâ-
nın raflarına emânet edilivermişdi. Müslimân ecdâdının nûrlu ve uğurlu yolundan
ayrılmayan, mukaddes dînini öğrenmek aşkı ile dâimâ kalbi yanan, asîl ve îmân-
lı gençler, bu küçük kitâbı aradı, buldu. Az zemânda kapışdı.
Vatanına saldıran düşmana karşı, kükremiş arslanlar gibi döğüşerek, istiklâl sava-
şını kazanan şehîdlerin ve gâzîlerin temiz çocukları, bugün de, aynı aşk ve îmânla, ba-
balarının yolunda yürüyerek, istiklâlleri gibi, îmânlarını da, her çeşid tecâvüzden ko-
rumağa çalışıyor. Hakka, hakîkate, doğruya koşuyor. Kur’ân-ı kerîme sarılıyor.
Târîh gösteriyor ki, yalnız kendi râhatlarını, keyflerini düşünen krallar, dikta-
törler, islâm dîninin, kendi zulmlerini, kötülüklerini meydâna çıkardığını görerek,
cinâyetlerini, hıyânetlerini gizliyebilmek ve yalanlarına herkesi inandırabilmek için,
islâmiyyete saldırmışlardır. Zâlim düşman kumandanları, müte’assıb haçlı ordula-
rı, her zemân, karşılarında müslimân türk kahramanlarını bulmuşlar, ecdâdımızın
îmân dolu göğüslerini aşamamış, silâhlarını, ölülerini bırakarak hep kaçmışlardır.
Târîh yine gösteriyor ki, islâmiyyet, her zemân dahâ üstün, dahâ yeni ve dahâ
fennî harb vâsıtalarının ve medenî cihâzların yapılmasına ve dahâ akllı, dahâ
kahraman milletlerin yetişmesine sebeb olmuş; dinsizler, ilmde, fende, silâhda ve
şecâ’atde dâimâ geri kalmışlardır. Hattâ, bir islâm ordusu, her cihetden adâlete bağ-
lılığı nisbetinde gâlib geldiği hâlde, aynı orduda adâletden uzaklaşıldıkca, başarı-
nın azaldığı görülmüşdür. İslâm devletlerinin, kurulması, yükselmesi, durması ve
çökmeleri de hep, adâlete bağlılıkları nisbetinde olmuşdur.
Dinsiz diktatörler, ellerini kana boyayıp, memleketlere hâkim olmuş, zulm, fe-
sâd ile insanları inleterek ve hayvan gibi çalışdırarak, ağır harb sanâyı’i, büyük fab-
rikalar, üstün silâhlar yapmış, dünyâyı korkutmuş iseler de, çabuk yıkılmışlar ve tâ-
rîh boyunca, la’netle anılmışlardır. Örümcek yuvası gibi çabuk kurulan tuzakları,
sabâh rüzgârı gibi ferâhlatıcı, hafîf bir kuvvetle uçmuş, insanlığa yarar birşey bırak-
mamışlardır. Şimdi de, dinsiz bir temele dayanan devletler, ne kadar büyük ve kuv-
vetli görünseler de, elbette yıkılacak, zulm pâyidâr olamayacakdır. Böyle kâfirler,
bir ânda parlıyan kibrite benzer ki, etrâfındaki saman, talaş gibi hafîf şeyleri tutuş-
durur, eli yakar, evleri harâb edebilir. Kendi ise, hemen söner, biter. Adâlete da-
yanan milletler ise, kaloriferlerin radyatörü gibidir. Radyatör, birşeyi yakmaz,
odaları ısıtarak, insanlara râhatlık verir. Sıcaklığı aşırı, zararlı değildir. Fekat ha-
râret, enerji kaynağına mâlikdir. İslâmiyyet de, böyle fâideli bir enerji kaynağı olup,
kendisine bağlanan ferdleri, âileleri ve cem’iyyetleri besler, kuvvetlendirir.
Allahü teâlânın merhameti, ihsânı, ni’metleri, o kadar çokdur ki, sonsuzdur.
–5–
Kullarına çok acıdığı için, onların dünyâda râhat, huzûr içinde, kardeşce yaşamala-
rı, âhıretde de, sonsuz se’âdete, bitmez, tükenmez ni’metlere kavuşmaları için, ya-
pılması lâzım olan iyilikleri ve sakınılması lâzım olan kötülükleri, Peygamberlerine,
melek vâsıtası ile bildirmiş, bunları bildiren bir çok kitâb da göndermişdir. Bu kitâb-
lardan, yalnız Kur’ân-ı kerîm bozulmamış, diğerlerinin hepsi, kötü kimseler tarafın-
dan değişdirilmişdir. Dinli olsun, dinsiz olsun, inansın inanmasın, herhangi bir kim-
se, bilerek veyâ bilmeyerek, Kur’ân-ı kerîmdeki ahkâma, ya’nî emr ve yasaklara uy-
duğu kadar, dünyâda râhat ve huzûr içinde yaşar. Bu, fâideli bir ilâcı kullanan her-
kesin, derdden, sıkıntıdan kurtulması gibidir. Şimdi, dinsiz, îmânsız çok kimsenin ve
müslimân olmıyan, hattâ islâm düşmanı olan ba’zı milletlerin birçok işlerinde, mu-
vaffak olmaları, râhat, huzûr içinde yaşamaları, inanmadıkları, bilmedikleri hâlde,
Kur’ân-ı kerîmin ahkâmına uygun olarak çalışdıkları içindir. Müslimân olduklarını
söyliyen, âdet olarak ibâdetleri yapan, çok kimselerin ise, sefâlet, sıkıntılar içinde ya-
şamalarının sebebi de, Kur’ân-ı kerîmin gösterdiği ahkâma ve güzel ahlâka uyma-
dıkları içindir. Kur’ân-ı kerîme uyarak âhıretde sonsuz se’âdete kavuşabilmek için
ise, önce buna îmân etmek, inanmak ve bilerek, niyyet ederek uymak lâzımdır.
İslâm dînini bilmedikleri için, ona karşı olanlar, asrlar boyunca yapdıkları kan-
lı ve acı tecribelerle anladılar ki, îmânını yıkmadıkça, müslimân milleti yıkmağa,
imkân yokdur. Hakîkatde her ilerlemenin ve yükselmenin hâmîsi ve teşvîkcisi olan
islâmiyyeti, ilmin, fennin ve yeğitliğin düşmanı gibi göstermeğe yeltendiler. Genç
nesllerin, bilgisiz, dinsiz kalmasını, onları ma’nevî cebheden vurmağı hedef edin-
diler. Bu yolda milyonlar dökdüler. İlm ve îmân silâhları çürümüş, hırs ve şehvet-
lerine kapılmış olan ba’zı câhiller, kâfirlerin bu hücûmları ile hemen bozuldu. Bun-
lardan bir kısmı, ismlerini siper edinip, müslimân görünerek, fen adamı, kalem sâ-
hibi ve din âlimi, hattâ müslimânların hâmîsi şekline girip, temiz gençlerin îmân-
larını çalmağa koyuldular. Kötülükleri hüner şeklinde, îmânsızlığı moda şeklinde
gösterdiler. Dîni, îmânı olanlara softa, gerici denildi. Din bilgilerine, islâmın kıy-
metli kitâblarına, irticâ’, gericilik ve te’assub diyenler oldu. Kendilerinde bulunan
ahlâksızlık ve şerefsizlikleri, müslimânlara, islâm büyüklerine atf ve isnâd ederek,
otemiz insanları kötülemeğe, evlâdları babalarından soğutmağa uğraşdılar. Târî-
himize de dil uzatıp, parlak ve şerefli sahîfelerini karartmağa, temiz yazılarını le-
kelemeğe, vak’a ve vesîkaları değişdirmeğe kalkışdılar. Böylece, gençleri din-
den, îmândan ayırmağa, islâmiyyeti ve müslimânları yok etmeğe çalışdılar. İlmi,
fenni, güzel ahlâkı, fazîleti ve yeğitliği ile dünyâya şân ve şeref saçan, ecdâdımı-
zın sevgisini genç kalblere yerleşdiren mukaddes bağları çözmek, gençliği dede-
lerinin kemâlâtından, ululuğundan mahrûm ve habersiz bırakmak için, kalblere,
rûhlara ve vicdânlara hücûm etdiler. Hâlbuki, anlıyamıyorlardı ki, islâmiyyet-
den uzaklaşdıkca, Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” yolundan ayrıldıkca,
ahlâk bozulduğu gibi, her vâsıtayı yapmakda ve her asrın îcâb etdirdiği yeni bil-
gilerde, üstünlüğü gayb ediyor, ecdâdımızın askerlikdeki, fen ve san’atdaki başa-
rılarını gösteremiyor, hattâ geri kalmağa başlıyorduk. Bu maskeli dinsizler, böy-
lece, bir tarafdan ilmde, fende geri kalmamıza çalışıyor, diğer tarafdan da, islâmiy-
yet geriliğe sebeb oluyor. Garb sanâyı’ine yetişebilmemiz için, bu kara perdeyi kal-
dırmamız, şark dîninden, çöl kanûnlarından kurtulmamız lâzımdır, diyorlardı.
Bu sûretle maddî ve ma’nevî kıymetlerimizi yıkarak, vatanımıza, milletimize, dı-
şardaki düşmanların, asrlarca yapmak istedikleri, fekat yapamadıkları kötülüğü yap-
dılar. Müslimân ismini taşıyan islâm düşmanlarına (Zındık)denir. Zındıkların is-
lâmiyyete zararları, kâfirlerin, misyonerlerin zararlarından dahâ çok oldu.
Cenâb-ı Hak, bütün insanlara, sayılamıyacak kadar çok ni’met, iyilik vermişdir.
Bunların en büyüğü ve en kıymetlisi olarak da, Resûller ve Nebîler “aleyhimüssa-
levâtü vetteslîmât” göndererek, islâmiyyeti, se’âdet-i ebediyye yolunu göstermiş-
dir ve İbrâhîm sûresinin yedinci âyetinde meâlen, (Ni’metlerimin kıymetini bilir,
şükr ederseniz, ya’nî emr etdiğim gibi kullanırsanız, onları artdırırım. Kıymetleri-
ni bilmez, bunları beğenmezseniz, elinizden alır, şiddetli azâb ederim) buyurmuş-
–6–
dur. Bir asrdan beri islâmiyyetin garîb olması ve son zemânlarda büsbütün uzak-
laşarak, dünyânın küfr ve irtidâd karanlığı ile kaplanması, hep islâm ni’metlerinin
kıymetlerini bilmeyip, onlara şükr etmemenin, arka çevirmenin netîcesidir.
Allahü teâlâ, sevdiklerini hayrlı işlere vâsıta kıldığı gibi, kendisine inanmıyan-
ları, düşmanlık edenleri de, fenâ yerlerde çalışdırmakdadır.
İslâm ni’metlerinin elden çıkmasına sebeb olanlar iki kısmdır:
Birincileri, küfrlerini, düşmanlıklarını açıklayan kâfirler olup, bunlar bütün silâh-
lı kuvvetleri ile, bütün propaganda vâsıtaları ve siyâsî oyunları ile, islâmiyyeti yık-
mağa uğraşıyorlar. Müslimânlar, bunları biliyor ve onlardan üstün olmağa çalışıyor.
İkinci kısm kâfirler, kendilerine müslimân ismini ve süsünü verip, din adamı ta-
nıtdırıp, müslimânlığı, kendi aklları ile, keyflerine ve şehvetlerine uygun bir şek-
le çevirmeğe uğraşıyor, müslimânlık ismi altında, yeni, uydurma bir din kurmak is-
tiyorlar. Hîle ve yalanları ile, sözlerini isbât etmeğe, yaldızlı, yaltakcı yazılar ile, müs-
limânları aldatmağa çalışıyorlar. Müslimânların çoğu bu düşmanları, ba’zı sözlerin-
den ve islâmiyyeti yıkıcı davranışlarından seziyor ise de, çok kurnaz idâre edildik-
leri için, birçok sözleri revâc bulup, müslimânlar arasında yerleşiyor. Müslimânlık
dîni, yavaş yavaş bozularak, bu zındıkların istedikleri, plânladıkları şekle dönüyor.
Ba’zıları da: (Bu asrda yaşıyabilmemiz için, milletce, topluca garblılaşmalıyız)
diyor. Bu sözün iki ma’nâsı vardır: Birincisi, garblıların fende, tecribede, san’at-
da, i’mâr ve terfîh vâsıtalarında bulduklarını öğrenmek, yapmak, bunlardan isti-
fâdeye çalışmakdır ki, bunu islâmiyyet de, zâten emr etmekdedir. Fen bilgilerini
öğrenmenin farz-ı kifâye olduğu, kitâbımın çeşidli yerlerinde, vesîkaları ile bildi-
rilmişdir. Resûl-i ekrem “sallallahü aleyhi ve sellem”, bir hadîs-i şerîfde, (Hikmet
[ya’nî fen ve san’at], mü’minin gayb etdiği malıdır. Nerede bulursa alsın!) buyur-
du. Fekat bu, garba uymak değil, ilmi, fenni onlarda bile arayıp almak ve onların
üstünde olmağa çalışmakdır. İkinci ma’nâda garblılaşmak ise, ecdâdımızın doğru
ve mukaddes yolunu bırakıp, garbın bütün an’anesini, âdetlerini, ahlâksızlıkları-
nı, pisliklerini ve hepsinden dahâ acı, dahâ şaşkın olarak, dinsizliklerini ve putla-
rını alıp, câmi’leri kilise ve eski san’at eseri şekline sokmak, müslimânlığa şark dî-
ni, gerilik dîni, Kur’ân-ı kerîme çöl kanûnu, puta tapmağa, ibâdete müzik karış-
dırmağa garb dîni, modern ve medenî din demek ve islâmiyyeti bırakıp, hıristiyan-
lığa, mûsikî âletleri ile ibâdete dönmeğe, (Dinde reform)ismini vermekdir.
Herkes şunu iyi bilsin ki, bu milletin damarlarında dolaşan asîl kan, ne bugün,
ne de, onların ümmîd ile bekledikleri günlerde, bu ma’nâda aslâ garblılaşmayacak
ve dinsiz olmayacak, zındıkların yalanlarına aldanmıyacakdır. Ecdâdının mukad-
desâtını ayaklar altında çiğnetmiyecekdir!
İslâmiyyeti yıkmağa çalışan diğer bir kuvvet de, din bilgisi vermek için, din düş-
manlarını (gûyâ) susdurmak için yazılan mecmû’alar ve kitâblardır. Îmândan ve
islâmdan haberi olmıyan, tesavvufun hakîkatine, rûhuna, inceliklerine ermemiş olan
zındıklar, dünyâ işlerinde söz sâhibi olunca, kendilerini din âlimi görüyor, bozuk
düşüncelerini yaymak için veyâ yalnız para kazanmak için, din kitâbları yazıyor-
lar. Bu kitâblarında, din büyüklerinin sözlerini anlamadıkları, birçok bilgileri
yanlış ve ters yazdıkları, acı acı görülüyor. Zındıkları islâm âlimi olarak tanıtıyor-
lar. Bunların câhil kafaları ile, sapık düşünceleri ile yazdıkları yıkıcı ve bölücü ki-
tâblarını terceme ederek, din bilgisi diye gençliğin önüne sürüyorlar. Bunların za-
rarlarını, bozuk olduklarını ortaya koyan, yüzkaralarını meydâna çıkaran, böyle-
ce kazançlarına, milleti sömürmelerine mâni’ olan kitâblarımın basılmasına, ya-
yılmasına mâni’ olmak için bu fakîre câhilce, ahmakca iftirâ ediyorlar. Dünyâ çı-
karları için dinlerini satan münâfıklardan bir kısmının, dahâ da aşırı giderek, ta-
rîkatçılık yapıyor gibi yalanları yaydıklarını, böylece beni kanûna karşı suçlu du-
ruma düşürerek, kitâblarımın yasaklatılmasına uğraşdıklarını işitdim. Hâlbuki, hiç-
bir kitâbımda böyle birşey yazılı değildir. Kitâbımda tarîkatler üzerinde bilgiler var-
sa da, bunlar, eski asrlarda yaşamış olan, tesavvuf âlimlerinin yazmış oldukları ki-
–7–
tâblardan terceme edilmişdir. Ben de, bunları okuyup anlamağa çalışmakdayım.
Bir tarîkat ile ve bir şeyh ile hiçbir ilgim olmamışdır ve yokdur.
Evet, islâm âlimi gördüm. Müslimânlığın ne olduğunu ve islâmiyyetin yüksek
bilgilerini ondan öğrenmekle şereflendim. Onun islâm ilmlerinde ve fen ve târîh
bilgilerinde engin bir denize benzediğini ve islâm dîninden kaynaklanan güzel ah-
lâkını görerek hayrân oldum. Bu büyük zâtdan, şeyhlikle, mürîdlikle ilgisi oldu-
ğunu gösteren bir söz işitmedim. Tekkelerin kapatılmasından önce ve sonra ism-
leri duyulan ba’zı tarîkatcıların, islâmiyyete ve tesavvuf bilgilerine uymadıkları-
nı, zararlı olduklarını söylerdi. Dünyânın her yerinde, her dilde tesavvuf kitâbla-
rı yazılmakdadır. Kanûnlar, tesavvuf kitâbı yazmağı ve tesavvuf ilmini övmeği de-
ğil, tesavvuf perdesi altında, şahsî menfe’at sağlamağı ve tesavvufda bulunmıyan
kötülükleri yapmağı suç saymakdadır. Tesavvuf âlimleri de, böyle tarîkatcıları red
etmişler, bunların din hırsızları olduklarını, islâmiyyeti içerden yıkdıklarını bildir-
mişlerdir. Kitâblarımda ve konuşmalarımda hep, (Müslimânın kanûnlara uyma-
sı lâzımdır. Fitne çıkarmak harâmdır) diyorum. Böyle söyliyen kimse, kanûna uy-
mıyan iş yapar mı? Hasedcilerimin, beni kendileri gibi münâfık zan etdikleri an-
laşılıyor. Çok yanılıyorlar! Münâfık kelimesini, burada kâfir ma’nâsına kullanmı-
yorum. Dışı içine uymıyan, iki yüzlü demek istiyorum. Söz ile olan bu nifâkın küfr
olmadığı, harâm olduğu, (Hadîka)da, dil âfetlerinde yazılıdır. Bu zevallılar, bile-
rek veyâ bilmiyerek, islâm düşmanlarının ekmeklerine yağ sürüyor ve islâmiyye-
te, onlardan dahâ çok zararlı oluyorlar. Çünki, bunların kitâblarını ve dergileri-
ni okuyan sâf müslimânlar ve hele asîl ve kahramân ecdâdının mukaddes dînini öğ-
renmeğe susamış olan temiz gençler, bunların yaldızlı kelimelerle övdükleri zın-
dıkları, din âlimi sanıp, bozuk ve yanlış yazılarına din ve îmân diye sarılıyor. Böy-
le, para kazanmak, mevkı’, etiket ele geçirmek için, kısacası dünyâlığa kavuşmak
için, mukaddes dînimizi âlet eden câhillere (Ulemâ-i sû’), ya’nî (Zındık)denir. Bu
din yobazları ve fen adamı olarak ortaya çıkıp, fen bilgilerini değişdirerek ve
kendi hâin düşüncelerini fen bilgisi imiş gibi söyliyerek, islâmiyyeti yıkmağa ça-
lışan (Fen yobazları) ya’nî (Zındık)lar, bu millete çok zarar verdiler. Kardeşi
kardeşe düşman yapdılar. İç harblere sebeb oldular. Hâlbuki, islâm dîni, birleşme-
ği, sevişmeği, yardımlaşmağı, hükûmete, kanûnlara karşı gelmemeği, fitne, ya’nî
anarşi çıkarmamağı, kâfirlerin haklarını da gözetmeği, kimseyi incitmemeği emr
etmekdedir. İslâm âlimleri, bütün istirâhatlerini, menfe’atlerini fedâ ederek, dî-
nimizin bu güzel emrlerini bildirmek ve torunlarının dinlerini, îmânlarını korumak
için, çok sayıda ve çok kıymetli kitâb yazmış ve bizlere yâdigâr bırakmışdır. Son-
ra gelen âlimler, bu kitâblara açıklamalar yapmış, bunlara (hocamızın tarîkati) de-
nilerek çeşidli tarîkatlar meydâna gelmişdir. Ehl-i sünnet düşmanları, bid’at sâhib-
lerinin kitâblarına da bu mubârek ismleri koymuşlardır. Bid’at sâhibleri, Kur’ân-
dan ve hadîs-i şerîflerden yanlış ma’nâ çıkarıyorlar. Zındıklar, kendi anladıkları-
na, düşüncelerine âyet ve hadîs diyor. Güzel ahlâkı, adâleti, çalışkanlığı, fende,
san’atda birinciliği ve yeğitliği dünyâ târîhlerinde, parlak kelimelerle yazılı olan,
şanlı ve şerefli ecdâdımızın, düşman elinin dokunmaması için, mubârek kanını dök-
düğü ve bütün temizliği, doğruluğu ile bizlere mîrâs bırakdığı mukaddes dînimi-
zi, yine onların mubârek elleri ile yazdıkları, hâlis ve afîf kitâblarından okuyup öğ-
renmeliyiz. İngiliz câsûslarının tuzaklarına düşmüş olan, satılmış zındıkların ka-
lemlerinden çıkan, süslü kelimelerle örtülmüş, aynı ismi taşıyan kitâbları okuya-
rak, azîz ve sevgili îmânımızı kapdırmamağa, aldanmamağa çok dikkat etmeliyiz!
Şunu da bildireyim ki, hadîs-i şerîfler ve islâm âlimlerinin açıklamaları, din adam-
larının siyâsete karışmalarını şiddetle men’ etmekdedir. Ehl-i sünnet âlimleri
“rahmetullahi teâlâ aleyhim ecma’în”, bu yasağa titizlikle uymuşlardır. Müslimân-
lar, dîni siyâsete âlet etmez. Bunun için ben, hiçbir zemân siyâsete karışmadım.
Hiçbir yazımda, şu veyâ bu devlet şeklinin savunuculuğunu yapmadım. Ba’zı
kimselerin, böyle davranışımı beğenmediklerini, bu yüzden de kitâblarıma bozuk-
dur diyerek, vatandaşların okuyup öğrenmelerine mâni’ olduklarını, (neresi bo-
–8–
zukdur?) diyenlere karşı, bir cevâb veremiyerek, şaşırıp kaldıklarını işitiyorum. Ha-
sed edenler, satılmış olanlar, her zemân Ehl-i sünnet kitâblarına saldırdı. Sonun-
da rezîl oldular. Bana iftirâ edenlerin gafletden uyanmaları, hidâyete kavuşmala-
rı için (Yüz karası)kitâbını hâzırladım. m. 1970 de basıldı.
Otuz madde ve altmış sahîfe olan (Se’âdet-i Ebediyye)kitâbımı okuyanların teş-
vîki ile, ikinci kısmını da, üç yüz sahîfe olarak hâzırladım. Bu da, (m. 1957) de bas-
dırıldı. Bu iki kitâb, temiz gençlikde, islâmiyyete karşı, öyle bir alâka ve câzibe uyan-
dırdı ki, süâl yağmuru altında kaldım. Bu çeşidli soruları cevâblandırmak için,
mu’teber kitâblardan terceme ederek yapdığım açıklamalar ve ilâvelerle, birinci
kısmın otuz maddesine yetmiş madde dahâ ekliyerek ikinci baskısı meydâna gel-
di ve dörtyüz sahîfe oldu. Nihâyet Allahü teâlâ, ihsân ederek, yıpratıcı çalışmak-
la, üçüncü kısmın hâzırlanması da müyesser oldu ve 1379 [m. 1960] da basıldı.
Salâhiyyetim olmadığını bildiğim hâlde, yalnız İslâm âlimlerinin, aklları dur-
duran üstünlüklerine hayrânlığımın ve onlara karşı taşıdığım sevgi ve saygının mü-
kâfâtı olarak ve bu temiz milletin, asîl gençlerin, din simsarlarının tuzaklarından
kurtulmaları, dünyâ ve âhıret se’âdetine kavuşmaları için, kalbim sızlayarak et-
diğim düâların karşılığı olarak, Allahü teâlânın tevfîkı ile meydâna gelen bu üç
kitâbı, (m. 1963) de bir araya getirip, (Tam İlmihâl) adını verdim. Devâmlı süâl-
ler sebebi ile, kitâbımın her baskısına yeni ilâveler yapıldı. Hepsi ingilizceye de
terceme edilerek(Endless Bliss) ismi verildi ve Hakîkat Kitâbevi tarafından al-
tı cild olarak basdırılmışdır. Bu kitâbda, bu fakîre âid hiçbir bilgi ve fikr yokdur.
Terceme ve toplamakdan başka nasîbim olmamışdır. Büyük, mubârek zâtların ya-
zıları olduğu için, okuyanların fâidelendiklerini, zevk aldıklarını ve bölücülere,
kitâblarıma saldıran, iftirâ eden zındıklara aldanmadıklarını görmekle, cenâb-ı
Hakka şükr ediyorum. Böylece, temiz rûhlu, sâf kanlı, mubârek gençlerin, müs-
tecâb düâlarına kavuşacağımı düşünerek seviniyor, bu kitâbı ve düâları kıyâmet
günü için, biricik sermâyem biliyorum.
(Se’âdet-i Ebediyye)ya’nî (Tam İlmihâl) kitâbımdaki fıkh bilgileri, hanefî mez-
hebine göre yazılmışdır. Bu bilgilerin çoğu, Muhammed Emîn ibni Âbidînin (Redd-
ül-muhtâr) kitâbının 1272 [m. 1856] senesinde Mısrda Bulak matba’asında beş cild
olarak yapılan baskısından terceme edilmiş, sahîfe numaraları bu baskıya göre
bildirilmişdir. Hanefî mezhebindeki fıkh kitâblarının en kıymetlisi olan (Redd-ül-
muhtâr)ın çoğunu muhterem Ahmed Davudoğlu türkçeye terceme etmiş, Şâmil ki-
tâbevi tarafından [m. 1982-1986] arasında onyedi cild olarak basdırılmışdır. Kitâb-
larımızda âyet-i kerîmelerin tercemeleri değil, tefsîrleri ve meâlleri yazılmışdır.
Resûlullahın “sallallahü aleyhi ve sellem” bildirdiği ma’nâlara (Tefsîr) denir.
Bir kelimenin, Allahü teâlâ ve Resûlullah tarafından, açık bildirilmemiş ma’nâ-
larından, ahkâm-ı islâmiyyeye uygun olanı seçmeğe (Te’vîl)ve bu ma’nâya meâl
denir. Âyet-i kerîmeyi başka lisâna nakl edince, tercemesi denir. Âyet-i kerîmeler
kısa ve tam terceme edilemez. İslâm âlimleri, âyet-i kerîmelerin tercemelerini de-
ğil, uzun tefsîr ve te’vîllerini bildirmişlerdir. Kitâbıma, en çok (Tefsîr-i Mazherî )
ve (Tefsîr-i Hüseynî)deki açıklamalardan aldım. Âyet-i kerîmelerin sıra numara-
larını hâfız Osmânın “rahmetullahi aleyh” yazdığı Kur’ân-ı kerîme göre koydum.
Bu (Tam İlmihâl)iokuyanlar, dedelerinin dînini şu’ûrlu olarak öğrenip, bölü-
cülerin iftirâlarına aldanmıyacak, câhillerin, münâfıkların ve tarîkatcı ismi altın-
da gençliği zehrliyen zındıkların, maddî ve ma’nevî soygunculuğundan kurtulacak-
lardır. Hak yolda birleşecekler, sevgili kardeşler olacaklardır.
Müslimân, iyi insan, aklı başında kimse demekdir. Hakîkî müslimân, Allahü te-
âlânın emrlerine itâat eder. Allahü teâlânın emrlerine uymamak günâh olur. Kul
haklarını, devlete olan borçlarını öder. Devletin kanûnlarına karşı gelmez. Kanû-
na karşı gelmek suç olur. Müslimân günâh yapmaz ve suç işlemez. Vatanını, mil-
letini ve bayrağını sever. Herkese iyilik eder. Kötülük yapanlara nasîhat verir. Böy-
le olan müslimânı Allah da sever, kullar da sever. Râhat ve huzûr içinde yaşar.
–9–
(Se’âdet-i Ebediyye)kitâbının her üç kısmının şimdi yüzkırkıncıbaskısı yapıldı.
Birinci kısmda doksansekiz madde, ikinci kısmda yetmişüç madde, üçüncü kısmda
yetmiş madde vardır. Bu ikiyüzkırkbir [241] maddeden yüzsekiz [108] maddesi, bü-
yük islâm âlimi, tesavvuf bilgilerinin, zevklerinin kaynağı, Muhammed aleyhisselâ-
mın hakîkî vârisi, imâm-ı Rabbânî, müceddid-i elf-i sânî, Ahmed-i Fârûkînin (Mek-
tûbât) kitâbının ikinci ve üçüncü cildlerinden, yüzotuzüç [133] maddesi de, salâhiy-
yetli islâm âlimlerinin kitâblarından toplanmışdır. Mektûbâtın birinci cildinin hep-
sini türkçeye terceme ederek, (Mektûbât Tercemesi)ismi ile basdırdım. İslâm bil-
gilerinin deryâsı ve tesavvuf ma’rifetlerinin mütehassısı seyyid Abdülhakîm efen-
di, (Kur’ân-ı kerîmden ve hadîs kitâblarından sonra, islâm kitâblarının en üstünü
imâm-ı Rabbânînin Mektûbâtıdır) ve (İslâm âleminde, imâm-ı Rabbânînin Mektû-
bâtı kadar kıymetli bir kitâb dahâ yazılmamışdır) buyururdu. Bir mektûbunda di-
yor ki, (Hilmi! Mektûbunuza müteşekkir oldum. Sıhhatinize şükr etdim. Din ve dün-
yânıza en ziyâde yarayan ve dîn-i islâmda misli te’lîf olmıyan (Mektûbât)kitâbını
okuyup, ba’zısını anlamak, pek ziyâde bir fadl ve ihsân-ı ilâhîdir. Hilminin bu ihsâ-
na kavuşduğunu öğrenince, Rabbime çok şükr eyledim.) Kitâbımda yazılı ismlerden
binyirmi [1020] adedinin hâl tercemeleri de sonuna eklenmişdir.
Bu kitâb bir ilm kitâbıdır. Her ilmde olduğu gibi, din bilgisinin de kendine mah-
sûs kelimeleri vardır. Bu kelimelerin ma’nâları, sırası geldikçe bildirildi. Bunlar,
kitâbı temâmen okuyunca, öğrenilir. Bunları öğrenmiyen, kafasını yormıyan bir
câhil, kitâbdaki ilmleri anlıyamaz. (Bu kitâb anlaşılmıyor) diyerek, kendi kusûru-
nu kitâba yükler. (Câhil kimse, anlıyamadığı şeyi beğenmez) sözü meşhûrdur. Gü-
lün kıymetini bülbül bilir. Altının hâlisini sarrâf seçer. Bir kayada ne cevher bu-
lunduğunu kimyâger anlar. Bunun için, bu kitâbı, gazete okur gibi, bir göz gezdi-
rip elinden bırakmamalı. Her kelimesini iyi düşünmelidir. Her cümlesinin ma’nâ-
sını iyi anlamağa çalışmalı, her maddeyi bitirince tekrârlamalı, bir hülâsa hâlinde
hâfızaya yerleşdirmelidir. Evlâda, ahbâba da öğretmelidir. Çalışmalı, bu yolda iler-
lemelidir. Peygamberimiz “sallallahü aleyhi ve sellem” (İki gün aynı hâlde bulu-
nan, [ya’nî hergün ilerlemiyen, yeni bir şey öğrenmiyen], aldandı, ziyân etdi) bu-
yurdu. Görülüyor ki, islâm dîni, gerilemeği değil, duraklamağı bile red ediyor. Dâ-
imâ ilerlemeği ve yükselmeği emr ediyor. Bu kitâbı hâzırlamakdan ve neşr etmek-
den hâsıl olan sevâbları ve okuyup istifâde eden müslimânların düâlarının hepsi-
ni, kitâbdaki ilmlerin kaynağı olan seyyid Abdülhakîm Arvâsînin mubârek rûhu-
na hediyye ediyorum. Allahü teâlâ vâsıl eylesin. Âmîn! Bu kitâbda yazarın boş ka-
fasından çıkan hiçbir yazı yokdur. Seyyid Abdülhakîm efendinin sohbetlerinden
hâsıl olan bilgilerdir. Kıyâmet günü, Onun kölesi olarak yanında bulunmağı, ken-
dime se’âdet biliyorum. Hakîkat Kitâbevinin neşr etdiği kitâblar, (İnternet) ve bil-
gisayar vâsıtası ile her memlekete gönderilmekdedir. (Kıymetsiz Yazılar)kitâbı-
mızın sonuna bakınız!
TENBÎH:Bugün müslimân ismi altında üç büyük islâm fırkası vardır. Şî’îliği ye-
hûdîler kurdu. Vehhâbîliği ingilizler kurdu. İslâmiyyeti türkler korudu. Misyoner-
ler, hıristiyanlığı yaymağa, yehûdîler, Talmûtu yaymağa, İstanbuldaki Hakîkat Ki-
tâbevi, islâmiyyeti yaymağa, masonlar ise, dinleri yok etmeğe çalışıyorlar. Aklı, il-
mi ve insâfı olan, bunlardan doğrusunu iz’ân, idrâk eder, anlar. Bunun yayılma-
sına yardım ederek, bütün insanların dünyâda ve âhıretde se’âdete kavuşmaları-
na sebeb olur. İnsanlara bundan dahâ kıymetli ve dahâ fâideli bir hizmet olamaz.
Bugün hıristiyanların ve yehûdîlerin ellerindeki Tevrât ve İncîl denilen din kitâb-
larının, insanlar tarafından yazılmış olduklarını kendi adamları da söyliyor.
Kur’ân-ı kerîm ise, Allahü teâlâ tarafından gönderildiği gibi tertemizdir. Bütün pa-
pasların ve hahamların, Hakîkat Kitâbevinin neşr etdiği kitâbları dikkat ile ve in-
sâf ile okuyup anlamağa çalışmaları lâzımdır.
–10–
Description:Tam_İlmihal_Se`âdet-i_Ebediyye.pdf 1.bölüm/1-396
