Star Wars- Darth Bane - Yıkım Yolu - Drew Karpyshyn

398 Pages·2012·2.38 MB·Turkish

by  Drew Karpyshyn

DARTH BANE
PATH of DESTRUCTION
Genel Yayın Yönetmeni
Ahmet Kocaoğlu
Çeviri
Cem Demirkan
Düzelti
Burç Üner
Baskı Hazırlık
Adil Kızıltuğ
Arka Bahçe Yayınları
Sertifika No: 12935
ISBN: 978-975-9050-86-3
1. Basım: Nisan 2012
Arı Matbaacılık
Emintafl Sanayi Sitesi
No: 103/431 Topkapı - ‹stanbul
Tel: [phone]
Arka Bahçe Yayıncılık ve Reklamcılık Ltd. fiti.
Hacı Emin Efendi Sok. No: 42 D: 4 Özgül Apartmanı
Niflantaflı/‹stanbul
Tel: [phone] - 90 Faks: 0212 296 06 33
DARTH BANE - I
YIKIM YOLU
ESKİ CUMHURİYET SERİSİ
I.KİTAP
DREW KARPYSHYN
ÖNSÖZ
Eski Cumhuriyet’in son günlerinde Sith’ler –Güç’ün
karanlık tarafının takipçileri ve Jedi Tarikatının kadim
düşmanları– sadece iki kişiden ibarettiler: bir Üstat ve bir
Çırak. Ama bu durum her zaman böyle değildi.
Cumhuriyet’in çöküşünden ve İmparator Palpatine’in iktidarı
ele geçirmesinden bin yıl önce Sith’ler kol geziyorlardı...
Sith Üstadı ve Karanlığın Kardeşliğinin kurucusu Lord
Kaan savaş alanında yaşanmış kıyımın ortasında dolaşıyordu,
gecenin kasvetinde yol alan uzun boylu bir silüet. Bu dünyayı
kendisine karşı korumaya çalışan binlerce Cumhuriyet askeri
ve yüze yakın Jedi burada can vermişler ve sonunda mağlup
olmuşlardı. Onların acılarının ve çaresizliklerinin keyfini
çıkardı; şu anda bile bu duyguların tüm vadiye yayılmış
cesetlerden bir koku gibi yükseldiğini sezebiliyordu.
İleride bir fırtına patlak vermek üzereydi. Gökyüzünü
aydınlatan her şimşekle Korriban’ın büyük Sith Tapınağı’nın
çorak ufukta yükselen silüeti bir an için de olsa görünür hale
geliyordu.
Bu katliamın tam ortasında bekleyen iki kişi vardı: biri
insan, diğeri ise Twi’lek. Karanlığa rağmen onların kim
olduğunu anlamıştı: Qordis ve Kopecz, iki kudretli Sith
Lordu. Bir zamanlar amansız rakipler olan bu ikisi şimdi
birlikte Kaan’ın Kardeşliğine hizmet etme yolunu
seçmişlerdi. Yanlarına geldi, gülümsüyordu.
Uzun boylu ve neredeyse kemikleri görünecek kadar zayıf
olan Qordis de ona gülümsedi. “Bu muhteşem bir zafer, Lord
Kaan. Sith’lerin Korriban’da akademisi olduğu günlerin
üzerinden çok zaman geçmişti.”
“Yeni çıraklarını burada eğitmeye başlamak için
sabırsızlandığını seziyorum,” dedi Kaan cevaben.
“Önümüzdeki yıllarda senden benim için çok daha kudretli –
ve sadık– Sith çırak ve Üstatları yetiştirmeni bekliyorum.”
“Senin için mi?” diye sordu Kopecz, vurgulayarak. “Bizim
için demek istediniz sanırım? Hepimiz Karanlığın
Kardeşliğinin bir parçası değil miyiz?”
Bu sorunun cevabı gevrek bir gülüş oldu. “Ona ne şüphe,
Kopecz. Sadece ağız alışkanlığı.”
“Kopecz zaferimizi kutlamayı reddediyor,” dedi Qordis.
“Bütün gece böyle somurtup durdu.”
Kaan bir elini Twi’lek’in omzuna koydu. “Bu hepimiz için
çok büyük bir zafer,” dedi. “Korriban sadece bir dünyadan öte
bir şey. O bir simge. Sith’lerin doğum yeri. Bu zafer
Cumhuriyet ve Jedi’lara verilen en güzel cevaptır. Artık
Kardeşliği hak ettiği gibi tanıyıp ondan korkacaklar.”
Kopecz omuz silkerek Kaan’ın elini geri itti ve boynunun
etrafına dolanmış olan lekku’sunu savurarak dönüp
uzaklaşmaya başladı. “Dilediğiniz gibi kutlama yapın,” diye
seslendi, uzaklaşırken. “Asıl savaş daha yeni başlıyor.”
BÖLÜM BİR
Üç Yıl Sonra
1
Dessel yaptığı işten o derece bunalmıştı ki çevresinde olup
bitenlerden hemen hiç haberi yoktu. Hidrolik delgi
sarsıntısından kolları sızlamaya başlamıştı. O delmeye devam
ettikçe mağaranın duvarından fırlayan küçük taş parçaları
koruyucu gözlüğünden sekiyor ya da açıktaki yüzüne ya da
eline çarpıyorlardı. Bulunduğu yer toz ve dumanla
kaplanmıştı ve hemen önünde duran kortosis damarlarında
santim santim ilerleyebilmek için mücadele ederken,
mağarada çevresindeki diğer tüm sesleri bastıran delginin
uğultusundan başka bir şey duyulmuyordu.
Isı ve enerjiye karşı dirençli olan kortosis zırh ve kalkan
yapımında hem ticari hem de askeri değeri olan bir maddeydi,
özellikle de galakside savaşın hüküm sürdüğü bir dönemde.
Lazer ışınına karşı son derece dirençli olan kortosis
alaşımının ışın kılıcına karşı bile dayanıklı olduğu söylenirdi.
Maalesef onu bu derece kıymetli yapan özellikleri
çıkarılmasını da bir o kadar zor hale getiriyordu. Plazma
kaynakları faydasızdı; kortosis bulunan küçük bir kaya
parçasını eritebilmek bile günler alıyordu. Bu şeyi kayalardan
çıkarabilmek için hidrolik delgilerin kaba kuvvetine
başvurarak sabırla, santim santim yol almaktan başka çare
yoktu.
Kortosis galaksideki en sert maddelerden birisiydi.
Sarsıntının etkisi delginin ucunu kısa sürede aşındırıyor ve
çok geçmeden onu işe yaramaz hale getiriyordu. Hidrolik
pistonları tıkayan toz, onların tutukluk yapmasına yol
açıyordu. Kortosis çıkarmak madenciler için olduğu kadar
madencilik aletleri için de yıpratıcı bir görevdi.
Des neredeyse altı standart saatten beridir bu delgiyi
kullanmakla meşguldü. Delgi otuz kilodan daha ağırdı ve onu
sürekli dik tutarak kayalara bastırmaya çalışmak gerçekten de
herkesin yapacağı iş değildi. Yorgunluktan kolları titremeye
başlamıştı. Delginin ucundan yükselen toz ve duman
yüzünden göz gözü görmeyen yerde akciğerleri nefes
alabilmek için çırpınıyordu. Dişleri bile ağrımaya başlamıştı;
delginin sonu gelmez titremesi yüzünden sanki dişleri birer
birer köklerinden sökülüp çıkacak hale gelmişti.
Fakat Apatros’taki madenciler çıkardıkları kortosis
miktarına göre para alırlardı. Eğer şimdi bırakırsa başka bir
madenci gelip bu damarda çalışmaya başlayacak ve onun
yerine parayı o kişi kazanacaktı. Des paylaşmaktan pek haz
etmezdi.
Delginin motorunun uğultusu bir üst perdeden çıkmaya
başladı, Des’in aşina olduğu ıstırap dolu bir sızlama olarak
duyuluyordu artık. Dakikada yirmi bin dönüş yapan motor,
çölden geçen bir bantha’nın su içmesi gibi tüm tozu kendisine
çekiyordu. Bu aletleri çalışır halde tutmak için sürekli
temizlik ve bakım şarttı ve aletlerin tamirine para
harcamaktansa Outer Rim Oreworks Company’nin sağladığı
ucuz aletleri kullanmak çok daha kârlıydı. Des çok geçmekten
ne olacağını gayet iyi biliyordu – ve az sonra beklediği şey de
oldu zaten. Motor yandı.
Hidroliklerden duyulan korkunç çatırtıyı delginin
arkasından yükselen kara duman takip etti. ORO’ya ve
onların şirket ilkelerine küfrü basan Des kramp girmiş
parmaklarını aletin düğmesinden çekti ve işi bitmiş olan aleti
yere fırlattı.
“Çekil kenara, evlat,” diye bir ses yükseldi.
Diğer madencilerden biri olan Gerd yanına gelip kendi
delgisiyle aynı damar üzerinde çalışabilmek için Des’i kenara
itmeyi denedi. Gerd neredeyse yirmi standart yıldır bu
madenlerde çalışıyordu ve bunun sonucu olarak da tüm
vücudu koca bir kas kütlesi haline gelmişti. Fakat Des de
gençliğinden beri, neredeyse on yıldır madencilik
yapmaktaydı ve o da en az bu yaşlı adam kadar sağlam bir
yapıya –ve biraz daha iri bir vücuda– sahipti. Yerinden
kımıldamadı.
“Daha işim bitmedi,” dedi. “Delgi bozuldu hepsi bu. Bana
kendi delgini verirsen biraz daha devam ederim.”
“Kuralları biliyorsun, evlat. Sen ara verirsin ve o sırada da
başkası çalışmaya başlar.”
Teknik olarak Gerd haklıydı. Fakat ekipman arızası
yüzünden hiç kimse diğer madencinin işini kapmaya
çalışmazdı. Dövüşmek istemiyorsa tabii ki.
Des etrafına bir göz attı. Mağarada, birbirlerinden yarım
metre uzakta duran, ikisi dışında kimse yoktu. Bu şaşırtıcı da
değildi; Des genelde çalışmak için ana tünel şebekesinden
uzak olan mağaraları tercih ederdi. Gerd’in burada bulunması
sadece tesadüf olamazdı.
Des, Gerd’i çok uzun zamandan beridir tanıyordu. Babası
Hurst’ün arkadaşı olan orta yaşlı bir adam olduğu
zamanlardan beri. Des on üç yaşında madenlerde ilk
çalışmaya başladığı zaman daha iri madenciler her fırsatta
onun hakkını yemişlerdi. Babası parasının çoğunu alır, onunla
dalga geçer, hakaret eder ve arada bir pataklarken Gerd de her
fırsatta babasını ona daha kötü davranması için kışkırtırdı.
Des’in babasının kalp krizinden ölmesinin ardından
yaşadığı bu sıkıntılar da sona erdi. Ama bunun nedeni
madencilerin bu yetim çocuğa acıyor olmaları değildi. Hurst