Table Of ContentCUNLEVS
CHRISIEFANORVM
SERIES LATINA
ELE
TYPOGRAPHET Bit £POL3
ZXREGHOLE
Iheoloqu library
SCHOOL OF THEOLOGY
AT CLAREMONT
C alifoeria
P
i Ww,
,
F 114 3*7
"Le
i 1 , '
: Jn MN:
Ado a
(& y n
j]
"
' Fa M
ds
t Es ur
D ise 1 AE ET ;
RE LVNOU CL prt
MAS LCELT XRAI PT sAPS S1 RHENTuUR NiO: "R a d
[1
ui
A
CORPVS CHRISTIANORVM
Series Latina
II
CORPVS CHRISTIANORVM
Series Latina
III
SANCII CYPRIANI
EPISCOPI
OPERA
PARS I
TVRNHOLTI
TYPOGRAPHI BREPOLS EDITORES PONTIFICII
MCMLXXII
SANCTI CYPRIANI
EPISCOPI
OPERA
AD QVIRINVM
AD FORTVNATVM
EDIDIT
R. WEBER
DE LAPSIS
DE ECCLESIAE CATHOLICAE VNITATE
EDIDIT
M. BÉVENOT
TVRNHOLTI
TYPOGRAPHI BREPOLS EDITORES PONTIFICII
MCMLXXII
SVMPTIBVS SVPPEDITANTE
SvPREMO BELGARVM MAGISTRATV
PVBLICAE ÍINSTITVTIONI
ATQVE OPrTIMIS ÁRTIBVS PRAEPOSITO
EDITVM
INTRODVCTIO GENERALIS
Duobus uix a Christo saeculis elapsis Caecilius 'qui et
Thascius' Cyprianus per decem fere annos episcopus fuit
Carthaginensis. Parentibus diuitibus paganisque ortus post
edücationem tunc temporis optimam rhetoris iam partes
agebat, cum subito ad Christum ex toto conuersus est. Nam
illecebris saeculi, ut postea confessus est, irretitus et *despera-
tione meliorum' distractus, per Christi baptismum in nouum
iam hominem effectus est. Scripturae enim sacrae lectione
didicit mores prauos gratiae Dei confisus corrigere quos suis
fretus uiribus non poterat. Mox populus Carthaginensis, cui
etiam catechumenus sua se modestia ac largitionibus in pau-
peres factis commendauerat, illum licet neophytum primo
presbyterum suum deinde episcopum elegit (V?£a 2, 3, 5, 6)
paucis sane presbyteris contradicentibus (A.D. 248-9) (E.
59. 9, cf. E. 43. 3, 5).
Euentus sui episcopatus praecipui breui enumerari pos-
sunt : persecutio atrox in Christianos ab imperatore Decio
exagitata (250-1) ; proximo anno, saeuiente Gallo imperatore,
imminentia nouae persecutionis quae tamen Carthaginem non
irruit; pestilentia quae ibi omnes corripiebat (Vita 9; De
Mortalitate) ; deinde quaestio diu (255-6) disputata de baptis-
mo ab haereticis collato, in qua Cyprianus uehementer sese
Stephano, episcopo Romano, opposuit; persecutio denique
imperatoris Valeriani (257-8), in qua Cyprianus, post exilium
annuum toleratum, Carthaginem tandem reuersus martyrium
ibi fortis subiit (14 Sept. 258).
FONTES
Vita Cypriani a diacono suo Pontio, homine prolixae
simplicitatis, edita manifestat omnium in episcopum admira-
tionem et amorem, eiusdemque scripta praecipua enumerat.
Quae de martyrio ipso ibi narrantur complenda sunt docu-
mento Acía $roconsularia (uel Pass?o) nuncupato. Ceterum
fontes praecipui eius uitae spiritualis, ecclesiasticae, ciuilis
sunt tum tractatus, qui dicuntur, quibus fideles alloquebatur,
tum epistolae fere octoginta quae simul imaginem ecclesiae
medio saeculo tertio existentis singulari modo illustrant.
DOCTRINA
Cum tractatus in hoc uolumine propositi singuli propriam
introductionem habeant, satis erit hic generalem dare conspec-
tum fidei Cypriani doctrinalis eiusque de ecclesia sensus,
quales in eius scriptis passim innotescunt.
Praeeminet consuetudo eius sacras scripturas citandi non
solum ad doctrinam de Deo — Patre, Filio, et Spiritu Sancto
— illustrandam, sed ad ecclesiam, qualem nouerat, explican-
A3
C2 Ca2p ememp ue euED
VI INTRODVCTIO GENERALIS
dam et ad fideles sibi commissos in spiritu et opere instruendos.
Itaque traditionem practice potius quam theoretice colebat,
qualis simul cum ecclesia crescente sese euoluerat, neque ta-
men consuetudines specie traditionales admittere uolebat
quae forte sibi ueritatem uiderentur corrumpere. Quo pacto,
dum Tertulliani opera (suppresso quidem nomine) largiter
adhibet in suis scriptis ita ut secundum Hieronymum Tertul-
lianum *Magistrum' suum uocauerit, nihilominus plures eius
doctrinas reicit et expresse refutat. Sic, neglecto illius De
Fuga, ipse a persecutione secessit, secessusque reddit rationes
in epistulis 14 et 20. Sic, dum Nouatianum refellit qui spem
pacis lapsis oblatam illecebram fore ne martyres fierent
monebat (Ep. 55.20), refellit simul Tertulliani simile argu-
mentum (De Pudicitia 9. 10 ; 21. 8). Doctrina de infantium
baptismo ne ad octauum quidem diem differendo (Ef. 64.
2-6) contradicit Tertulliani reiectioni omnis infantium baptis-
mi (De Baptismo 18. 4-5). Comparanti denique De Lajsis
Cypriani (17-20) cum De Pudicitia 2. 3; 1x. 2, 18 apparet
Cyprianum a Tertulliano modo mutuari, modo differre circa
"peccata contra Deum' et de remissione peccatorum a *marty-
ribus' concessa. Immo Cyprianus ibidem, necnon in De Vqi-
ate, ita defendit auctoritatem episcopalem ut Tertulliani con-
temptum pro numero episcoporum' refutare uelle uideatur.
Cyprianus sane non is erat qui hominem caece sequeretur,
nedum Tertullanum Montanistam.
Interdum ad fontem prouocat qui homini moderno minus
placet — ad uisiones scilicet uel proprias uel alienas. De his,
sicut de 'inspirationibus' et 'mandatis directis Dei' ab illo
susceptis, iudicium ne sit imprudens, quasi merae hallucina-
tiones fuerint aut assertiones conscie mendaces. Alia aliter
diiudicanda sunt, sicut hodie narrationes biblicae. Fieri enim
potest ut Cyprianus in praedicatione pastorali aliquam fabu-
lam excogitauerit qua doctrinam uel praxim fidelibus suis
commendaret, neque in errorem auditores duxisse habendus
est. Scripta enim apocrypha et 'Recognitiones' mirabiles
etiam christiani tunc in deliciis habebant.
Alii fontes detegi uix possunt. Cyprianus antecessores suos
christianos nunquam nominat, immo neque scriptores profa-
nos quamuis argumenta et illustrationes ab illis haustas saepe
proponat, utpote uir litteris bene cultus qui eisdem ad fidem
illustrandam sine ostentatione uti soleat.
ECCLESIOLOGIA
Quamuis propter duo schismata explicite de structura
ecclesiae agere coactus sit (e.g. in De Ecclesiae Catholicae Vni-
tate et in pluribus epistolis), praecipue cordi habebat uitam
spiritualem et moralem fidelium fouere quos Deus sibi in curam
pastoralem commiserat. Capita doctrinae eius ordinaria sunt :
