Polybii historiae: Vol. II. Libri IV - VIII

504 Pages·1995·64.38 MB·Latin

by  Th. Büttner-Wobst (editor), Ludwig Dindorf (editor)

POLYBII HISTORIAE
VOL.H.LIBRIIV-VIII
EDITIONEM A LVDOVICO DINDOHFIO CVRATAM
RETRACTAVIT
THEODORVS BVETTNER-WOBST
EDITIO STEREOTYPA EDITIONIS
PRIORIS (MDCCCLXXXIX)
STVTGARDIAE IN AEDIBVS B. G. TEVBNERI MCMLXXXV
CIP-Kurztitelaufnahme der Deutioheo Bibliothek
Poly bius:
[Hietoriae]
Polybii Higtoriae / ed. a Ludovico Dindorfio
curatam retractavit Theodorui Buettner-Wobat. —
Ed. stereotyp. — StutgardUe : Teubner
(Bibliotheca ecriptorum Craecorum et Romanorum
Teubneriana)
NE: Buettner-Wobet, Theodor [Hreg.l
Vol. 2. Libri IV — VIII. — Ed. stereotyp, ed. 1.
(1889). — 1985.
ISBN 3-519-01716-4
Das Werk ist urheberrechtlich geschützt. Die dadurch begründeten Rechte,
besonders des Nachdrucks,
der Wiedergabe auf photomechanischem oder ähnlichem Wege,
der Speicherung und Auswertung in Datenverarbeitungsanlagen,
bleiben, auch bei Verwertung von Teilen des Werkes, dem Verlag vorbehalten.
Bei gewerblichen Zwecken dienender Vervielfältigung ist an den Verlag
gemäß § 54 UrhG eine Vergütung zu zahlen, deren Höhe mit dem Verlag
zu vereinbaren ist.
© B. G. Teubner, Stuttgart 1985
Printed in Germany
Gesamtherstellung: Hain-Druck GmbH, Meisenheim/Glan
MEMORIAE
LUDOVICI LANGII
PRAEMATÜRE DEFUNCTJ.

PRAEFATIO.
Et1) omnes illos libros, quibus continentur Polybii
libri quinque priores, hamstos esse ex u n o archetype
et inter eos codices longe vetustissimum et praestan-
tissimum esse Vaticanum (A) Hultschius (quaest. Pol. I,
p. 3ss.) et ego (praef. I p. 72) postquam uberrime ex-
posuimns, nemo erit, qui hac de re dubitet. Qua au-
tem erat cura ac diligentia librarius Vaticani (praef. I
p. 4 s.) cum dittographias, quascunque in archetype
codice2) invenerat, magna com fide exarabat, turn us
locis, quibus codicis scriptura ita obscurata erat, ut
dignosci non posset, quid in mente habuisset archetypi
scriba, ambigua3) tradere praeferebat quam audacter
pro suo arbitrio corrigere.
Itaque dittographias invenimus locis his:
IV, 15, 2 nal TtaQctttateZv αυτόν ς βο-η&ΰν] αύτοΐς*
additur.
1) In hac disputatione praecipue reepexi Polybii librum
quartum et quintum non neglectis libns prioribus, ita ut
ea quae in praefatione primi voluminis expoaita sunt coni-
gerentur et abeolverentur.
2) Ita V, 41, 8 dieertis verbis in margine addit librarian
(τ. p. XXIII ann. 1), m archetype corrupta et obscura se in-
Temsse.
S) Similiter docuit Hultschiua (Fleckeie. annal. 1867,
p. 290 .β), ubicunque accentue aut epiritue yocabulorum omit-
tuntur, haec non negligentia scribae facta ease, sed codicem
archetypum iiedem notis caroisse eaque diligenter a librario
repraesentata esse.
VI PRAEFATTO.
IV, 17, 5 αίρομένους* et αίρονμένους.
IV, 32, 7 ι) δονλεύειν ηναγκάξοντο τούτοις άχ&οφο-
ροϋντες 2} φεύγοντας ην τ δουλείαν ανάστατους γίνε-
O&tu, λείποντας (s. ace.) τ^ν ι<ό^αν\ φεύγοντες* adiicitnr
Tenendmn esse videtur φεύγοντας neqne nlluin vocabu-
lum corrigendum; est enim eadem anacoluthia1), qua
nsns Xenophon (do rep. Lac. V, 7): ηεριηατεΐν.. αναγκά-
ζονται ... καΐ μιίρ το ύαο οίνου μη Οφάλλΐϋ9αι έηιμε-
λεϋί&αι, είδότας, ότι, ουκ, ίν&ααες Ιδείπνουν, καταμίνοΰοι
eoninngit αναγκάζονται cum accusative participii είδότας,
quod oblitos yocaboli άνσγχάξίο&αι ita pergit, nt ei
foisset dicendmn, si adhibuisset Stiv yocabnlmn syno-
η.τιτητγη
IV, 40, 8 lv fjna α«χ ηέντε δςγνιας (s. acc.)] oo-
γνιαις additmn recipiendnm est accentu adiecto.
IV, 57, l άχΐλίπομεν* et άηελίΛαμεν (τ. praef. I
p. 76s.)·
IV, 72, l Ινδνμενίαν* et Ινδομίνίαν ν. p. XXIV.
IV, 76, 7 Κλεομένη* et Κλεομένει τ. p. XLH
IV, 78, 11 ^ί^ΐίλατς*βηχίοώί et π$οκαταληφ&είΰΐ}ς.
IV, 80, 16 ην τ εν μ λείαν διένειμε π&ϋαν] ι snper-
Bcriptom est alten β; yidetur tarnen n&Oav esse te-
nendnm. ι
IV, 82, 8 τους μεν παοαχαλ&ν, οϊς δ1 άναΐί\νόμε-
νος\ άνατεινόμενος recipiendnm est.
TV, 85, 3 Ιπείικς όντως άχαςΐοτως νμας ο βαβι-
λεύς ... εύςίαχει] άχαρίϋτους rectius est.
V, 11,8 Οαφ&ς δε γινώοκοντας 6»' (s. acc.) 5 (Φ -
λιΐΜος τότε χαΐ Λραξαι κύριος %ν] per se patet illnd
5fr* ortom non ex *τσ 2) sed ex οτε esse tenendtun3).
1) Knehner 'Griech. Gr.1 § 496,1.
iS Non satis cante Kaelkenu (de eloc. Pol. p. 245) ecri-
bit: Tineqnam inyenitnr elieio in yocnla ότι apnd scriptoree,
qui pedestri oiatione ntnntnr. Polybins sine dnbio ecripsit
aut ας & ΦΛιπηος.. aut ότι *ΛΦ **ς\ο
ν
3) Miro modo dnabne ecripturie coninnctu codicie arche-
typi Urbina B (F) librarine exarat: S9tv «.
PRAEFATIO. VII
V, 15, 2 γινομένης ακαιρίας] γενομένης est Polybii.
Υ, 24, 4 χά&νδρον et χά&υγρον cum praebeat libra-
rius, praefero hoc, quo Diodorus, Polybii imitator, uti-
tnr V, 28, 1.
V, 29, 6 8ff ην ϊτι λοιπός της .. ίταιρείας] λοιπόν*
adiicitur.
Υ, 32, 3 Λ&ς γαρ ίίρζαβ&αΐ τίνος ώ?λακ οίον τε μη
προπεριλαβόντα τω νω την ΰνντίλεκχν της ίπιβολης] προ-
περιλαβόντα praeferendum esse ezposnit Naberus (Mneni.
1857 p. 253).
V, 33, 3 αύΐαιν* et αελίϋιν.
Υ, 33, 3 ων τ 'Ρωμαίων καΙ Καρχηδονίων πόλεμον]
ον τ (s acc.) recepi accentu addito.
Υ, 48, 10 εγκρατής γίνεται «κ 1 ης τ τούτου ΰτρατο-
πεδείας] τοντων*.
Υ, 49, 6 ΰνμφερώτερα* et ΰνμφορώτερα.
Υ, 76, 3 Κίΰβέδων] Collato V, 76, 2 Κεΰβέδιον cum
Hultschio recepi
V, 86, 8 είς ην τ οίκείαν (s. acc.)] olxlav ezpellen-
dum videtur.
Quae cum ita sint, non sine specie yerisimilitudinis
videtur suspicatus esse Hultschius scripturam vitiosam
V, 12, 7 αΐ κ δείγμα ης τ προαιρέαεως εκατέρων εν οϊς
ΐίαςαΐίληβίως ομολογούμενον ίχομεν ortam esse ex
Olf
dittographia (v παραπληςίως non recte a librario in-
tellecta1), quamquam equidem praetuli post οϊς addere
unum versum: βννεβονλενβαντο Φιλίππω. — Cum au-
tem in tarn magno opere perficiendo facillime fiat, ut
defatigatis oculis manuqne defessa diligentissimns quis-
que nonnulla peccet, Yaticani librarius erat tanta dili-
gentia, ut denuo inspecto archetypo libro errata corri-
geret (IV, 15, 4; V, 7, 7. 22, 8. 24, 5. 38, l al.), falsa
deleret (IV, 32, 10. 33, 7. 39, 1. 4.. 41, 1. 42, 4al.)
1) V. p. VI ann. 3.
PRAEFATIO.
vel punctis notaret (IV, 18,11; V, 41, 2al.), omissa ad-
deret (IV, 21, Hal.).
Quibua autem locis librarius corrupta Polybii verba
coniecturis studuerit emendare, hoc ideo baud ita
facile potest cognosci, quod prorsus obscurum est, utrum
librarius denuo archetypum inspezerit ez eoque emen-
dationes hauserit an suo ipsius ingenio fretus critici,
quern dicimus, munere sit functus. Sed quod nonnullis
argumentis allatis equidem p. XXVII ss. docui, recentes
codices CDE non ez ipso Vaticano fluzisse sed ez fonte
codicis Urbinatis, hoc mihi persuasum est, ubicunque
Vaticani librarius in margine addidit scripturam, quam
in recentibus libris CDE non invenimus, bane non
sump tarn esse ez archetypo sed esse ezcogitatam1). Ita-
que quod IV, 16, 7 Vaticani scriba in margine addit
7t$o<f respiciens βνμμ,ίξαντες, V, 12, 6 ad <τ 5τ' ίχατέρον
in ora ^ταθ *νορ , V, 103, 6 ad ον θλη in margine ψ,ον
9
ea omnia confirmata librorum recentium (CDE) testi-
moniis ez archetypo hausta esse pro certo confinnato-
que babeo. Sed coniectura addidisse Vaticani scribam
ad λαβόμ,ίνος V, 78, 5 Int* per se patet, quod ceteri
libri hoc ignorant. Item V, 36, 1 ήναγκάξοντο πύντας
αίκ + + λείν τους πιςΐ την ανλην librarius in margine
recte proposuit pro obscuro illo vocabulo αίκάλλειν,
quod manus recens (A ) in conteztum recepit. Nam
T
hoc vocabulum in archetypo ita fuisse obscuratum, ut
opus esset coniectura, inde apparet, quod recentes libri
CDE derivati ex eodem archetypo ad alteram fugerunt
coniecturam non recipiendam έχχαλεϊν. Utrum vero
ΛΓ, 67,8 coniectura in margine addiderit librarius titlt&*,
pro quo Hultschius (quaest. Pol. I, p. 14) revocavit inie-
fet, necne, turn demum potent diudicari, si et Floren-
tine (B) libro et omnibus codicibus recentibus (CDE)
denuo excussis eorumque manibus separatis fieri potue-
1) In praef. I p. 5 iisdem ratiocinationibus nisus unum
locum II, 71, 9 non recte attuli.
PEAEFATIO. IX
rit, ut cognoscatur, quae ratio intercedat inter codicem
Bavaricum (G) et Augustanum (D) et Regium (E).
Secundae autem manus (Aj) fidem et auctoritatem,
quamquam equidem in praefando volumine primo (p. 6 ss.)
exposui, pro nihilo esse habendam sed eins emenda-
tiones omnes esse tales, quales quisque hodie coniectura
invenire posset, mine, cum Hultschii erga me comitate
ac benevolentia omnia mihi praesto sint, quae vir ilie
doctissimus et de Polybio meritissimus curavit excer-
penda ex codice Urbinate (P), prorsus aliter hac de re
esse iudicandum tarn planum est, ut neque ulla maneat
dubitatio et ante me multo melius hac de re iudicium l)
tulisse Hultschium (praef. I p. 7) et Schenkelram ('Burs.
Jahresber.' 1884 p. 242) palam sit confitendum.
Quam saepe enim correctiones manus secundae et
bonae et malae congruant cum scripturis codicis Urbi-
natis (F)2), luculenter apparet ex locis hisa):
II, 8, 11 δη AJ &* A^F.
ΙΓ, 14, 6 Μαβαλίας] Μαΰΰαλίας A F.
2
II, 16, 3 "Ομβροι] "Οαομβροι* et I super Ο: A , "Ιαομ,-
2
βροι* F.
II, 16, 7 τόπους] χόλπονς* A F.
2
Π, 17, 5 Οί'ένετοι. ε!· ον Βένετοι Α in marg. Ονε-
2
νετοι ίξ ον Βενετοί F.
II, 27, 5 πςοοκαταλαβέϋ&αι aut ηερικαταί.αβέΰ&«ϊ\
Ι Γ, 30, 2 βνμβαίνοντος] δνμβαΐνοντες*
II, 30, 6 ίχυράν] ιΰχυραν* AjF.
II, 30, 9 g νηεςδεξίων'] εξ ύηερδεξίον* A,F.
II, 68, 2 ποιήϋα**] ποιήΰαν* F ποιηΰαν* Α,
III, 18, 11 ίπειγενομένης] Επιγενόμενης A F.
2
1) Causas contra rueam sententiara a Kaelkero allatas
('Philol. Rundsch.' 1883 p. 666) a me esse refutatas non dubi-
tavit concedere Schenkelius (1. c.).
2) Urbinatem ex Vaticano non descriptum esse apparet
ex eis quae infra (p. LII ss.) exposita sunt.
3) V. praef. I p. 6 ss.
X PRAEFATIO.
Ill, 19, 1 %ε*ύ&ηύαν] ίξείύ&ηύαν* A F.
2
Ill, 19, 6 ούρ&ντες] ΰννορ&ντες A F.
2
Ill, 19, 13 Jt**yfta<rtv] πράγμαΰιν A F.
2
Π,Γ 50, 3 ίκανον τ b τΐλη&ος] τί> expunxit Aj, omisit
(ut solet obscura omittere) F.
Π,Ι 62, 3 δνϋχωρίας] δνΰχωρίαις Α, F.
Ill, 62, 5 τούτους] τούτοις A F.
2
Π,Ι 63, 2 βουλεύβονται] αι τνούελυοβ Α βονλεύον-
2
ται* F.
Π,Ι 71, 1 διατηρει&ρον (s. aec.)] η in t correxit Aj
ut habet F: ίά ί η $ιϊ&ρον.
Ill, 114, l Ικ I rift] Ικ τοΓ?* ης τ A F.
2
III, 115, 6 ων τ in rasura A ων τ F.
2
IV, δ, 4 Ιναργη .. μαρτύρια xai πλείω μεν Ιχφανε-
ο r ατοί ς [ατορηκόδι] Delevit accentum A ut ita signi-
a
ficaret, vitiosum esse vocabulum; eandem scripturam
habet F, (v. p. XXXIII).
IV, 11, 5 ενμενίξοντες (ut videtur)] άΰμ,ενίξοντες A F.
2
IV, 21, l τά Όατ γ ε μ,οι doxovtftv] δη* AjF; revocavit
Hultschius τε.
IV, 21,1 το ων τ |3^ων ininovov xal ΰχληρ&ν] ΰκΐη-
ρον A F.
2
IV, 43, 9 βραχείας Α ex β+αχείας; cum A con-
2 2
sentit F.
IV, 45, 6 τά ακ γε ην τ χωράν] κατά ήν γ χωρίς Α
2
τά ακ γης* %ωρις F.
IV, 77, 4 άλλοι? a^offet ^ιακ ?ό ] έίλλο^ A F.
2
V, 12, 5 t'tfoog μ,εν ονν ονκ αν ις τάντ&ι Φώίππω..
Ιπιφέροι την αΐτίαν] αντ&ι A^F.
V, 22, 2 ων τ Α ex τω*ν; cum Α facit F.
2 2
V, 23, 4 ^/λκαδ τναν F, A, ex έ**λΙ*\ναντας.
V, 32, 2 αν ις τ είηείη ·ούχ ..] ειπεί* Α εϊηοι* A F;
2 2
revocavit Hultschius εΐηειεν.
V, 44, 8 Ιιά ον τ Εκείνον .. πόντχν 1J] ηόντον A F.
8
V, 84, 3 διερειδόμενα] όιεριδόμενα* A F.
2
1) V. praef. I p. 26.