Table Of ContentPATROLOGLE 
"~~  CURSUS  COMPLETUS 
SEU  BIBLIOTHECA UNIVERSALIS,. INTEGRA,  UNIFORMIS,  COMMODA,  OECONOMICA, 
(MfNIUM SS. PATRDM, DOGTORIJM SGRIPTORDMOUE ECCLESIASTICORDH, 
SIVB  LATINORUM,  8IVE  GRiSCORUM, 
QUI  AB  JEVO  APOSTOUCO  AD  TEMPORA  INNOCENTIIIII(ANNO  1216)  PRO  LATIONIS 
ET  CONCILII  FLORENTINI  (ANNE  1439)  PRO  GRASCIS  FLORUERUNT  : 
RECUSIO  CHRONOLOGICA 
OMNIUM QTLE EXSTITERE  MONUMENTORUM  CATHOLICiE  TRADITIONIS  PER  QUINDECIM PRIMA 
ECCLBSLE  &ECULA, 
JUXTA  BDITIONES ACCURATISSIMA8  INTER SE dUMQUB NONNULLIS  CODICIBUS  MANU8CRIPTIS  COLLATAS,  PBRQUAM 
DILIGBNTBR  CASTIOATAJ DI8SERTATIONIBUS. COMMBNTARIIS. VARIISQUB LECTIONIBUS CONTINENTBR ILLUSTRATA; 
OMNIBUS  OPERIBUS POST AMPLI88IMAS  BDITI0NB8  QUiB TRIBUS NOVISSIMIS  S^BCULIS DBBENTUR  ABSOLUTA9 
DETECTIS,  AUCTA'; INDICIBUS PARTICULARIBU3 ANALTTICiS, SlNGULOS SIVE TOMOS 8IVE AUCT0RB8 ALICUJUS 
MOMBNTI SDB8EQUBNTIBUS,  DON VTA \ CAPITULIS INTRA  IP8UM  TBXTUM  RITE  DISPOSITI8, NECNON  ET 
TITULIS SINGULARUM  PAGINARUM MARGINBM  8UPERI0RBM DISTINGUBNTIBUS  8UBJECTAMQUE MATE-
RIAM  SIGNIFICANTIBU8, ADORNATA;  OPBRIBUS  CUM  DUBII8, TUM  APOCRTPHIS, ALIQUA  VBRO 
AUCTORITATB  IN ORDINB AD TRADITIONBM  ECCLESIASTICAM POLLENTIBUS, AMPLIFICATA J 
DUCENTIS  ET AMPLIUS  LOCUPLETATA  INDICIBUS AUCTORUM  6ICUT  ET  OPBRUM,  ALPHABBTICI8,  CHRONOLOGICU8, 
STATISTICIS,  SYNTHBTICI8, ANALTTICIS, ANALOGICIS,  IN QUODQUB  RELIOIONIS PUNCTUM,  DOGMATICUM,  MORALE, 
LITURGICUM, CANONICUM,  DISCIPLINARB, HISTORICUM, ET CUNCTA  ALIA 8INB  ULLA EXCBPTIONE \ SBD  PRiB-
«ERTIM DUOBUS  INDICIBU8  IMMENSIS  ET  GENBRALIBUS.  ALTERO  8CILICBT  RERUM,  QUO  CONSULTO, 
QUlCfrlD  NON  SOLUM  TALIS TALISVB PATBR,  VBRUM  ETIAM UNUSQUISQUB  PATRUM, NB  UNO  QUIDEM 
OMISSO, IN QUODLIBBT THEMA  SCRIPSBRIT, UNO INTUITU GONSPICIATUR J ALTBRO SCRIPTURiC 
SACRiE,  BX  QUO  LBCTORI COMPBRIRB  8IT OBVIUM  QUINAM PATRB8BT IN QUIBUS  OPBRUM 
SUORUM  LOCIS  SINGULOS  SINGULORUM  LIBRORUM  8.  SCRIPTUR*  VBRSU8,  A  PRIMO 
GENBSBOS  USQUB  AD  NOV188IMUM  APOCALTPSIS,  COMMBNTATI  8INT. 
EDITIO  ACCURATIS8IMA,  CJBTERISQUE  OMNIBUS  FACILB ANTBPONBNDA, SI PBRPENDANTUR  CHARACTBRUM  NITIDITAS 
CHART/B QUALITAS,  INTBGRITA8 TEXTUS,  PERFECTIO  CORRECTIONIS,  OPERUM  RECUSORUM  TUM  VARIETAS, TUM 
NUMBRU8,  FORMA  VOLUMINUM  PERQUAM  COMMODA  SIBIQUB  1N  TOTO  PATROLOOIiB  DECURSU  CONSTANTEH 
SIMILIS,  PRETII  EXIGUITA8,  PRiBSERTIMQUB  I8TA  COLLECTIO,  UNA,  METHODICA  ET CHRONOL 3GICA, 
9EXCENT0RUM  FRAGMBNTORUM  OPUSCULORUMQUB  HACTBNUS  HIC ILLIC  SPAR80RUM, PRIMUM  AUTEM 
IN NOSTRA BIBLIOTHBCA, BX OPBRIBUS BT MS8.  AD OUNE8 .«TATE3, LOC09, LINOUAS  FORMASQUE 
PERTINENTIBUS  COADUN ATORUM. 
SERIES  LATINA, 
IN  QUA  PRODEUNT PATRES,  DOCTORES  SCRIPTORBSQUE  ECCLESLE  LATIN.E 
TERTULLIANO  AD  INNOCENTIUM  III; 
ACGTJRANTE  J.-P.  MIGNE, 
BIBLIOTIIECfi  CLERI  UMVERSjE, 
SIVE 
CDRSOUM COMPLETORUM IN SINGULOS SCIENTI.€ ECCLESIASTIC/E RAMOS EDITORE. 
PATROLOGlvE  LATINA  TOMUS  CXLVI. 
oTHLO MONACHU8 S. EMMERAMMI,  ADAMUS CAXONICUB  BREMENSIS, 8. JOANNK8 GUALBERTUS ABBA8  VALLUMBR0SANU8, 
rVGUNDECHARUS  EI8CHTETTENSIS  EPISCOPUS, LAMBERTU8  HERSFELDENSI8,  PETRUS  MALLEACENSIS  MONACHU8 J 
ALEXANDER  II ,  HUGO  I  TRECENSI8 EPISC0PU8,  DEODUINUS  LE0DIENSI8  EPI8COPU8  ,  S.  L1ETBERTU8  CAME-
RACENSI8 EPI8C0PU8, ROGERIUS JC. ITALUS,  GUIDO  AMBIANENSIS  EPI8C0PU8. 
T0MU8  UNlC*U8,  />• 
•Tl  Q II l 
PA-HISflS:  f  V ; X\ y - ,:- . ':• 
APUD  GARNIER  FRATRES,  EDITORES  ET  J.-P.  MIGNE  SUCCESSORES, 
IN  VU  DICTA: AVBNUB  DU  SiAINE,  189, OLIM CHAUSSBB  DU  MAINB,  127. 
1884 
t
Clichy. — Er typis PAUL DUPONT, via dicta Bac-rt'Asnieres,  12.-105.8.84.
SjECULUM  X) 
O T H L O NI 
MONACHI  S.  E M M E R A M M I, 
O P E BA  O M N IA 
AD  FIDEM  EDITIONUM  MELIORIS NOT.E  RECOGNITA  EXPRESSA  ET  EMENDATA. 
ACCKDUNT 
ADAMI  GANONICI  BREMENSIS, 
GUNDECHARI  EISCHTETTENSIS  EPISCOPI 
LAMBERTI  HERSFELDENSIS,  PfiTRI  MALLEACENSIS. 
ANNALES  ET  CHRONICA. 
INTEItlUSCBNTIIR 
ALEXANDRI  II PAPiE,  S.  JOANNIS  GUALBERTI ABBATIS VALLUMBROSANI,  S.  LIET-
BERTI  CAMERACENSIS, HUGONIS  I  TRECENSIS, DEODUINI  LEODIENSIS GUIDONIS 
AMBIANENSIS, 
OPUSCOLA  DIPLOMATA  EPISTOLE 
ACCURANTE J.-P. MIGNE, 
BIBLIOTHECiC  C L E BI  D N I V E I S j E, 
SIVE 
nOBSOCM  COMPLETOBUM  IN  SINGOLOS  SCIENTI*  ECCLESIASTIC.E  BAMOS  KDITOBK 
TOMUS  UNICUS 
PARISIIS 
APUD  GARNIER  FRATRES,  EDITORES  ET  J.-P.  MIGNE  SUCCES30RES, 
IN  VIA DICTA: AVBNUE  DUMAINE,  189, OLIM CHAUSSEE  DU  MAINE,  Ml. 
1884
E L E N C H US 
AUCTORUM ET OPERUM QUI I* HO* VQLUMIME C*LVI CONTINENTUR 
OTHLONUS  MONACHUS S. glf  MERAMMI. 
Libellus de suis tentationibus, varia fortuna  et scriptis.  CoL  23 
Dialogus de tribus cju.aestiorubus.  61 
Epistola de permissionis bonjjg$ii el laalorum, causis.  137 
Liber de cursu spirituali.  139 
Narralio  Othlom de rhiracuh) quod nuper accidit cuidam laico.  242 
Liber de admonitione clericorum et laicorum.  243 
De doctrina  spirituali liber metricus.  263 
Liber  proverbiorum  299 
Sermo in natali apostolorum.  337 
Liber  visionum.  341 
Fragmentum  relalionis de  translatione S. Dionysii e Francia in Germaniam ad monas-
terium, S,  Emrae^ajnmi.  387 
Vita S. Wolfliangi.  389 
Vita S. Boriifacii.  -  427 
Precalio Theodisca  427 
ADAMUS CANONICUS BREMBNSIS. 
Gesta Hammaburgensis  Ecclesise pontificum.  451 
Dcscriptib insuiarum Aquilonis.  619 
S. JOANNES GUALBERTUS. 
Preces.  969 
Epistolae  ad fratres.  979 
GUNDECHARUS EISCHTBTTENSIS EPISCOPUS. 
Liber  pontificalis Eischteltensis.  985 
LAMBERTUS HERSFELDENSIS. 
Annales.  4053 
PETRUS MALLEACENSIS MONACHUS. 
De ccenobio Maileacensis insulae.  124Q 
ALEXANDER II PAPA. 
Epistolae et decreia.  1279 
HUGO I TRECENSIS EPISCOPUS. 
Epistola Hugonis ad Bartholomaeum archiepiscopum Turon.  1435 
DEODUINUS LEODIENSIS EPISCOPUS. 
EpUtoUe et privilegia.  1439 
S. LIETBERTUS CAMERACENSIS EPISCOPUS. 
Charta de constituendis canonicis  regularibus in ecclesia S. Autberti.  1484 
ROGERIUS JURISCONSULTUS ITALUS. 
De diversis praescriptionibus.  1485 
Dialogus  de prsescriptionibus.  1495 
GUIDO AMBIANENSIS EPISCOPUS. 
Episrtolae et chartae.  1587 
Versus de Angelranno  abbate  Centulensi.  1509
ANIfO  DOMIN» MLXXIII 
O T H L O N US 
PRESBYTER ET MONACHUS CCENOBII S. EMMERAMMI  RATISBONENSIS. 
DE  VITA  ET  SCRIPTIS  OTHLONI 
DISQUISITIO. 
(Apud R. P. Bernardum Pezium, DisserUUio  isagogica in tom. 111 Thesauri Anecd., pag.  x.) 
Res Othloni vel Othlohi apud  plerosque  reoen-  A  «  ante solitumtempus discendi, sine jussumagistri, 
tiores, Browerum putamus, Oudinum, Pinium,Ma- « artem discere scribendi. Furtivo enim et insolito 
billonium aliosque, quotquot ejus mentionem inje- « modo, nec non sine docente nisus sum  eamdem 
cerunt, obscuriesimae  sunt, licet eas ipse  Othlonus  t artem scribendi apprehendere. Qua de re contigit 
amplissimecandidiseiraeque  perscriptas ad posteros  « ut pennam ad scribendum inrecto  usu  retinere 
transmiserit. Paucis omnia complectimur : ille ipse  « consuescerem,  nec postea ab ullo docente  super 
Anonymus Ratisponensis, cujus  libetlumdesuisten- « hoc corrigi valerem. Nimius namque  usus  pro-
tationibus,  varia forluna  et scriptis Joannes  Mabillo- «  hibuit me emendare.  Quod cum viderent plures, 
nius ex codice Emmerammensi  in tomo  Analecto- «  dixerunt omnes nunquam me bene scripturum. 
rum a pag. 404 in lucem extulit, hicnoster  Othlo- « Sed aliter evenit ex  gratia  Dei,  sicut  plurimis 
nus, monachus et Decanus  imperialis  monasterii  « notum est. Nam cum in pueritia ipsoque  tempore 
S. Emmerammi fuit. Idem conjecit  quidem acutis- « quo tabula mihi data est  cum  aliis  pueris,  ad 
simus Mabillonius in Admonrtione prarria ad dictum  « discendam  scripturam viderer  aliquid  scribete 
Anonymum, nihil tamen  certi  pronuntiare  ausus  « nosse, miraculum non parvum praebui videntibus. 
est, non visis omnibus, quas a se edita fuisse com- « Deinde vero non post longum tempus  tam  bene 
memorat Anonymu8,opusoulis, praesertim  Dialogode  « scribere ccepi, tantumque affectum ad hoc habui, 
tribus  quaestionibus in  quo  personam  et suam et  « ut et in loco illo, quo talia didici, id est  in cob-
Henrici monachi Augiensis patefecisse  se  scribit.  « nobio Tegernsee dicto, multos libros scripsissetn 
Sed  omne, si quod esse potuit, dubium  sustulere  « et  in  Franciam  (Orienialem  seu  Franconiam) 
duo insignes manu exarati codices, ambo  quingen- « translatus adhuc puer, ibique in  tantum  multa 
torum annorum,quorum unum in bibliotheca Lam- «  scribendo laborassem, ut inde rediens  pene visu 
bacensi in-4°, alterum in  Sanct-Grucensi  in-folio  «  privatus fuissem. — Quae ideo, » subjungit  Othlo-
reperimus, in quibus ille Dialogus, expressis intor- nus, « proferre decrevi, ut  aliquos  incitarem  ad 
locutorum nominibus, Henrici videlicet et Othloni,  « similem affectum laborandi, gratiamque Dei,qu» 
conservatus est. (Jt adeo nihil  certius  esse  possit  «tanta mihi beneflcia  praebuit, aliis  narrans,  eos 
quam Anonymum illum Ratisponensem  Detentatuh  « ad magniflcandam eamdem  grattam Dei  meoum 
nibus,  varia fortuna  et  scriptis  suis  a  Mabillonio  « traham. » Et profecto  tot volumina juvenis  dili-
evulgatum,unum eumdemque esse atqueOthlonum  gentissimus conscripsit, ut, nisi ipse sub  flnem  oi« 
monachum Emmerammensem. Itaque qui ejus vitae  tati libri singula recenseret, nemo facile  ut oredat 
historiam nosse cupit, citatum tomum 4 Analecto- animum posset inducere. Quaedara ipsi  in  biblio-
rum Mabillonii evolvat. Ne tamen quibus  Analecta  theca Tegernseensi et Emmerammensi  spectavimus 
ad manum ncn sunt, nihil de Othloni vita dedisse C  in manus et litterarum elegantiam  et  accuratissi-
videamur, en ejus velutiepitomen. Editus in lucem  mam conformationem  defixi. Caeterum Othlonus  e 
fuit Othlonus circa annum 1013, in dicBcesi Frisin- Francia reversus pauio post liberalium artium dii-
gensi, ut ex variis scriptorum ejuslocisintelligitur.  ciplinis se  imbuendum  magistris  pr«buit,  adeo 
Ingenium dooile ao faciie nactus a  prima pueritia  annuentibus Musis ut contentionis laude  omnestfo-
singularis diligentiae specimina dedit, artem litteras  dales faoile  anteiret.  Poeticis  praecipue,  ut  ipse 
eleganter pingendi sinemagistri ope ao institutione  testatur,  delectabatur,  ardebatque  tanto  profi-
discere aggressus. Rem ipse  Othlonus in libro De  cie.ndi apstu, ut Deum  constanter  rogaret  ut  sibi 
tentationibus  ei scriptts suis in hunc modum enarrat:  « locum prsslaret, in quo  copiam  haberet  libro-
o Cum parvus scholari disciplln» traditus fuissem,  rum. »  Inde  e  scholis  egressus clericali militi» 
« litteraeqoe eeleriter didiciesem, ccepi etiam longe *  asoriptus est, patre  fllium  opulento  coidatn  •*« 
Pathou  CXLVI.  V  '
41  OTHLONUS  MONACHUS  S.  EMMERAMMI.  12 
cerdotio devovente, Sed Othlonus  «  libentius  in- « illorum petitione, quibus scribere coepi, ad scri-
ter studiosos quosque et doctiores  clericos  quam  « bendum. » Haec ipse Othlonus, qui quid sibi,dum 
inter  villanos  versari  saepe desiderabat.  «  Qus  quemdam discipulorum acrius castigasset, evenerit, 
desideria  et  consilia  ut  quantocius  expleret  ac  in libro  Visionum,  visione tertia, describit, quod iis 
exsequeretur stimulos ei addidit permolesta  quae- puerorum magistris terrori esse possit, qui nullum 
dam cum Werinhario archipresbyterio,  «  in  epi- in puniendis eorumdem erratis modum servare con. 
scopatu Frisingensi praestantissimo, » controvereia,  sueverunt. Circa annum 1055 decaniam Emmeram-
quam ipse  in  tibro  Visi&num,  visione 3,  late  ac  mensis monasterii administravit in qua « abbate Re-
aperte denarrat. A qua ut se expediret,  «  reiictis,  « ginhardo non juxta regulae sanctae instituta,  sed 
« ait, ad tempus meis omnibus, perrexi ad Ratispo- « secundum episcopi praeceptum, vel juniorum quo-
« nam civitatem, ibique Burchardum venerandum  « rumdamaffectum plurima illuc disponente, Othlo-
«  abbatem coenobii S. Emmerammi pro mei susce- « nusjugiter, quantum potuit, praeceptis hujusmodi 
« ptione rogans, cito impetravi rogata, pro eo scili- «  consentire noluit. Qua de re inter ipsum et abba-
c cet quod ccenobii Qjusdem monachi profectuosum  « tem discordia magna exorta est, cum neque  ille 
c sibi fore arbitrabantur meum scire in  scribendo  sua, nec ego (vcrba Othloni  sunt ex LIBRO  VISION., 
c vel in docendocanonicosquoslibet.  »Pra?fuit Bur- « visione 4), mea vota mutare vellem. Interea  vero 
ehardus, ex monasterio AugiaB Divitis ad abbatiam  « saepe per memetipsum, saepe per  alios  illum ro-
Emmerammensem  assumptus, ab anno 1030 usque  « gans, ut quiamores mei sibiomnino displicerent, 
ad 1037 sub quo omnium loci censuum et  rediluum  « me a decania commissa absolveret,  nec hoc  per 
descriptio  facta  est  anno  1031, Arnoldo  seu  Ar- « temporamulta obtinere valui. Unde factum estut 
nolpho,ex comite monacho etpraeposito singula dis- « quia nulla apud eum impetrare potui, zelo  plus 
quirente,  quam integram habes hujusce  Thesauri  « justo ductus aspera incautaque dicta quaedam  ita 
tom. I, part. III, col. 67. Sub eodem Burchardo stu- c contraeum prolerrem,ut me quoque  meledictione 
dia pietatis et litterarum egregie in monasterio Em- «  connecterem. » Quem impetum animiquaratione 
merammensi  floruisse  mox  memoratus  Arnoldus  luerit lege citatam Visionem quartam, quae  gravi-
gravis8imus testis est, qui eum « tali loco destina- tate sua omnes viros religiosos  permoveat,  ut vitia 
tum esse ait, in quo hactenus ipso, donante etsan- suorum praefectorum terocius et impotentius ne fe-
etissima Virgine Maria adjuvante, abundant Patres  rant. Porro et poenis sibi divinitus inflictis  emer-
et fratressive apud Deum, sive apud saeculum valde  gens anno 1062Fuldam secessit.cCum enim,»inquit 
nobiles. » Ipse Othlonus in lib. De tentationibus  suis 
inlib. De tent.,  pag. 441, « monasterium nostrum, 
testatur, « in eo loco, quo {anno 1032) monachus fa-
« in urbe Ratisbona constitutum,  varia  episcopo-
« tus est, cum plurimos diversae qualitatis homines 
« rum persecutione destrui viderem, ibique per tri-
c invenisset, quosdam libros quidem gentiles,quos-
« ginta annos meliora sperans subsisterem, occulto 
« dam vero sacram Scripluram legentes, se coepisse 
« Dei judicio longe aliter quem  sperarem  evenit. 
ci illos solummodo imitari, quos videbatdivinae insi-
«  Qualiter  autem  destructio  evenerit,  quia  nec 
cc stere lectioni.» Quibussacrisstudiis dum setotum 
« breviter proferri valet, nec ineptiastantashicex-
Othlonus immergit, incredibile est in quantas, ma-
« ponere libet, aliis proferenda relinquo,hocsolum-
ehinante malo daemone, tentationes et animi crucia-
• modo enarrans quia cum exteriora monasterii no-
tus inciderit. Exstat deiis singularis liber, utsupra 
« stri commoda penitus destrui sensissem,etcontra 
jam diximus, a Mabillonio editus. Eamdem calami-
« haeo nil praevaluissem ; quin imo a fratribus qui-
tatum suarum historiam totidem fere  verbis  per-
« busdam juvenibus, quibus displicebam, apudepi-
texit in libro De cursu spirituali,  a cap. 21,  usque 
« scopum accusatus,varias mihiminasab illo illius-
ad 26,et in libro metrico. De doctrina  spiriluali,  a 
« que familiaribus agisaepius audissem, tunc petita 
eap. 14 ad 19.0thlonum scholis Emmerammensibus 
« ab abbate licentia, ad monasterium Fuldense quasi 
praefectum fuisse discimus ex lib. De  tentationibus 
c cito revcrsurus perrexi. Verumtamen non dubito 
suis,  pag. 449, ubi postquam narrasset, se « mox a 
« quin tantam destructionem nemoin nosagere pos-
« susoepto monastico  habitu,  quorumdam  prece 
«  set, nisi justoDei judicio peccatisque  nostris exi-
cc pulsatum, tanto iterum scribendi studio fuisse  oo 
« gentibus permissus; quod scilicet exinde  paiam 
« cupatum, utraro nisi in festivis diebus aut in aliis 
« datur intelligi quia inipso discessionis meaeanno 
« horis incompeten tibus ab hocoperecessaret,»sub-
« qui erat ab incarnatione Domini 1062  miserando 
jungit, cc interea succeseisse et alium laborem.Nam 
csemperque lugendo igne combustum estccenobium 
t pro eo, ait, quod saepius legere, aut scribere,aut 
« nostrum. » Jam vero quo anno llatisponam rever-
« dictare videbar, scholasticorum cura mihi  com-
su8 sit, nullibi sat clare explicat Oihlonus. Si ratio 
« missaest; exquibus nimirum omnibus ita per gra-
habeatur opusculorum et variorum ejus diverticu-
« tiam Dei constringebar, ut saepe corpus quieti ne-
lorum quae in eodem De tentationibus  suis libro tam 
« cessarieenon permitterertradore. Cumquedictandi 
in accessu quam recessu Fuldensi fecisse se scribit, 
c sludium ine88et,ad hocsaepissime nonhabui tem-
ante annum 1068, is reditus vix contigerit.Peraeque  in-
«  pus, nisi in festivis diebus, aut noctibus, constri-
certum est ad quem Christi annum vitam produxerit; 
f  ctus videlicet et puerorum oura ad dooendum,  et 
vero tamen similiimum est eum,intra annum 1083 vita.
13  DE  VITA  ET  SCRIPTIS  OTHLONI.  14 
defunctum fuisse.Ejus nullaminmonasterio Emme- j  « quasiad mensam convescentium ponere,quae qui-
rammensi memoriam  superesse  novimus,  praeter  «  libet lector avidus, licet indigno stylo edita,gene-
solos ab eo relictos Hbros,  quorum  tamen  major  « rosae tamen matcrioa dignitatem  retinentia, pro-
pars nomine auctoris destituta est, nec id adeo fa- « dapibuslautis potuisset gustare.Nam quae senten-
cilesciripotuisset,nisi AnonymusMabillonianus qui  « tia lautior et suavior valet esse quam  de  gratia 
sit, jam ante ex detecto a nobis Othloni dialogo De  «  Dei,et cur credenda dicendaque sit gratiagudicia 
tribusquxstionibusconstitisaet,  Deprehendinus  au- «  quoque quam vera justaque et  necessaria  sint: 
tem postea  nomen Othloni etiam in ejusdem  libro  « sed et quantam bene agendi  facultatem  a nobis 
metrico De doctrina  spirituali  diserte sic exprimi in  « concessam habeamus, nisibus totis inquirere at-
fine prologi :  «  que  pluribus testimoniis approbare ?Haecquippe 
«  tria per trium quaestionum  solutiones  in libro, 
Lector ad extremum precor hoc quam maxime solum,  « quem in tertio locavi ordine, stylo quo potui per 
Quatenus Othloni quandoque velis memorari, 
Qui licet indoctus haec euin componere nisus.  « dialogum protuli, numero scilicet  et  ordine tali 
«  desiderans  sanctam  Trinitatem  venerari.  Sed 
Qui versus  si vel  a Mabillonio vel ab  Anselmo  « et in hoc eamdem  Trinitatem vencrari studebam 
Grabnero,qui Anonymum De tentationibus suis cum .  « quia in  tertia  quaestione,  quam  velut  fercula 
illo communicavit,animadversifuissent,nullumcui- « quaedam praecipua ritu sagaci contexta  et  allala 
quam dubium reliquissent illum  Anonymum esse  • in extremo ad lectionis coenam considentibus ap-
Othlonum. Nam ct easdem tentationes Othlo in li- « posui, de ipsa sancta Trinitate et  Unitate, juxta 
bro metrico De doctrina  spirituali  canit, quus in li- « intelligentiae meae vires, brevi et  aperta probata-
bro De tentationibus  suis soluta oratione Anonymus  « que, ut spero, variis exemplis et argumentis ra-
Rotisponensisexponit;et utrumque opus uno eodem- « tione disserui. Spero etiam me in eodem libello 
que codice membraneo in-8°, quem  autographum  « omnibus tam in saeculari quam in spirituali vita 
esse dubitari non potest,continetur.Sed jam  Opera  « positisaliqua aedificationis verba  protulisse, per 
Othloni recenseamus,  non  eo  quidem  ordine quo  « quae quilibet esurientes et  sitientes  justitam re-
Othlonus in libro De tentationibussuis  ea retulit,sed  «  tici possunt. Haec quidem de libri extremi ordine 
quo hic a nobis publicata sunt, strenue nos adju- u sint dicta, cui titulum imposui De tribus  quxstio-
vantibus ven.P Leopoldo Wydemanno,R.P.Casparo  «  nibus,\d est: de divinae pietatis agnitione judicio-
Altlehner,qui maxima sedulitate Othloniana plera- « rumque divinorum diversitate, nec non de varia 
que prelo paravit, et R. P. Reinero  Reither,  con- « bene agendi facultate. Deinde vero  subjungimus 
turbernaii nostro, cui etiam brevi longe maximum  « qua causa fueritscriptus.Quidam namque mona-
Gerhohi praepositi Reicherspergensis opus De Anti-  (  «  chus de Augiensi ccenobio,nobilissima  Alemanno-
«  rum stirpe ortus,nomine Heinricus,cum abJeru-
ckristo  et schismate;  e membranis  ejusdem  manu 
« salem reverteretur,apud nos aliquandiu hospita-
exscriptum, debebunt eruditi. 
«  tus est. Uic ergo quia in  sacra  Scriptura  satis 
4. Diatogum  Othloni  de tribus quaestionibus ex co-
« studiosus fuit,  me  frequenter  quasi  doctorem 
dicibusSanct-CrucensiordinisCisterciensiset  Lam-
« adiit, suppliciter rogans  pro  quibusdam sacrae 
bacensi ordinis S. Benedicti nosedere exsupradi-
« Scripturae sententiis, ut eas sibi exponerem.  Ego 
ctis facile omnes cognoscunt.  Illum nobis  reveren-
« autem, humilitatem atque  importunitatem peti-
dissimus et perillustris dominus Gerardus, praesul 
«  tionis ejus nttendens, prout potui ad quaeque ro-
optimus, quem propterea Vindobonsa  convenimus, 
« gata respondi. Cumque haec collatio saepius  inter 
ex bibliotheca sua,pracstantibus mss.codicibus  ad-
« nos habitasibi placeret, postremo  illuddesposce-
buc referta , hunc vero revercndissimus et perillu-
« coepit ut eamdem  collationem litteris  exciperem. 
stris dominus abbas Maximilianus 6 cptXo(Aa6&<r:a?oc 
« Quod licet diu tam pro desidia quam pro ignoran-
utendum benignissime praebuit.Operis sui sane prae 
« tia differrem  aggressus  sum  tandem,  scribens 
stantiset sacra eruditione pleni occasionem  etratio-
« quidem per dialogum, sed sine titulo auctoriset 
nem ipseOthlonusinlibro De tentottonibussuis  ^pud 
 « absque personarum notarum  litteris,  ne  facile 
Mabillonium pag.443,his verbis exponit: « Tertium  (
« pateret cujus opus  esset. Inter haec  vero ille ad 
i< vero libellum,quem ante annosxv, ut reor,scripsi 
«  monasterium suum vocatus proticiscitur,et post 
« cuminextremoordine  posuerim,primodicendum; 
« non multum  tempus  ad  nos iterum revertitur. 
« deinde qua causa scriptus fuerit, subnectendum. 
« Tunc videns quae scribere  coepi,  qualiterque ea 
« Qui enim multorum accuratis epulis  coenantium 
« adumbravi, unice petiit ut  et  causam  scribendi 
« mos est ut in prima et secunda vice vilioraquae-
« illustrarem Prologo,  et  utriusque personae,  mei 
« que fercula (quae non ideo viliora dicimus, quasi 
«  videlicet acsui,memoriam patefacerem  indialogo 
« sint vilia,sed quod sint inferiora,) in extrema vero 
«  quod mox, ut poteram, scribens  implere  stude-
« lautiora, et aliqua arte praecipua cocta sibi appo-
« bam. Haec igitur causa Dialogum me scribere  fe-
«  nere jubeant, cupientes in hoc non tam suaegulae 
« cit ; quam idcirco reseravi,ne videar frustra scri-
«  quam aliorum qui forte  invitati  sunt  ad convi-
« ptis alia addere scripta, utque cognita  charitate 
« vium, delectationi et honori deservire : ego econ-
«  qua impellebar ad scribendum, quilibet, in quo-
«  tra simile aliquid inoliter volui in extremo aliqua 
« rum manus  iste  liber  venerit. eadem charitatq 
• lautioris sententi» verbulaante faciem legentium,