Mythographi Graeci: Vol. I, Apollodorus Pediasimus

412 Pages·1996·10.295 MB·German

by  Richard Wagner (editor)

MYTHOGRAPHI GRAECI
VOL.1
APOLLODORI BIBLIOTHECA
PEDIASIMI
LIBELLVS DE DVODECIM HERCVLIS LABORIBVS
EDIDIT
RICHARDYS WAGNER
EDITIO STEREOTYPA
EDITIONIS ALTERIVS (MCMXXVI)
m
STVTGARDIAE ET LIPSIAE
IN AEDIBVS B.G.TEVBNERI MCMXCVI
Die Deutsche Bibliothek — CIP>Einheiteaufnahme
Mythographi Graeci. — Ed. stereotype. — Stutgardiae ; Lipsiae :
Teubner.
Ed. stereotype
Vol. 1. Apollodori Bibiiotheca : Pediasimi Libellus de
duodecim Herculis laboribue / ed.: Richardus Wagner. - Ed.
stereotype ed. 2 (1926). - 1996
(Bibiiotheca ecriptorum Craecorum et Romaaorum Teubneriana)
ISBN 3-519.11543-3
NE: Wagner, Richard
Dae Werk einschließlich aller seiner Teile ist urheberrechtlich geschützt. Jede Verwertung
außerhalb der engen Grenzen des Urheberrechtsgesetzes ist ohne Zustimmung dee Verlages
unzulässig und strafbar. Das gilt besonders für Vervielfältigungen, Übersetzungen,
Mikroverfilmungen und die Einspeicherung und Verarbeitung in elektronischen Systemen.
© B. C.Teubner Stuttgart und Leipzig 1996
Printed in Germany
Druck und Bindung: Druckhaus Beltz, Hemsbach/Bergstraße
PIIAEFATIO AD EDITIONEM ALTEKAM.
Multum et diu cogitanti de apparatu critico cum
coercendo tum supplendo et amplificando obstat tem-
porum iniquitas, quae nihil admittit nisi Addenda an-
gustissimis finibus saepta, quae etiam tabulam photo-
typam, quam p. Χ, XVI, XVIII commemoratam vides,
nunc absumpsit. Continent igitur Addenda (praeter
Addenda ad editionem prim am) collationem codicia
Oxoniensis, de quo confer p. VII, XX, 260 ss. et omnes
eos locos, quibus J. G. Frazer in editione a. MCMXXI
Londinii emissa a textu iudicioque meo recedit. Ut
enim vir doctissimus, qui ad illustrandam Bibliothecam
mythologicam in commentario suo fabulas ritus mores
populares ex omnibus orbis terrarum regionibus diligen-
tissime congessit, meum apparatum criticum- recepit,
sic nobis ex usu videbatur illius discrepantiam scriptu-
rae et adnotationes criticas hic breviter enumerare, ut
in Germania praesto sint eie, quibus editio Britannica
non est in manibus. Adieci paucas coniecturas et testi-
monia aut nuper reperta aut nunc accuratius perspecta,
velut ex Tzetzae scholiis ad Lycophronem, quem E. Scheer
post Chr. G. Müllerum (a. MDCCCXI) edidit.
Scribebam Dresdae
mense Iunio MDCCCCXXV.
Kichardus Wagner.
R*
CONSPECTVS.
ρ»β·
Praefatio ad editionem alteram Ill
Praefatio V—LXXV
Cap. I. De Apollodoxi codicibus V
Cap. II. De epitoma Vaticana et fragmentie Sab-
baiticis XXV
Cap. ΠΙ. De testimoniis XXXIII
Cap. IV. De Pediaaimo IXL
Cap. V. De huiue editionis Consilio XLI
Cap. VI. De Apollodori sermone LI
Àrgamentnm LXII
Apollodori bibliotheca 1—169
Apollodori epitoma ex epitoma Vaticana et
fragmentii Sabbaiticis composita 171—287
Prodi excerpta ex cycli epici carminibus (Appendix
ad apparatum criticnm) 238—246
Pediasimus, De daodecim Herculis laboribue . . 247—269
Addenda ad editionem alteram 260—271
I. De Apollodori codice Oxoniensi 260—262
II. Sapplementum apparatus critici 262—271
Indices 272—836
I. Index nominum et rerum memorabilium . 272
II. Index auctorum 881
III. Index locorum a me traotatoram 888
PRAEFATIO.
CAPVT I.
DE APOLLODORI CODICIBVS.
Bibliothecam mythologicam, quam Apollodori no-
mine significare solemus, primus edidit Benedidus
Aegius a. 1555 ex quattuor codicibus, quorum tribus Aeg.
nomina addit Metellini, Farnesiani (a Iulio Honorio
scripti), Tettiani. Sed qui fuerint isti libri, nunc
quidem neque certo definiri potest, neque omnino
multum refert. Nam Aegius non solum ex aetatis
suae more singulorum scripturam rarissime indicavit,
sed etiam multa ex scholiorum corporibus aliisque
fontibus accita textui temere inseruit. Atque has
interpolationes, qui secuti sunt editores Commelimis Com.
(a. 1599), Tanaquil Faber (a. 1661), Thomas GaleusFal-
(Historiae poeticae scriptores antiqui, a. 1675), mira
religione servaverunt, quamquam novos libros adhi-
buerunt Gommelinus Palatinum, Galeus Oxoniensem.
A quibus toto caelo distant curae criticae HeyniiHe-
(a. 1782 et 1803), viri de Apollodoro unice meriti. Hic
enim maximam partem illorum additamentorum eiecit,
multa codicum vitia felici acumine emendavit, obser-
vations denique addidit mythologas ex profundis
doctrinae suae opibus haustas. Codicum vero ipse
evolvit nullum, sed vastam collegit congeriem lectio-
VI PRAEFATIO.
num haud raro falsidicarum partim ex antiquioribus
editionibus partim ex collationibus, quarum plerasque
Gerardus van Swinden decern fere lustris antea con-
fecerat. Atque in hoc infirmissimo fundamento
ante medium saeculum XVIII. posito exstrnctae
sunt recentiores editiones praeter unam omnes.
Nam Clavierius (a. 1805) quidem et Sommerus
(1822) procul habebant eiusmodi curas, Westermannus
autem, qui Heynii apparatum in Mythographis Graecis
(a. 1843) repetiit, vehementer dolet, quod ipsi 'Corin-
thum adire' non coutigerit; sed, quod iure mireris,
ne Békkerus (1854) quidem et Hercherus (1874) codi-
ces rursus adire operae pretium fecerunt. Solus Mül·
lerus, qui 1841 totum bibliothecae textum in Frag-
menta historicorum Graecorum (vol. I p. 104—179)
recepit, supplementum apparatus critici attulit ex Pa-
risino 2722; sed, occupatus tunc temporum innume-
rabilibus historicorum fragmentis colligendis eliman-
dis disponendis, huius codicis egregii opes non tam
exhausit, quam obiter delibavit, neque omnino singu-
larem eius indolem perspexit.
lam nostra memoria nova ac prorsus inexspectata
subsidia artis criticae in Apollodoro factitandae ac-
cesserunt, cum ex bibliothecarum tenebris in lucem
prodirent epitoma \raticana et fragmenta Sab-
bai ti ca. Haec enim non modo eam bibliothecae
partem, quam temporum iniquitate nobis ereptam esse
adhuc aegre ferebamus, totam fere restituerunt, verum
etiam multis codicum mendis inopinatam medellam
adhibuerunt. Nihilominus, cum epitoma Vaticana edita
a. 1891 ad novam totius bibliothecae recensionem
CAPVT I. VII
parandam accingerem, id potissimum mihi agendum
esse duxi, ut ex integro apparatum criticum confer-
rem, qui huius saeculi viris doctis satisfacere posset.
Ac profecto haud inutilis fuit haec opera; nam qui-
cumque hanc scripturae varietatem cum Heynii appa-
ratu compara verit, mirabitur, quam incerta atque de-
bilis adhuc fuerit codicum notitia.
Ex codicibus Italicis a. 1885 íntegros contuli Pa-
latinum et Laurentianum, partem Vaticani et Neapo-
litan!, locos quosdam Barberini. Praeterea uti mihi
licuit collectaneis a Ludovico Mendelssohn a. 1874
et 1875 congestis. Continent eius schedae praeter
varias adnotationes ac specimina codicum Parisinorum
et Britannicorum collationes Palatini Vaticani Lau-
rentiani Taurinensis alterius, quarum ope ea, qua
ipse collegeram, apte supplere potui. Quo magis iuvat
hac occasione data viro doctissimo, qui totam hanc
materiam summa diligentia undique congestam ultro
mihi obtulit, gratias agere quam maximas. Non mi-
nus grate accidit, quod mihi libéralissime concessum
est, ut quattuor codices Parisinos Dresdae (a. 1891
et 1892) conferrem. Contra Oxoniensis novam col-
lationem assequi non potui; attamen de eius libri
indole satis sum edoctus, quoniam vir summe vene-
randus Maximiiianus Müller me rogante eos locos,
ex quibus iudicium de codice pendebat, ab E. A. Ni-
cholson, Bodleianae bibliothecario, inspiciendos curavit.
Reliquorum codicum Britannicorum descriptionem et
Harleiani specimen debeo amicitiaeOttonis Rossbach.
Codicum agmen ducit liber non tam vetustate,
quam praestantia eminens:
vm PEAEFATIO.
R Parisinus graecus 2722 [R] (primo memoratus
a. 1682 in catalogo bibliothecae Regiae sub numero
2824), foliorum 34, ex quibus folia bombycina formae
quadratae 16—32, saec. XIV scripta, nunc prorsus
perturbata continent fragmenta Apollodori. Fol. 5
huDC perbibet titulum: 'Fragmenta Theocriti et aliud
fragmentum [credo expositionis in Theogoniam Hesiodi]
Paq. 14'. Yerba uncis inclusa deleyit manus recen-
tior et addidit: 5 MÍ videtur ex Apollodori bibliotheca.'
Item folio 31r suprascriptum est: 'Fragmentum Apol-
lodori ut videtur '
Quibus foliis in pristinum ordinem redactis hae
apparent bibliothecae partes:
fol. 20. 21: I 12 Αιμνώρεια ...
— I 43 ... δλα ¿βαλλεν δρη
fol. 22. 23: I 80 ούχ άνεδίδον.. .
— I 115 ... Ίάβονι αυνευνάζεται
fol. 24. 25: I 129 προς τήν άνάξενξιν .. .
— II 20...¿ξ Ήφαιϋτίνης, αί dè
fol. 27. 31: II 38 πτηνά εϊχον πέδιλα . ..
— II 76 .. ."Ιφιτον χτείνας
fol. 26. 28: II 96 αύτω τάς Λιομ-ήδονς . . .
—II 132 ... ίνΑϋλίδι tovg παριόντας
fol. 18: II 152 είπεν, ει &έλοι φίλτρον. . .
— II 173 ... Άριβτόδημος
fol. 16. 17: III 11 οίχημα χάμπαις ...
— III 46 ... άρρεν ων Αμφίων
fol. 19: III 67 πεμπονύι Τνδεα .. .
—III 90 . . . 'Αλχμαίωνα
fol. 32. 30.29: III 112 xal χομίβαξ εις Πνλον .. .
— III 183 .. . Άλφεβιβοίας λέγει
CÀPVT I. IX
Unde facili computatione elicias integrara biblio-
thecam, quam quidem libri manuscripti amplectantur,
foliis constitisse undetriginta, quorum septen-
decimx) in Parisino serrata sunt. Hic igitur olim
fuit codicis status:
olim : nunc : olim:: nunc:
fol. 1 — fol. 16 = 28
2 = 20 17 —
3 = 21 18 = 18
4 — 19 —
5 — 20 = 16
6 = 22 21 = 17
7 — 23 22 —
8 — 23 = 19
9 = 24 24 —
10 = 25 25 = 32
11 — 26 = 30
12 = 27 27 = 29
13 = 31 28 —
14 — 29 —
15 = 26
Codicie scriptura satis inaequabilis est — singularum
paginarum ambitus variat inter triginta et triginta
septem versus — ac difficillima lectu, quod litterae
variis modis inter se ligatae atque terminationes
plerumque aut omissae aut compendiis expressae sunt.
Quam ob causam cum multa vix intellegi possent, in
priore codicie parte usque ad fol. 17 manus secunda man.2
1) noil quindecim, ut est apud Müllerum (FHG. I p. IV),
qui ipsa prima folia 16 et 17 aut omnino non vidit, aut ex-
cutere nescio quomodo oblitus est.
χ PRAEFATIO.
terminationes aliaque litterulis pallidiore suco supra-
scriptis saepissime supple vit; in quattuor ultimis foliis
autem talia additamenta desiderantur.1) A prima manu
in textu pauca tantum correcta sunt. Accedit, quod
codex temporum iniquitate maximum detrimentum
accepit. Nam non solum atramentum multis locis
magis minusve expalluit, sed etiam margines nonnul-
lorum foliorum (imprimis foil. 30. 31. 32) mutilati
sunt, atque hic illic textus, ne prorsus dilabantur
fragmiua, membrana quadam dilucida obtectus est,
ut e. gr. in fol. 32T (III 128) aegre dignoscas, utrum
Άφίδνας in Ά&ήνας, an 'Aifrfvag in Άφίδναξ cor-
rectum sit. Hoc modo factum est, ut, quam vis acriter
intendas oculorum aciem, non ubique quid perbibeat
Parisinus certo affirmari queat. His locis in apparatu
R?) siglum (R?) apposui. — In primo folio a manu re-
centiore passim in margine adiecti sunt ti tuli, velut
à&rjv&s γεννηβις. τιτνόζ. μαρβνας. ώριων, quod in
nullo alio codice observavi.
Quod in tabula phototypa duo huius codicis ex-
empla tibi ante oculos ponere potui, debeo benigni-
tati viri doctissimi Ottonis Posse Dresdensis. Haec
tabula continet:
I. ex fol. 17T bibl. III 41—43 (-φότεροι dì άπο
Ευβοίας φνγόντεξ — Άντιόπην δί ίμίξετο Λύ-
κος κα-).
II. ex fol. 19τ III 86—89 (μετά δε τήν Θηβαίων
ίίλωΰιν — νϋτερον τόν τε δρμον xal).
1) Apta utriueque partie exempla propoeui in tabula
phototypa.