Mazisiz Adam - Edmond Harnilton

304 Pages·2018·0.93 MB·Turkish

by  Edmond Harnilton

İçindekiler
MAZİSİZ ADAM
MEÇHUL GEMİ
VALKAR
KATUUM
ARRAKİLER
İHANET
TARANYA
FİRAR
MAZİDEN GELEN SESLER
VARYOZ
YENIDÜNYALARDA

Mazisiz Adam
Çeviren: A.KAHRAMAN
ÇAĞLAYAN YAYINEVİ
Ankara Caddesi No. 48 — İstanbul

Çağlayan Yayınevi
I
MAZİSİZ ADAM

İnsanın bir şahsiyeti vardır. Değil mi
ya?
Her insan, hakikî bir dünyada, hakikî
bir muhit içinde, malûm şahsiyetiyle
hakikî bir hayat yaşar. İnsan kendi
muhiti içinde müspet ve müşahhas bir
varlıktır.
Fakat günün birinde, daha doğrusu
bir günün birkaç saati içinde insanın,
etrafındaki bu muhit, hakikî olarak
bildiği bu dekor, bu müspet dünya
kumdan yapılmış bir şato gibi
yıkılıverirse ...
Eğer günün birinde kendinizi, feza
kadar geniş ve karanlık bir uçurumun
koynunda, ne zamana ne mekâna ait
olmayan, başlangıcı ve sonu, mazisi ve
istikbali olmayan bir varlık olarak
bulunursanız...
Ve tutunmağa çalıştığınız bütün
hakikatler birer birer avuçlarınızda
erirse...
İşte Nil Banning böyle bir âkibetin
pençesinde kıvranıyordu.
Otuz bir yaşında sıhhatli, becerikli,
muvazeneli bir sigorta prodüktörüydü.
O işinden memnun olduğu kadar,
çalıştığı şirketin patronları da ondan
memnundular. Muhitinde sevilirdi.
Ruhunda ne büyük kinlerin, ne de
büyük ihtirasların damgası vardı.
Günde üç öğün yemeğini yer,
akşamları itidalle kafayı çeker, arada
sırada da artık evlenmesi lâzım
geldiğini düşünürdü. Kısa süren gayri
samimi aşklardan bıkmış ti.
Fakat bütün bunlar Grinvil'e
gitmeden evveldi.
Bu seyahat tamamen tesadüf
eseriydi. Batı sahilinde bir prodüksiyon
vazifesi almıştı. Trenin penceresinden
yemyeşil arazinin şirin manzarasını
seyrederken, doğuda küçük kasabadan
ancak kırk - elli kilometre mesafede
bulunduğunu dü şünmüştü.
İçinden gelen heyecanlı bir arzuya
kapıldı,..
Bir saat sonra, parlak bir bahar
güneşinin neşelendirdiği küçük
kasabaya ayak bastı.
Nebraska eyaletinin uçsuz bucaksız
kırlarının ortasında, geniş vâdide bir
kuş yuvası gibi duran bu kasaba da,
sanki hiç değişmemişti. Sema aynı
berrak mavilikte parlıyor, bembeyaz
pamuk yığınlarını andıran bulutlar aynı
kayıtsızlıkla uçuşuyorlardı.
Kasabanın ana caddesi oldukça
tenha, caddede karşılaştığı birkaç kişi o
tarafların halkına has bir kayıtsızlıkla,
kendi hallerindeydiler.
Nil, gülümsemekten kendini
alamadı.
Hey gidi Grinvil, hey.
Burası asırlar geçse değişmeyecek,
küçük taşra kasabası çehresini
muhafaza edecekti...
İstasyonda bekleyen bir taksi vardı:
Nazar boncuğu gibi... Kasketini arkaya
atmış olan genç şoför valizleri arabaya
yerleştirirken:
— Ekselsiyor Oteline mi Mister?
diye sordu. Her halde oraya inersiniz,
en iyi otelimizdir.
— Evet! Siz valizleri otele bırakın.
Ben yürüyerek gideceğim.
Şoför işin aslını kavrayamamıştı:
— Nasıl olsa bir tekliğinizi alacağım,
iyisi mi tabanvaya yüz vermeyin. Gelin
atlayın siz de bizim dört tekerlekliye...
Banning, şoföre istediği tekliği
uzattı.
— Ben yürümeği tercih ediyorum.
— Sen bilirsin beyim, paracıklar
senin. Nasıl istersen öyle harca.
Sonra arabaya atladı. Marşa bastı.
Banning tenha yolda, yavaş yavaş
ilerlemeğe başladı. Kırlardan gelen ve
kasabaya kırların kokusunu getiren
rüzgâr, trençkotunun etekleriyle
oynuyordu.
İstasyonun hemen ilerisindeki
zahireci, onun yanında hırdavatçı, daha
ilerde Praker'in berber dükkânı, daha
sonra küçük meydana bakan, bodur ve
yayvan hükümet konağı ve bütün diğer
dükkân ve binalar, hep eski hatıraları
canlandırıyordu.
Muhallebici tabelâsını değiştirmiş,
fluoressan lâmbalar takmıştı.
Hem garaj ve tamircilik, hem de
traktörler için yedek parçacılık yapan
Minger de dükkânı bir hayli
büyütmüştü, vitrindeki makinelere
bakılırsa şimdi traktör filân satıyordu.
Herkese, her şeye ayrı ayrı ve
dikkatle bakarak yavaşça yoluna
devam etti. Karşılaştığı adamların hiç
birini tanımıyor yahut hatırlamıyordu.
Şaka değil, on sene bu! Fakat bütün bu
insanlar, da kendilerine dikkatle
bakmasına hiç alınmıyorlar,
mütebessim bir merakla onlar da onu
süzüyorlardı. Bununla beraber tanıdık
bir tek sima bile görmemesine akıl
erdiremiyordu. Hani on sene az zaman
değildi anladık ama, o kadar da uzun
sayılmazdı...
Banka binasından sonra sağa saparak
Holilins sokağına girdi. Orada hiç
olmazsa doğduğu evi bulurdu,
insanların hiçbirini tanımadığına hayret
edebilirdi ama, doğduğu evi bulacaktı
ya.
Aaaa!
Evin yerinde yeller esiyor... Doğduğu
evin bulunduğu yerde şimdi boş bir
arsa var.
Durdu, Yolun iki tarafına baktı.
Yanılmış olamazdı. Evin yeri burasıydı,
arsanın iki yanındaki evler, aynen