Japon Ne Yapmış - Onur Ataoğlu

300 Pages·2011·1.06 MB·Turkish

by  Onur Ataoğlu

JAPON NE YAPMIŞ

Onur Ataoğlu

İstanbul
2011
Japon Ne Yapmış
Onur Ataoğlu
Yayıma Hazırlayan: Vedat Yılmaz
© Çınar Yayınları, 2011
Tüm yayın hakları saklıdır.
Tanıtım amacıyla kaynak gösterilerek yapılacak kısa alıntılar dışında
yayıncının yazılı izni olmaksızın hiçbir yolla çoğaltılamaz.
Çınar Yayınları
Rıfat Ilgaz Kültür Merkezi
Çatalçeşme Sok. No: 54 Kat: 1 Cağaloğlu 34410 İstanbul
Telefon: [phone] • Faks: (0212) 528 71 43
[email protected]
www.cinaryayincilik.com.tr
www.rifatilgaz.net
www.hababamsinifi.com.tr
www.markopasa.org
Onur Ataoğlu, 1970 yılında Ankara’da dünyaya geldi.
1981 yılında Kurtuluş İlkokulundan, 1985 yılında Atatürk
Anadolu Lisesinden, 1988 yılında Ankara Fen Lisesinden
mezun oldu. 1992 yılında ODTÜ Endüstri Mühendisliği
bölümünden lisans, 1996 yılında aynı bölümden yüksek lisans
diploması aldı.
Kısa bir süre Aselsan’da çalışmasının ardından, 1993
Martında TC Başbakanlık Hazine Müsteşarlığında (Yabancı
Sermaye Genel Müdürlüğünde) göreve başladı; 2011
Ağustosundan bu yana da Ekonomi Bakanlığında çalışıyor. İş
nedeniyle çok sayıda yurtiçi ve yurtdışı seyahatine çıktı.
Kişisel olarak da gezmeyi, gözlemlemeyi ve yazmayı sevdiği
için kısa gezi yazıları yazdı; yazdıklarını arkadaşlarıyla, e-
posta iletişim platformlarında, blog sayfası aracılığıyla ve
birkaç defa da çeşitli dergilerde paylaştı.
2002’nin Kasım ayında Tokyo Büyükelçiliği Ekonomi
Müşavirliğine tayin edildi. Tokyo’daki görevi 2006
Haziranına kadar sürdü. Bu 3,5 yıllık süre içinde, bazen iş
gereği bazen de hobi amaçlı, Japonya’nın büyük bölümünü
dolaştı. Japonya hakkında birçok kitap okudu, değişik Japon
yemeklerini denedi, çeşitli konser, sergi, sanat etkinliklerini
izledi, Japon arkadaşları ile gezilere çıktı, uzun süren
sohbetlerde bulundu. Bütün bu tecrübelerden süzülen
gözlemlerini kısa notlar alarak biriktirdi ve Türkiye’ye
döndükten sonra derledi. Bu derlemelerden oluşan ilk kitabı
Japon Yapmış, 2010 yılı Ekiminde yayımlandı.
Eşi Aysun Ataoğlu ile 1994 yılından bu yana evli, Çağla
(10) ve Mete (7) adlarında iki çocuğu var. En başta gelen
hobileri, doğal olarak, gezmek, fotoğraf çekmek, kitap
okumak ve yazmak. Ayrıca, dağ bisikleti, kayak, masa tenisi
ve sinema ile yakından ilgileniyor.
Yazara aşağıdaki internet adreslerinden ulaşabilirsiniz:
www.onurataoglu.blogspot.com
www.twitter.com/JaponYapmis
www.facebook.com/people/Onur-Ataoğlu/574508556

Merhaba Hachiko
Tarih: 12 Kasım 1998
Yer: Shibuya Meydanı, Tokyo
Japonya’ya ilk ziyaretim olan üç haftalık bir iş gezisinin son
günü. Ertesi gün uçağa binip, Türkiye’ye döneceğim. Son
gecemde Tokyo’nun en hareketli ve eğlenceli meydanlarından
Shibuya’dayım. Serin bir sonbahar akşamı Shibuya
Meydanının gerçeküstü kalabalığı içinde Japonya seyahatimin
tatlı anılarını gözden geçiriyorum. Az ileride bir grup
müzisyen Wembley Stadında konser verircesine bir ciddiyetle
önlerinde toplanmış yirmi otuz kişiye çalıyor.
Etrafım buluşan, vedalaşan, konuşan, gülüşen insanlarla
çevrili. Meydanın uğultusu beynimi uyuşturmuşken, yanıma
yaşlı, evsiz barksız görünümlü, hırpanice bir Japon amca
yaklaşıyor. Ak sakallı ve nur yüzlü olmasa da, insanın
rüyasına girip yaşam koçluğu hizmetleri verebilecek bir
gizeme sahip. Nasıl anlaşacağımızı merak ederken, kırık bir
İngilizce ile önünde oturduğum köpek heykelini işaret ediyor
ve hayvancağızı tanıyıp tanımadığımı soruyor. Dönüp
bakıyorum, henüz tanışmadığımız bir kuçucuk; orada niye
heykelinin olduğunu bilmiyorum. Amcam başlıyor
anlatmaya; kısmen onun anlattıklarından, kısmen de sonradan
okuduklarımdan köpeğin hikâyesini öğreniyorum.
Yıl 1925. Profesör Eizaburo her sabah Tokyo Üniversitesine
gitmek için evinden çıkar ve Shibuya istasyonuna kadar
köpeği Hachiko ile birlikte yürür. Profesör üniversiteye gider,
Hachiko da mahallede dolaşır. Her gün saat üçte Hachiko
tekrar istasyonun önüne gelerek sahibini karşılar. Ancak bir
gün profesör, üniversitede iken kalp krizi sonucu hayatını
kaybeder. Hachiko, o gün de saat üçte istasyona gelmiş,
sahibini uzun süre beklemiş ve sonra uzaklaşmıştır. Hachiko,
ertesi gün de saat üçte istasyona gelip sahibini bekler. Ertesi,
daha ertesi günler de...
Durum, Hachiko ile zaten göz aşinalığı olan istasyon
müdürü ve mahalle esnafının dikkatini çeker. Köpeğe bakıp
beslemeye devam ederler, o da her gün saat üçte sahibinin
yolunu beklemeye... Sevimli köpeğin sadakati zaman içinde
tüm Japonya’da duyulur; insanlar Hachiko’yu görmek,
sevmek, yiyecek vermek için Shibuya’ya akın ederler.
Yaklaşık on yıllık bir bekleyişten sonra, 1934 yılında,
Hachiko istasyonun önünde, sahibini beklediği noktada vefat
eder. Ölümü Japonya’da gazete manşetlerine çıkar, ülkede bir
günlük yas ilan edilir, halkın bağışları sonucu toplanan
parayla bronzdan bir Hachiko heykeli yaptırılarak Shibuya
istasyonunun önüne dikilir.
Heykel yine hayranları tarafından ziyaret edilmektedir... Ta
ki İkinci Dünya Savaşına kadar. Savaşın kızıştığı günlerde
Japon ordusunun eriterek cephane üretmek için en küçük
metal zerreciklerine bile ihtiyacı vardır. Piyasadan çatal
kaşıklar bile toplatılıp eritilirken Hachiko’nun heykelinin
gözden kaçması imkânsızdır. Sonunda Hachiko vatani
görevini yerine getirmek üzere inzibat tarafından götürülür.
Acaba Hachiko’dan elde edilen kurşunlar kime sıkılmıştır?
Hiç can almış mıdır? Savaştan sonra, 1948 yılında, Hachiko
heykeli yeniden yapılarak istasyonun önüne dikilir. O günden
beri, Hachiko, Tokyo’nun (belki de dünyanın) en yoğun