Table Of ContentDEMOSTHENIS
O R A T I O N ES
EX RECENSIONE
GUILIELMI DINDORFII.
VOL. II.
ORATIONES XX-XL.
EDITIO TERTIA CORRECTION.
LIPSIAE
IN AEDIBUS B. G. TEUBNEBI.
MDCCCLXXXVn.
UPSIAEÎ TTPIB Β. O. TEUBNEBI.
XX.
llEPl ΤΗΣ Α ΤΕΑΕΙΑΣ ΠΡΟΣ JEU TIN ΗΝ.
ΤΠΟΘΕΣΙΣ.
Η. των 'Α&ηναίων πόλις άλλοις τε ¿τίμα τους ενεργέτας v.uì
¿τελεία λειτουργιών, πολλών οϋν λαμβανόντων αυτήν οπά-
vig εδόκει των λειτουργηΰόντων είναι, δια τοϋτο Λεπτίνης
νόμον είοηνεγκεν είναι μηδενα ατελή, μηδε το λοιπον εξόν
είναι τω δημω όοϋναι, τον δε ατέλειαν αίτηΰαντα πάΰχειι
τα εΰχατα. τούτον εγράψαντο τον νομον προτερον μεν άλλοι,
μεθ' ών και Βα&ιππος, και ουκ επε'ξηλ&εν, r¡ χρήματα λα-
βών η νόβαιπεριπεΰων, νυν δε Φορμίων κα'ι Κτηΰιππος ο
Χαβρίον παις και τίνες μετ αυτών, οις αυνήγορος Λημοο&έ-
νης γίνεται, ο μεν ονν Λεπτίνης πλέον ίΰχυει τω Ουμφερον-
τι (την γαρ χρείαν προΐβχεται), ο δε Αημοα&ένης τώ τε ¿ν- 452
¿όξω και τώ δικαίω, τώ δικαίω μεν, ότι δίκαιον εΰτι τους ευ
ποιηΰαντας αντ ευ πεπον&έναικαΐ τους ορ&ώς αντιλαβόντας
των δο&εντων μη αφαιρεΐβ9αι, τω δε ενδοξω, διότι τάχα μεν
και άλλοις αίΰχρον α δεδωκαΰιν αφαιρειΰ&αι, Λ&ηναίοις δε
ονχ ηχιβτα, οίς αντ άλλου γνωρίσματος το μεγαλόψυχου προβ
είναι δοκεΐ. επιδεικνύει δε ort και παρανόμως είΰηνεγκε τον
νομον λέγει γαρ νομον τον κελευοντα αναιρεΐν πρώτον τον
εναντίον νόμον, και τοτε αντον τι&έναι νομον, ίνα μη άλλη-
λοις Ιναντίοι νόμοι ευρίακωνται.
ΑΛΑΣΙΣ.
'θ προς Λεπτίνην λόγος έπιγραφην εχει τοιαΰτην, έπει-
δήπερ παρελ&οντος τοϋ χρονου, εν ώ νπεΰ&ννος ην ν.ρίαει
Demosth. Vol. If. 1
2 XX. 4ΗΜ0ΣΘΕΝ0ΤΣ
και τιμωρία γράφων τις νομον, ¿φαίνετο Λεπτίνης ακίνδυ-
νος· ό&εν προς αυτόν, αλλ ου κατ αντ ovo λόγος, η δε νπό-
&εαις ούτως εχει. ΰννη&ες ην τη πάλει των 'Α&ηναίων τιμάν
τους ευεργέτας μαλιΰτα ιτολλαΐς χαί διαφόροις τιμαΐς και δη
και ατελεία. πολλών δε είληφοτων και άβτών χαί ξένων, εξέ-
λειψαν οι λειτουργηβοντες, καί δια τούτο ΰχεδον των λειτουρ-
γιών πιριιαταμένων είςτους απόρους, Λεπτίνης των πολιτευ-
όμενων άνηρ ουκ αδόκιμος έγραψε νόμον αυτοϊς ρήμαβιν όν-
τως έχοντα, " όπως αν ο ι πλουΰιωτατοι λειτουργώδι, μηδενα
ατελή είναι πλην των αφ Αρμοδίου και Αριβτογείτονος και
"των εν νια αρχόντων, μηδέ το λοιπόν εξεΐναι τώ δήμω αίτη-
"&έντι διδόναι · εί δέ τις άλω αιτών, άτιμου αυτόν είναι και 453
"γένος και υίκίαν, και νποκείβ&αι γραφαίς και ίνδείξεΰιν εί
"δε και ίν τούτοις άλω, ενοχον είναι τοις αύτοϊς ο'ιΰπερ οί δι-
" κάζοντες, όταν οφείλοντες τω δημοβίω δικάξωαι." του νόμου
ούν ούτως έχοντος εγραψατο μεν το πρότερον Βά&ιππος
Αεπτίνην, ος απε&ανε πριν είβελ&είν την γραφή ν. κάτα διε-
τρίβη χρόνος, και γίγονε Αεπτίνης ανεΰ&ννος· νόμος γαρ ην
τον γραψαντα νομον η ψηφιΰμα μετα ίνιαυτον μη είναι
υπευ&υνον. όμως επειδή και ουτω κατα των νόμων i ζην ποι-
εΐβ&αι τάς κατηγορίας, καν οί γράψαντες εξω κινδύνων ώΰι,
μετά τον ενιαντον επέβτη κατήγορος Αψεφίων νιος Βα&ίπ-
πον, ψ ΰυνηγορει Φορμίων ο ρητωρ, καΐ Κτηΰιππος ο νιος
Χαβρίου, 'ο ΰυνηγορει Αημοΰ&ενης. τ όντων ουν κατήγορων
επιϋτάντων κατά τον νόμον πεποίηνται την γραψην. η dà
ατάΰις πραγματική έγγραφος, κεφάλαια δε τον λόγου το νό-
μιμο ν, το ΰνμφερον, το δίκαιον.
'Αναγκαίον δε ειπείν τάς δικαιολογίας εκατερων. καϊ ο
μεν Αεπτίνης Ιΰχνρίξεται τω βνμφέροντι δια το περιποιεΐν
λειτονργονς, αλλα και τώ δικαίω. και τω μεν ΰνμφέροντι,
οτι αΰνμφορον νμΐν γίνεται, εαν οί πένητες μονοί λειτουρ-
γώΰιν απορηΰονΰι γαρ τω χρόνψ, καϊ ονχ εξετε τους λει-
τουργοί ντας " τώ δε δικαίω, οτι ουκ εΰτι τονς μεν αδεώς
πλοντεΐν, τονς δε λειτονργονντας αεί πενεΟ&αι. ο ίε κατήγο-
ρος ιΰχνρίξεται τω νομίμψ και τω δικαίω καϊ τώ αυμφεροντι.
και εΰτι το νομιμον διπλούν, περί τε το πρόΰωπον καϊ το 45Ί
, , , > r s 5 5 7 » « 5
πραγμα. και περι μεν το προΰωπον, αφ ων αντον εχρην
ΠΡΟΣ ΛΕΠΤΙΝΗΝ. 3
ποιηΰαι, ουκ εποίηαε · παρέβη γαρ τον &εσμόν. &ιΰμος δε
ίΰτι νόμος παραχελευόμενος πώς δει νομο&ετεΐν. εΰει γαρ
αυτόν γράφοντα τι&έναι εμπροΰ&εν των επωνύμων και iv
νομο&έταις κυρώβαι. τοντο ουκ έποίηβε. κερί δε το πράγμα,
οτ ι παρέβη ó νόμος ούτος παλαιον νομον τον λέγοντα τ ας του
δήμου δωρεάς είναι, βεβαίας- υπεναντίος ονν των νόμων ον-
τάς έΰτιν, ότι κελευόντων εκείνων, οΰας ο δήμος δέδωχε δω-
ρεάς, κυρίας είναι, ούτος αφαιρεΐΰ&αι τ ας δεδομένας βιάζε-
ται. τώ δε δικαίω ίΰχυρίξεται, οτι ον δει τους ευεργέτας απο-
ΰτερεΐν δωρεών, τώ δε ϋυμφέροντι τριχώς ιοχυρίξεται, πρώ-
τον μεν, οτι ¿ΰυμφορον ύμΐν γενηβεται, ¿αν τους ευεργετας
αφαιρήσ&ε την δωρεάν · ουκέτι γαρ ο Λεύκων πέμψει νμΐν
τον ΰίτον εκ του Βοΰπόρου. δεύτερον δι, οτι αβΰμφορον νμΐν
ε'βται· ουκέτι γαρ ευεργετηΰει τις την πάλιν, οτερουμένους
της δωρεάς ορών τους άλλους, τρίτον δε, οτι αδοξηβετε. ¿Ο-
ζετε γαρ αγνώμονες είναι.
"Εβτι δε ó λόγος ούτος δευτερολογία • ó 'Λψεφίων γαρ
ως πρεββΰτερος (λαβε την πρωτολογίαν. ουκοϋν ο Αεπτίνης
προηγουμένως τψ βυμφέροντι χρηται, φαβκων iv ΰπανει κα&-
εΰτάναι την πόλιν τών λειτουργούντων, δευτέρω δε τω δί-
καίω, όπερ από της ίβότητος θεωρείται · πάνυ γαρ, φηΰΐν,
έατί δεινόν τινας μεν πλουτείν ατελείας ¿πειλημμένονς, τη ν 455
πόλιν δε μηδε τών λειτουργούντων ευπορεϊν. προβάλλεται δε
ο $ητωρ τω μεν δοκείν την κατηγορίαν του νόμου, ΰυνυπο-
δνεται δε και καταβκευαζει και την αυΰταΰιν του οικείου νό-
μου. εν γαρ τώ νομίμω κεφαλαίω κα&ίΰτηβιν άνταναγινω-
βκωνκαί αντιτι&είςκαι αντεξεταξων αμφοτέρουςτούς νόμους,
«al το διαφορονοϋον δεικνυς. ίνα δε μη εξαίφνης μηδε άναρ-
μοΰτως παρέχηται τών νομών την δυβταβιν, εκ πολλού παρ-
εβκευαΰε. και η πρώτη γε αντί&εβις του λόγου τω μεν δοκείν
εΰτι παρα Λεπτίνου, τή (J αλη&εία προς σύΰταβιν τοϋ οικεί-
ου βυμφέροντος έξευρηται, ίνα φαίνηται ο αντίδικος τον ¿1η-
μοσ&ένονς εΐϋάγων νόμον. τι γαρ ó Λημοΰ&ένονς βοΰλεται
νομός ; τας δωρεάς, όβας ο δήμος εδωκε, κυρίας είναι, τους
δε έχοντας κρίνεβ&αι, ϊν, ει μεν άξιοι, εχωΰιν, εί δε άναξίως
εχειν δοκοϊεν, ελεγχ&έντες αφαιρε&ώβιν. ουκοϋν αυτός ο
Λεπτίνης τον Αημοβ&ένους νόμον κεκύρωκεν. τί γάο ; αί-
1*
4 XX. ΛΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ
τιάται κατ αρχάς ευ&νς ότι πολλοί των είληφότων είοΐν ανά-
ξιοι · ονχουν εχει τον Λημοβ&ένονς νόμο ν τους αναξίους êx-
χρίνοντα. nal δια τούτο πανταχού χατεΰπαρται · ó γαρ πο-
λύς περί αυτόν λόγος ε&ίξει τους διχαβτας προς την τον νο-
μού μετα μικρόν ανάγνωβιν. ίδων δε οτι Λεπτίνης εκείνον
εχει τον ίβχνρότατον λόγον, ως αν ol πλονβιωτατοι λειτονρ-
γώβι, ατελή μηδενα είναι, ου ταυτην ε'Ο-ηκε προηγουμένων 456
αντίϋ-εΰιν, αλλά την λνΰιτελονΰαν αΰτώ και την μελλουβαν
είαφέρειν τον παρ αυτόν νομον. or αν γαρ λέγη "και τούτω
" πλείβτψ χρηβεται τω λόγω," ϋοφίζεται τους άκοΰοντας· ου
γαρ τω περί των αναξίων πολλω χρηΰεται λογα, αλλα τω δή-
λο νοτ ι ΰπανίξειν την πάλιν των λειτουργούντων, και τω βνμ-
φερειν μετατι&έναι τ ας λειτουργίας από των απόρων εις τους
ευπορους.
"Εβτι δε το μεν εΐδος τον λόγον δικανικον, εΐ y ε κρίδις
εβτίν επί τω νομψ, η δε γε νλη πάΰα Ιΰτι διπλή, και ταύτης
η μεν εβτι διχανιχη, η δε βνμβονλεντιχή. ευροις δ' αν ονδε
πανηγυρικής ίδεας άμοιρονντα τον λόγον, ¿ν οΐς πειράται
βεμνννειν εχαβτον των ευεργετών καΐ γαρ ¿νταν&α ευρη-
ΰεις άξια των ανδρών εγκώμια, και λόγους ευφημως άρμότ-
τοντας ταΐς ίχείνων πράξεβιν, οίον ως οταν ίμπομπεΰη τοις
Κόνωνος και Χαβρίον κατορ&ωμαβι και τοις Επικερδούς και
των ¿κ Θάΰυν χαϊ Κορίν&ον καϊ Αενχωνος. Ιτεον δε ¿πί την
μεταχείριΰιν του λόγον.
'Άνδρες δικασταΐ, μάλιβτα μεν εν εν. α τον νομίζειν 457
ανμφέρειν τ?] πάλει λελνο&αι τον νόμον, είτα και τον
παιδός ένεκα τον Χαβρίον ώμολόγηΰα τούτοις, ώς αν
οίος τε ω, βυνερεΐν. εβτι (Γ ονκ αδηλον, ώ άνδρες 'Λ&η-
ναΐοι, τον&', οτι Αεπτίνης, καν τις άλλος νπερ τον νό-
μον λέγη, δίκαιον μεν ονδεν έρεΐπερί αντον, φήβει (5*
άναξίονς τινάς άν&ρώπονς ενρομενονς άτέλειαν εκδε-
δνκέναι τ ας λειτονργίας, και τούτω πλείβτψ χρηβεται
2 τω λόγω. εγώ á' οτι μεν τινών κατηγορουντα πάντας
άφαιρεΐβ&αι την δωρεάν των αδίκων έβτίν εάβω · και
ΠΡΟΣ ΑΕΠΤ1ΝΗΝ. 5
γαρ εί'ρψαι τρόπον τινά και υ φ υμών Ι'ΰως γιγνωβκε-
χαι · άλλ' έκεΐν αν έροίμην ήδέως αυτόν, τίνος ενεκ', εί
τà μάλιβτα μη τίνες, άλλα πάντες ήσαν ανάξιοι, των
αυτών ήξίωβεν υμάς τε και τούτους, εν μεν γαρ τω
γράψαι "μηδέν είναι ατελή" τους έχοντας άφείλετο την
άτέλειαν, ένδετωπροβγράψαι" μηδε το λοιπόν έξεΐναι
"δούναι" υμάς το δούναι [ύμΐν έξεΐναι]. ού γαρ εκείνο
γ ίνεΰτιν είπεΐν, ώξ τον αυτόν τρόπον, δνπερ τους
έχοντας την δωρεάν αναξίους ένόμιξεν, οϋτω καΐ τον
δημον αν άξιον ήγεΐτο κύριον είναι τού δούναι, εάν τω
δ βούληται. άλλα νή Λί' έκεΐν' άν ί'βως εί'ποι προς ταύτα,
ο τι δια το ραδίως έξαπαταβ&αι τον δημον, διάτούΟ· 458
όντως έ'&ηκε τον νόμον. τί ούν κωλύει πάντα άφηρή-
ΰ&αι και ολως την πολιτείαν υμάς κατά τούτον τον λό-
γον, ου γαρ εβτιν εφ οτου τούτο ού πεπόν&ατε των
πάντων, άλλά καΐ ψηφίΰματα πολλά πολλάκις έξαπα-
τη&έντες κεχειροτονήκατε, και βυμμάχους ήδη τινάς
ήττονς άντί κρειττόνων έπείβ&ητε έλεβ&αι, και ολως
έν οΐμαι πολλοίς οίς πράττετε και τοιούτο τ ι ΰυμβαίνειν
4 ανάγκη, άρ ουν &ηβόμε&α νόμον διά ταύτα μηδε το
λοιπόν έξεΐναι τη βουλή μηδε τω δήμω μήτε προ-
βουλεύειν μήτε χειροτονεΐν μηδέν; εγώ μεν ουκ οI-
μαι " ού γάρ έβμεν άφαιρε&ήναι δίκαιοι περί ών αν
έξαπατη&ώμεν, άλλά διδαχ&ήναι πώς τούτο μη πειΰό-
μεϋ·α, και fréô&ai νόμον ούχ ος άφαιρήΰεται το κυ-
ρίους ημάς είναι, άλλά δι ον τον έξαπατώντα τιμωρη-
ΰόμε&α.
5 ΕΙ τοίνυν τις έάΰας ταύτα αυτό κα&' αυτό έξετά-
βειε, πότερόν ποτε λνΰιτελέΰτερόν έδτι κυρίους μεν
νμάς είναι της δωρεάς, έξαπατη&έντας δέ τι και φαύ-
λα τινϊ δούναι, ή διά το παντελώς άκυρους γενέο&αι
μηδ αν άξιον τινα είδήτε έξεΐναι τιμήβαι, εύροιτ άν
β XX. 4ΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ
μάλλον εκείνο λνΰιτελονν. δια τί; ότι εκ μεν τον πλεί-
ονας η προβηκει τίμα ν πολλούς εν ποιεΐν προκαλεΐο&
νμας, ¿κ δε τον μη δε vi μηδέν, μηδ' αν άξιος r¡, διδόναι
6 πάντας άπείρξετε τον φιλοτιμεΐ6%·αι. προς δε τούτω
και δι εκείνο, οτι οί μεν άνάζιόν τινα τιμήϋαντες ενη-
Q-είας τινά δόξαν εχοιεν αν, οί δε τονς άγα&όν τι ποι-
ονντας εαντονς μη τοις όμοίοις αμειβόμενοι κακίας. 459
οΰω δη κρεϊττον εύη&η δοκεΐν η πονηρό ν είναι,τοβ ού-
τω λνβαι τον νόμο ν κάλλιον η &εβ&αι.
7 Ου τοίννν εμοιγε ούδ' εκείνο ενλογον, ώ άνδρες
'Λ&ηναϊοι, ΰκοπονμένω φαίνεται, καταμεμφόμενόν τι-
vag επί ταϊς νπαρχονβαις δωρεαΐς τούς χρηβίμονς
όντας των τιμών άποβτερεϊν. εί γαρ νπαρχονβών
τούτων φανλοι και ανάξιοι τίνες κατά τον τούτον λό-
γον είαι, τί χρή προβδοκαν έβεβ&αι τότε, όταν παν-
τελώς μηδε πλέον μέλλτ] μηδέν είναι τοις χρηβτοΐς
ονβιν;
g "Ετι τοίννν ν μας κάκεΐνο έν&νμείβ&αι δει, ότι εκ
των νυν νπαρχόντων νόμων και πάλαι κνρίων, οίίς
ονδ' αντός ούτος άντείποι αν μη ονχι καλιάς εχειν,
ενιαντόν διαλιπών εκαΰτος λειτουργεί, ωβτε τον ημι-
βνν έβτ' άτελης τον χρόνου. ει&' ή ς παβι μέτεατι το
ημιΰυ και τοις μηδ' ότιονν αγα&όν πεποιηκόβιν υμάς,
ταύτης τονς εύ ποιηΰαντας, ά προβτε&είκαμεν αντοΐς,
ταντ άφελώμε&α·, μηδαμώς- ούτε γαρ άλλως καλόν
9 0V& νμΐν πρέπον, πώς γαρ ούκ αίαχρόν, ώ άνδρες
Α&ηναΐοι, κατά μεν την άγοράν άψενδεΐν νόμονγε-
γράφϋ-αι, εφ οίς ουδέν έβτ ι δημοβία βλάβος εΐ'τις ψεύ-
δεται , εν δε τω κοινω μη χρηα&αι τω νόμφ τούτω την
πάλιν την αύτη ν έπιτάξαβαν τοις ίδιωταις, άλλα τονς
¿γα&όν τι πεποιηκότας έξαπατηβαι, και ταντ ον μι·
10 κράν ξηαίαν οφληβειν μέλλονβαν ; ού γαρ εί μη χρή-
ΠΡΟΣ ΑΕΠΤΙΝΗΝ. 7
ματ απόλλντε μόνον βκεπτέον, αλλ' εί και δόξαν %Qt¡-
ΰτήν, περί ης μάλλον βπονδάζετε ή περί χρημάτων, καϊ
ού μόνον νμείς, άλλα και οι πρόγονοι, τεκμήριον δέ·
χρήματα μεν γαρ πλεΐΰτά ποτε κτηΰάμενοι πάν& νπερ 460
φιλοτιμίας άνήλωΰαν, νπερ δε δόξης ονδένα πώπο-
τε κίνδννον έξέΰτηβαν, άλλα καϊ τάς ίδιας ου βίας
προβαναλίΰκοντες διετέλονν. νυν τοίννν ούτος ó νό-
μος ταντην αντί καλής αίοχράν τή πόλει περιάπτει, και
οϋτε των προγόνων ovfr' νμών άξίαν. τρία γαρ τα μέ-
γιβτα ονείδη κτάται, φ&ονερονς, άπίβτονς, άχαρίβτονς
είναι δοκεΐν
11 "Οτι τοίννν ονδ' έβτίν ολως, ώ άνδρες 'Αθηναίοι,
τον ή&ονς τον υμετέρου κύριο ν ποιήβαι τοιούτον νό-
μο ν, καϊ τοντο πειράβομαι δεΐξαι διά βραχέων, εν τι
των πρότερον πεπραγμένων rfj πόλει διεξελ&ών. λέ-
γονται χρήμαϋ· οι τριάκοντα δανείΰαβ&αι παρά Λακε-
δαιμονίων επί τους εν Πειραιεΐ. επειδή δ' ή πόλις εις
£ν ήλ&ε καϊ τα πράγματ εκείνα κατέβτη, πρέββεις πέμ-
•ψαντες o i Λακεδαιμόνιοι τα χρήματα ταντ άπήτονν.
12 λόγων δε γιγνομένων, και των μεν τονς δανειβαμένονς
άποδονναι κελενόντων, τονς εξ ¿ίβτεως, των δε τοντο
πρώτον νπάρξαι της ομονοίας ΰη μείον άξιονντων, κοι-
νή διαλνΰαι τα χρήματα, ψαοι τον δήμον έλέβ&αι
βννειϋενεγκεΐν αυτόν καϊ μεταβχειν της δαπάνης,
ωβτε μη λνϋαι των ώμολογημένων μηδέν, πώς ονν
ον ôèivov, ώ άνδρες 'AQ-ηναΐοι, εΐ τότε μεν τοις ήδικη-
κόΰιν ν μα ς νπερ τον μη ψιύσαΰ&αι τα χρήματα είβ-
φέρειν ή&ελήΰατε, νυν δ' εξόν νμίν άνεν δαπάνης
τα δίκαια ποιήΰαι τοις ενεργέταις, λνβαβι τον νό-
μον, ψενδεβ&αι μάλλον αίρήαεο&ε·, εγώ μεν ουκ
άξια.
Το μεν τοίννν τής πόλεως ή&ος, ώ άνδρες Ά&η-
η XX. ΛΗΜΟΣΘΕΝΟΤΣ
vatoi, χ0.1 έπ' άλλων πολλών καϊ έφ ων είπον Ι'δοι tig
αν τοιούτον, άψενδες χρηΟτόν, ον το λνβιτελέϋτα- 461
τον προς άργύριον βκοπονν, άλλα τί καϊ καλόν πρα-
ξαι· το δε τον &εντος τον νόμον, τά μεν αλλ' εγωγε
ονκ οΐδα ονδελέγω φλανρον ονδενονδε αύνοιδα, έκ
δε τον νόμον ΰκοπών ενρίβκω πολύ τούτον κεχωρι-
14 βμένον. φημί τοίνυν έγώ κάλλιον είναι τοντον νμΐν
άκολον&ήϋαι περί τον λνΰαι τον νόμον η υμάς τού-
τω περί τον Ο-εΰ&αι, καϊ λνΰιτελεβτερον είναι καΐ
νμΐν και τούτω την πάλιν πεπεικέναι Αεπτίνην ομοι-
όν αντί] γενέβ&αι δοκεΐν η αυτήν νπό τοντον πεπεί-
ΰ&αι ομο ¿αν είναι τοντω· ονδε γαρ εί πάνν χρηΰτός
ε0&', (¿s ε μου γ' ενεκα ε στ ω, βελτίων έατί της πόλεως
το ή&ος.
15 Νομίζω τοίννν ν μας, ώ άνδρες δικαβται, άμεινον
αν περί τον παρόντος βονλεύΰαΰ&αι, εί κάκεΐνο μά-
&οιτε, oti φ μόνω μείξονς είβίν αί παρά των δήμων
δωρεαΐ των παρά των άλλων πολιτειών διδομενων, καϊ
τούτο αναιρείται ννν τω νόμω. τη μεν γαρ χρεία τη
των ενριβκομενων τάς δωρεάς οι τύραννοι και οι τάς
ολιγαρχίας εχοντες μάλιβτα δύνανται τιμάν · πλονΰιον
γαρ ον αν βούλωνται παραχρημ έποίηδαν · τη δε τι-
μή και τη βεβαιότητι τάς παρά τών δήμων δωρεάς ίν-
16 ρηΰετε ούσας βελτίονς. τό τε γαρ μη μετ αίαχύνης ώς
κολακεύοντα λαμβάνειν, αλλ! εν ίβηγορία δοκούντα
άξιον τίνος είναι τιμαα&αι τών καλών έβτι, τό τε νπό
τών ομοίων εκόντων 0·ανμάζεΰ&αι τοϋ παρά τού δε-
βπότον λαμβάνειν ότιονν κρεΐττον είναι δοκεΐ. παρά
μεν γαρ εκείνοις μείζων έβτϊν ο τού μέλλοντος φόβος
της παρούΰης χάριτος, παρά δ' νμΐν άδεώς ά αν λάβη
17 τις εχειν υπήρχε τον γονν άλλον χρόνον. ο τοίννν την 462
πίοτιν άψαιρών τών δωρεών νόμος ο vre ς, φ μόνω
