De ontsnapte dieren

100 Pages·2003·18.485 MB·Dutch

by  Monika Sauwer

^ V'/
A ^P£k.iSkM^P,L
• *\ - f A '• t ^ ,:4 k.'v
7 •,‘n' ,» v> ..-.(VO
B& fe. ’
. C'-'*
'A 2,rv*
*/ -» A M ON IKA SAUWER
jr
I^Vírilíí:
DE
&
* - ¿X J lV'
ONTSNAPTE -ir y^H.
DIEREN

DE ONTSNAPTE DIEREN

MONIKA SAUWER
DE
O N T SN A P T E
D I E R E N
DE FONTEIN
Deze editie van De ontsnapte dieren is een spéciale uitgave
van V&.D in het kader van de kinderboekenweek 2003.
© 1999 Monika Sauwer en
Uitgeverij De Fontein, Baam
Vormgeving Wim ten Brinke bno
isbn 90 261 3052 x
nur 281/282
INHOUD
Zeno verlaat het warme hol 7
Zeno en zijn vader 9
Zeno ontmoet een muis met zorgen 13
Het hoi van Zebedeüs de mol 16
Zeno ontmoet de beer Horvat 24
Het verhaal van Horvat 28
Een barre tocht 32
De olifanten 37
Arnold, het zwaarmoedige nijlpaard 46
Grigor de gier 54
Ursula is moe 64
Hoop en vrees 71
Een zware klus 74
Eind goed, al goed 84
Lijst van ontsnapte dieren en hun helpers 94

ZENO VERLAAT
HET WARME HOL
Toen Zeno de alpenmarmot pas gebo­
ren was zaten zijn oogjes nog dicht. Hij
'' lag veilig tegen zijn moeder aangedrukt
in het warme nest van hooi en takjes. Als
hij dorst had kon hij drinken zoveel hij wilde, net als zijn
broertjes en zusjes. Het was een mooie tijd. Het leek wel
of er nooit een eind aan zou komen.
Op de eerste dag van de zomer deed Zeno zijn ogen
open. Veel kon hij nog niet zien. In het marmottenhol
diep onder de grond was het aardedonker. Ten slotte raak-
ten zijn ogen aan het donker gewend. Heel in de verte zag
hij een lichtje. Het wenkte hem. Zeno wachtte Stil af tot
iedereen regelmatig snurkte en kroop toen voorzichtig om
7
niemand wakker te maken weg,
het nest uit. Door een lange gang
sloop hij naar het lichtje toe.
Wat grappig, dacht hij. Het wordt
steeds groter. Zou ik ook steeds
groter worden?
Na lang kruipen door het natte zand bereikte
hij de uitgang. Zijn bek zakte open van verbazing. Zoveel
kleuren had hij nog nooit gezien. Bij zijn moeder had hij
wel mooie dromen gehad, maar die waren saai vergeleken
bij wat hij nu voor zijn neus zag. Was dit nu de buitenwe-
reld? Zijn moeder had er zo vaak over verteld. Hoe mooi
het daar was, zei ze dan, maar ook hoe gevaarlijk. Je moest
er zelf voor je eten zorgen en steeds oppassen voor grotere,
sterkere dieren die het op je gemunt hadden.
Maar voorlopig had Zeno geen zin om op te passen voor
vreemde dieren. Hij had het veel te druk met rondkijken
en overal aan snuffelen.
i