Dante'nin İstanbul Cehennemi - Osman Balcıgil

315 Pages·2013·1.65 MB·Turkish

by  Osman Balcıgil

OSMAN BALCIGİL
İlahi Komedya’nın Romanı
DANTE’NİN
İSTANBUL CEHENNEMİ
DESTEK YAYINEVİ: 321
ROMAN: 90
DANTE’NİN İSTANBUL CEHENNEMİ / OSMAN BALCIGİL
Her hakkı saklıdır. Bu eserin aynen ya da özet olarak hiçbir bölümü,
telif hakkı sahibinin yazılı izni alınmadan kullanılamaz.
Ertürk Akşun
Ayten Koçal
İlknur Muştu, Cansu Poroy
Destek Yayınları: Mart 2013
Yayıncı Sertifika No: 13226
ISBN 978-605-4771-18-9
© Destek Yayınevi
İnönü Cad. 33/4 Gümüşsuyu Beyoğlu / İstanbul
Tel:[phone]
Fax:[phone]
www.destekyayinlari.com
[email protected]
facebook.com/ DestekYayinevi
twitter.com/destekyayinlari
İnkılap Kitabevi Baskı Tesisleri
Matbaa Sertifika No: 10614
Çobançeşme Mah. Altay Sk. No: 8
Yenibosna – Bahçelievler / İstanbul
Tel: [phone]
OSMAN BALCIGİL
İlahi Komedya’nın Romanı
DANTE’NİN
İSTANBUL CEHENNEMİ
Doğumunun 748. yılında, Dante’ye saygı...
OSMAN BALCIGİL
1955’te İstanbul’da doğdu. Ekonomi eğitimi gördü. Ulusal
dergi, gazete ve televizyonların haber bölümlerinde muhabir,
editör, yönetici olarak otuz yıla yakın çalıştı. Pek çok ödül
aldı. Latin Amerika’da yaptığı çalışmayla, 1988 yılında
Türkiye Gazeteciler Cemiyeti tarafından “yılın gazetecisi”
seçildi. Sürekli basın kartı sahibi.
www.osmanbalcigil.com
Çalışmaları,
Birikim Yayınları, 1977 -1980, yayınevi yöneticisi.
İletişim Yayınları, 1980-1983, yazar ve editör: , , , .
Cumhuriyet gazetesi ve dergisi, 1983-1985, yazılar,
röportajlar ve Oxford mektupları.
Hürriyet, Hürriyet Pazar ve Tempo dergisi, 1986-1988,
yazar, editör.
Hürriyet Production,1989, araştırmacı, yapımcı,
koordinatör: “Hodri Meydan”, “Tele-Vizyon”, “Tempo”,
“Basın Kulübü” programları.
Show TV, 1993, haber müdürü, “Baş Sayfa” programı
yapımcısı.
ATV, 1994, Haber Programları genel koordinatörü, “Üçüncü
Sayfa”, “41 Dakika” programlarının hazırlayıcı ve sunucusu.
Kanal 6, 1996, Haber Dairesi başkanı.
Star TV, 1996, haber müdürü, “Kırmızı Koltuk”, “Osman
Balcıgil ile Gece Hattı”, “Dobra Dobra” programlarının
hazırlayıcı ve sunucusu.
HBB TV, 1997-2000, Haber Dairesi başkanı, anchorman,
“Şeytanın Avukatı” programının hazırlayıcı ve sunucusu.
Ottoman Medya, 2000’den itibaren, kurucu ortağı, iletişim
danışmanı.
Araştırmaları,
· Birikim Yayınları
· Birikim Yayınları
· Onur Yayınları
· Haziran Yayınları
· Belge Yayınları
Romanları,
· Şenocak Yayınları, Destek Yayınları, Destek Yayınları
· Destek Yayınları
5 Nisan Perşembe
2012’de kutsal haftanın başladığı gün
I
DÜNYA HALİ
Duran, yaklaşmakta olduğu üç genç müzisyeni dikkatle
dinledi. Kontrbas, keman ve flütten oluşan üçlü gayet
başarılıydı. “Belli ki eğitimlerini müzik üzerine yapıyorlar”
diye düşündü. Yürüyen platformdayken cebinden çıkarmış
olduğu metal paraları, fazla şakırdatmamaya özen göstererek,
utangaç keman kutusuna bıraktı.
Genç adam trene doğru, ıslığında grubun seslendirdiği ve
azalarak da olsa kulağına gelmeye devam eden Gresham’ın
ünlü eseri Rapsodi in Blue’yla yürüdü. Platformlara inen
merdivenlerin başına ulaşınca aşağıya baktı, yolcular
koşuştuğuna göre çabuk olmalıydı.
Vagonun kapıları, tam da o trene atlarken kapanmaya
başladı. Saniyenin onda biri kadar gecikmiş olsa, iki kanadın
arasında kalabilirdi. Sırtından beline doğru soğuk bir ter
damlası süzüldü. Yaşlıca bir adamın azarlayan gözlerle
bakıyor olması da gösteriyordu ki az önce yine gereksiz yere
risk almıştı. “Neyse” diye söylendi kendi kendine.
Metro istasyonlarının durak noktaları ile hareket halindeki
trenin bulunduğu yeri işaret eden elektronik göstergeye baktı,
daha epey yolu vardı. Bu arada, provanın yorgunluğu da
kendini iyiden iyiye hissettirmeye başlamıştı. Bir yer bulup
otursa fena olmayacaktı. Başını koridora doğru çevirip etrafa
göz attı. Arayışını tamamlayınca “Yuh” diye söylendi. Bu
kadar da olmazdı. Kompartımandaki tek boş yer, günahı
kadar sevmediği yönetmen Cebrail’in yanıydı.
Cebrail’e ve Duran’a Dair
Anlaşılan, yönetmen de kendisi gibi provadan çıkar çıkmaz
soluğu İstiklal Caddesi’nde almıştı. Yürüme konusunda kimse
ayağına su dökemeyeceğine ve bacakları da
yönetmeninkilerden en azından otuz santim uzun olduğuna
göre, arkadaşı Cadde-i Kebir’i boydan boya koşmuş
olmalıydı.
Düşünürken bile olsa, Cebrail ile arkadaş sözcüğünü bir
arada kullanıyor olmaktan pek haz duymadı. Adında bile
meymenet olmayan bu adamla arkadaş olmayı asla
düşünmezdi. Yönetmenin sık kullanılmayan ismi üzerinde
tekrar düşündü. Belli ki muhafazakâr bir aileden geliyordu ve
Duran tutucu insanları oldum olası sevmezdi.
Yaklaşık iki aydır tanıyor olmasına karşın, yönetmenin
isminin tam da o anda aklına takılması şaşırtıcıydı. Neden
daha önce hiç düşünmemişti bu konuyu? Vakit bulamamış
olmalıydı. İşte, şimdi tam zamanı ve yeriydi! Tren perona
girip internet bağlantısı tekrar sağlanınca, cep telefonunu
kullanarak en iyi birkaç dostundan birincisi olan Google’a
Cebrail’in anlamını nasıl bulabileceğini sordu. Cevap
alabileceği bir sürü alternatif arasından, en iyi ikinci dostu
olan Wikipedia’yı tıkladı.
Düşündüğü gibi çıkmıştı. Cebrail, İslam kökenli bir isimdi
ve dört büyük melekten Hazreti Muhammed’e vahiy
getirmekle görevlendirilmiş olandı.
Acaba nereye gidiyordu, bay vahiy getirmekle
görevlendirilmiş melek?
“Cehenneme gitse fena olmaz!” diye düşündü genç adam.
Ve derhal “Şimdi saçmaladım” diye kızdı kendine.
Cehennem sözcüğü aklına, Cebrail ve bir grup arkadaşıyla
İlahi Komedya’yı çalıştığı için gelmiş olmalıydı. Biraz
suratsız olmakla beraber, aslında o kadar da kötü biri
sayılmazdı yönetmen.
Öyleyse, neden onu düşünürken cehennem gelmişti aklına?
Cennet de İlahi Komedya’ya dair bir kavram olduğu halde,
neden cehennemi layık görmüştü Cebrail’e?
Bu yolla bir sonuca ulaşamayacağını anlayınca, meseleye
başka bir açıdan yaklaşmaya karar verdi.
Acaba yönetmenle yolları başka bir nedenle kesişmiş olsa,
arkadaş olur muydu?
Duran “Kesinlikle hayır” diye cevapladı bu soruyu da. Farklı
noktalardan aynı sonuca ulaşmış olması içini rahatlattı.
Kararını vermişti. Yönetmen Cebrail, oyuncu Duran’ın
ahbaplık etmekten zevk alacağı türden biri asla değildi.
Verdiği karara karşın, beyni genç adamı rahat bırakmadı.
Otomatiğe bağlamış gibi, Cebrail’le ilgili çalışmasını aralıksız
sürdürdü.
Neden az önce öyle düşünmüştü?
Yönetmeni kendisine yakın bulmaması, onunla farklı sosyal
kesimlerden geliyor olmalarına bağlı olabilir miydi?
Yoksa sadece eğitimleri farklı olduğu için mi onu itici
buluyordu?
Veya bin yıllık kentli geçmişi miydi, köy kökenli Cebrail’e
yakınlık duymasına engel olan?