Table Of ContentBALLAFAQIME
Konfrontim pikëpamjesh mes
politologut Bardhyl Mahmuti
teologut Mustafa Bajrami
dhe teologut Muhamed Kajolli)
2018
Botim digjital falas
30 maj 2018
2
3
JERUSALEMI SI KRYEQYTET I IZRAELIT
ËSHTË VENDIM POLITIK E JO RELIGJIOZ DHE
E DREJTË LEGJITIME E POPULLIT HEBRE!
Bardhyl MAHMUTI
17 maj 2018
Transferimi i ambasadës amerikane nga Tel Avivi në
Jerusalem shërbeu si pretekst për të nxitur protesta jo
vetëm në kufirin e Rripit të Gazës me Izraelin por edhe në
shumë vende ku popullsia shumicë janë të besimit islam.
Vrasja e dhjetëra manifestuesve dhe plagosja e rreth tre
mijë të tjerëve nxiti një indinjatë të madhe edhe në mesin e
myslimanëve në Kosovë. Nga prononcimet e shumta po e
veçoj atë të teologut Mustafë Bajramit, i cili në opinionin
publik të Kosovës njihet si «njohësi i rrethanave në Lindjen
e Mesme». E veçova Mustafë Bajramin për arsye se në
qëndrimet e tij sintetizohet në mënyrën më të mirë të
mundshme manipulimi që synon ta paraqes transferimin e
ambasadës amerikane në Jerusalem si «shpallje zyrtare e
Kudsi Sherifit qytet vetëm i jahudive» . Teologu islam
Mustafë Bajrami «zbulon» se përmes këtij akti, Jerusalemi,
të cilin asnjëherë nuk e përmend si Jerusalem por vetëm me
emrin Kudsi Sherif, «nga sot nuk u takon me letra as
muslimanëve e as të krishterëve por vetëm i izraelitëve»!
4
Për t’i vënë kapak qëndrimeve të tilla, Mustafë Bajrami
deklaron se «kështu, përpjekja një shekullore e
muslimanëve për ta ruajtur Kudsin nga invadimi total
izraelit, sot definitivisht po merr fund».
Interpretimi i tillë i ngjarjeve nuk është asgjë tjetër
pos manipulim i kulluar politik. Përdorimi vetëm i emrit
arab për Jerusalemin nuk është i rastësishëm, sepse kjo
formë e propagandës përgatitë terrenin për të shitur
pretendimin se gjoja «Izraeli invadon Jerusalemin»!
Shqiptarët, si rrallëkush tjetër janë vigjilent përball
sloganeve të ngjashme që përpiqen ta fshehin realitetin,
sepse edhe vetë kanë qenë objekt i shtrembërimeve të tilla
nga propaganda serbe dhe argatët e saj që përpiqeshin ta
shtrembëronin realitetin se gjoja «shqiptarët kanë invaduar
Kosovën».
Madje, për të qenë ironia edhe më e madhe, lexuesi
shqiptar pati rastin të njihej me qëndrimin zyrtar të
autoriteteve palestineze përmes ambasadorit të saj në
Serbi. Ambasadori palestinez në Beograd, Mohamed
Nabhan hodhi poshtë si «të gabueshëm pohimin kur thuhet
se Kosova për serbët është si Jerusalemi për Izraelin», sepse
sipas tij, «Serbët nuk kanë qenë okupator të Kosovës,
meqenëse Kosova është toka e tyre, përderisa izraelitët e
kanë pushtuar Jerusalemin».
5
Vënia në paralelizëm të sloganeve për gjoja
«Invadimin e Kosovës nga shqiptarët» dhe «Invadimin e
Jerusalemit nga izraelitët», sado paradoksale të duken kanë
domethënien e vet të madhe, sepse realiteti dëshmon për
ngjashmëri të mëdha mes dy realiteteve. Pa pasur nevojë të
zgjatem për lexuesin shqiptar, po përmend se të gjitha
hulumtimet shkencore dëshmojnë në mënyrë të
padiskutueshme se 2500 vjet para se të vinin sllavët në
Ballkan këto hapësira lulëzonin nga civilizimi ilir. Sa për
ilustrim po citoj historianin francez Alain Ducelier, profesor
në Universitetin e Toulouse, i cili thotë: «Të gjitha punimet
më të reja nga fusha e linguistikës dhe arkeologjisë
dëshmojnë se ilirët janë pa asnjë dyshim paraardhësit e
drejtpërdrejtë të shqiptarëve. Secili e di se sllavët janë
populli indo-evropian që më së voni kanë ardhur në Evropë,
sepse vala e INVADIMEVE të tyre shtrihet nga shekulli i VI
dhe VII të epokës sonë. Të gjitha argumentet e tipit
“historik” kthehen kundër tezës sepse Historia na mëson që
serbët, në raport me Kosovën, janë INVADUES që kanë
ardhur shumë vonë» (Fjala invadim në citatin e mësipërm
u shkrua me shkronja të mëdha nga unë; shih: Alain
Ducellier, Les Albanais sont-ils des envahisseurs au Kosovo
? (A janë shqiptarët invadues të Kosovës?).
Qëllimisht e citova një historian të huaj për këtë
çështje sepse një numër teologësh islam dhe historianësh
neo-otoman janë bërë argat të Serbisë duke pretenduar se
6
gjoja «shqiptarët invaduan Kosovën gjatë periudhës së
pushtimit otoman», dhe për këtë kategori «dijetarësh», çdo
referencë të historianëve shqiptarë e konsiderojnë si
«shtrembërim të historisë»!
Përveç këtij lloji të argatëve të Serbisë, të veshur
shpesh me petkun e hoxhallarëve dhe dijetarëve islam, nuk
mund të gjesh intelektual serioz të mos e përsërit
konstatimin se pikërisht serbët janë ata që invaduan
Kosovën.
Me Jerusalemin është e njëjta gjë. Që nga shekulli i
XIV para epokës sonë, kur përmendet për herë të parë
Urushalemi (emër i vjetër i Jerusalemit) në letërkëmbimin
e Faraonit egjiptian Akhenaton me mbretin e këtij
vendbanimi, e deri në kohën e vendosjes së arabëve në këtë
qytet kanë kaluar mbi njëzet shekuj histori të mbushur plot
e përplot tragjedi.
Mbi pesëmbëdhjetë shekuj para ardhjes së arabëve në
këtë vend Jerusalemi ishte kryeqendra administrative e
Mbretërisë së vogël të Judesë. Duke u ndodhur në
udhëkryqin e rrugëve më të rëndësishme tregtare të
Koasanit Pjellor, Mbretëria e Judesë u bë objekt sulmi dhe
zhvendosje të popullsisë nga Perandoria asiriane, nga
Perandoria babilonase, nga Egjipti i faraonëve, nga
faraonët me origjinë greke dhe dinastitë e ndryshme
mbretërore që ndanë territoret e pushtuara nga Leka i
7
Madh dhe nga Perandoria romake për shumë shekuj me
radhë para se të lindte krishterimi si religjion. Gjatë gjithë
periudhës së mërgimit të dhunshëm të popullit hebre,
Jerusalemi ishte shndërruar në vendin simbol të identitetit
të judaizmit si religjion dhe identitetit etnik të tyre. Kthimi
në këtë vend konsiderohej si mision hyjnor dhe tokësor për
secilin hebre. As zhvendosjet e shpeshta të hebrenjve nga
territoret që dikur përfshiheshin në Mbretërinë e Izraelit
dhe Mbretërinë e Judesë, as shkatërrimet e shpeshta të
Tempullit dhe qytetit të Jerusalemi, as ndërrimet e
shpeshta të emrit të këtyre krahinave me qëllim të humbjes
së gjurmëve, as vendimi i Perandorisë romake që t’i dëbonte
dhe t’ua ndalonte hyrjen në Jerusalem dhe ta emëronte këtë
vend me emrin Palestinë për hir të popullit filistin nuk
mundi t’ua ndalojë hebrenjve të kenë sytë drejtë
Jerusalemit. Jerusalemi u shndërrua në «ushqimin
shpirtëror» për të ruajtur identitetin etnik dhe religjioz për
hebrenjtë kudo qofshin në botë.
E gjithë kjo ndodhi shumë shekuj para lindjes se
krishterimit si religjion ndërsa Jerusalemi u pushtua nga
arabët në shekullin e VII të epokës sonë.
Rezultatet arkeologjike dhe teksteve të vjetra
kuneiforme dëshmojnë se në raport me Jerusalemin
asirianët, babilonasit, persët, maqedonasit, grekët,
romakët, arabët dhe të tjerët janë INVADUESIT që erdhën
si pushtues përgjatë 1500 vjetëve të historisë tragjike të
8
hebrenjve të kësaj hapësire gjeografike. Fatkeqësisht
invadimet nuk u ndalën me kaq…
Tani, t’i ndalohet popullit hebre që të ketë për
kryeqytet të vetin Jerusalemin është paradoks i llojit të vet.
Absurdi është edhe më i madh kur kundërshtarët e kësaj
aspirate hebraike përpiqen ta shohin nga këndvështrimi
religjioz. Një gjë duhet të jetë e qartë: shndërrimi i
Jerusalemit në kryeqytet të shtetit të Izraelit është vendim
politik dhe e drejtë legjitime e popullit hebre. Kjo e drejtë
nuk cenon vlerat religjioze që ky qytet ka për judaizmin,
krishterimin dhe islamin. Përkundrazi, pranimi i realitetit
politik ulë tensionet në këtë pjesë të globit, sepse prushi i
zjarrit që u rri ndër këmbë civilëve të pafajshëm nuk kërkon
shumë për të marrë flakë. Tragjedia e nxitjeve për konflikt,
nga kushdo qoftë, ka vetëm një rezultat: pasoja të mëdha në
njerëz!
9
REAGIM NDAJ SHKRIMIT TË B. MAHMUTIT
“JERUSALEMI SI KRYEQYTET I IZRAELIT
ËSHTË VENDIM POLITIK E JO RELIGJIOZ DHE
E DREJTË LEGJITIME E POPULLIT HEBRE!”
Dr. Muhamed KAJOLLI
20 maj 2018
Nga studimet akademike shkencore nga vetë
hebrenjtë, në krye të të cilëve ishte shkrimtari i njohur
Arthur Koestler, në librin e tij fisi i trembëdhjetë The
Thirteenth Tribe: The Khazar Empire & its Heritage,
tregon se shumica dërmuese e hebrenjve të tanishëm nuk
janë pasardhësit e bijve të Izraelit. Ai argumenton duke
thënë se çifutët e tanishëm i përkasin pasardhësve të
hebrenjve Khazar, të cilët janë fise me origjinë tatarësh të
lashtë që jetonin në rajonin e Kaukazit.
Është muaji i ramazanit, prandaj nuk pritej një reagim
i hoxhallarëve ndaj shkrimit të B.Mahmutit. Ndërsa unë sot
isha më i lirë, dhe pa marrë leje nga z. Mustafë Bajrami
vendosa t’i përgjigjem shkrimit të ish politikanët të
dështuar në Maqedoni. Pa parathënie do të hyj në temë
10
