Aşkın Gözyaşları - Tebrizli Şems - Sinan Yağmur

245 Pages·2010·0.89 MB·Turkish

by  Sinan Yağmur

Nakkal Elektronik Yayıncılık
Copyright © 2012
Tüm Hakları Saklıdır.
Kitabın ilk düzenlenme tarihi: Ağustos 2012
Daha fazla kitap ve bilgi için iletişim adresimiz:
www.enakkal.blogspot.com ~ www.nakkal.net
Eksikler ve bilgi için:
[email protected]
Yasal Uyarı
Sitemiz üzerinden yüklenen e-kitaplar 5846 Sayılı
Kanunun "altıncı Bölüm-Çeşitli Hükümler " bölümünde
yeralan "EK MADDE 11. e istinaden görme özürlü
kardeşlerimiz için hazırlanmıştır. Ekran Okuyucu, Braille 'n
Speak sayesinde hazırlanan kitapları
dinletmekteyiz. Amacımız yayınevlerine zarar vermek
değildir.
Bu e-kitaplar orjinal kitapların yerini tutmayacağı için eğer
kitabı beğenirseniz kitapçılardan almanızı ya da online satın
alma yolu ile edinmenizi öneririz. Yayıncı kurumların ve
yazarların telif haklarının ihlal edilmemesi için indirilen
dökümanların 24 saat içinde silinmesi gerekmektedir. Aksi
takdirde kitabi basan firmanın uğrayacağı zarardan hiçbir
şekilde SORUMLU değiliz. Sitemizin amacı sadece kitap
hakkında bilgi edinip, belli bir fikir sahibi olmanız ve
hoşunuza giderse kitabı almanız içindir. Sitemizin burada
yayınlanan e-kitaplardan herhangi bir ticari çıkarı ya da
herhangi bir kuruluşa zarar verme amacı yoktur. Bu yüzden
edinilen dökümanları fikir alma amaçlı olarak 24 saat süreli
kullanabilirsiniz. Daha sonrası sizin sorumluluğunuza
kalmıştır.
İçindekiler
Nakkal'dan Rica
Yasal Uyarı
Sinan Yağmur
Önsöz
Şems İçin Özel Mukaddime
Ailem
Çocukluğum
Gençliğim
Arayışım
Aşk-ı Mevlâna Yurduna Vuslat
Halvetten Mirac'a
Celâleddin'den Mevlânalığa Doğru
Benim Mevlâna'm
Mahşerin Rüzgârı Konya Sokaklarını Kavuruyor
Aşkın Sürgünü
Karşılama Şöleni
Kimyamı Alt-Üst Eden Hatun
Aşkın Şehadeti
KAYNAKÇA

Sinan Yağmur
1965’te Hünkar Hacı Bektaş’ın soluğunu üflediği
Nevşehir’de doğdu. İlk ve orta öğrenimini Ahi Evran Velî’nin
mayaladığı toprakta Kırşehir’de tamamladı. Rüyalar içinde
bir rüyanın işareti ile aşkın yurdu Pîr Mevlâna’nın ocağına
yürüdü. Takvimler 1985 yılını gösterirken, Tennure’deki ateşe
dokundu, parmakları yüreğinin sesine direnemedi.
TENNURE VE ATEŞ’i üfledi satır satır ilk kitabı olarak.
Aşkın şehidi Şems’in sesini duydu. Dondu. Durdu. Çözüldü
harf harf... Güneş’te gözleri kamaşanlara gölgelere
sığınmamalarını yazdı. Aşkı sokaklardan sayfalara çekmek
için AŞKIN GÖZYAŞLARI’nı topladı beyaz kâğıtlarda.
Alevleri ıslatan sayfalar şimdi sizlerin yüreğinde şebnem
şebnem aksın diye Güneş’e seslendi:
“Irmaklar kurusaydı deniz olmazdı. Eğer aşk muteber
olmasaydı seni senden daha iyi bilen, Adem ve Havva’yı
yaratmazdı.”
Önsöz
Şems: Beni bugüne kadar doğru yazmayan kalemlere
sesleniyorum! Bugünün kalemleri, sözü kendilerinden önce
yaşamış hakiki kalemlerden ödünç almadan yazamıyorlar.
Ancak o zaman okunabilir sanıyorlar yazdıklarını. Ay gibi
onlar. Kendi ışıkları yok… Güneşleri, (Şems’leri)!
Asıl kaynakla ilişkiye girmekten nedense korkuyorlar bu
yansıtıcı kalemler. Ya çarpılırsak o ışıktan. Gözlerimiz
kamaşırsa. Bugüne kadar bildiğimizi sandığımız her şey
doğru değilse… Bütün yazdıklarımızın bir yanılgı olduğu
ortaya çıkarsa…
Sahte hayatların içinde yaşayarak nasıl varılır hakikate! Bir
ses, bir sözcük nasıl gelir senin kalemine… O zaman hemen
sarılırsın işte daha önce yaşanmış, yazılmış o hakiki
yazılara… Ve hakikatle doğrudan ilişki kurmak yerine, o
meşakkatli yolculuğu yapanların üzerinden bir defa daha
yazmaya kalkışırsın, her sahte sözünüzle eksilttiğiniz gibi
gerçeği. Beni yazmaya niyetlenen, beni tanımadan nasıl
taşıyabilir deryamı çöllerine?
Tasavvufun tozunu yutmayanlar, Konya’nın yolunu
tutmayanlar ne derece doğru anlayabilirler beni. Beni
anlamayanlar, bana ait olmayan sahte düşlerini benim
üzerimden taşıma cüretini nasıl bulabildiler? Yediğim bıçak
darbelerinden daha derin acılar verir ruhuma beni olduğum
gibi görmeyen yazılar. Ben ki kuralları yıkmaya gelmiş Şems,
ben ki dünya nimetlerini elinin tersi ile itmiş Şems, nasıl olur
da 40 kural yaftasını yakıştırırlar bana. Neden kendi
entrikalarının ortasına yerleştirirler beni?
Karşılıksız sevgiyi yaşamak gerekiyormuş. Birini
sevmenin, delice bir aşkla bağlanmanın, güzelliğini
yaşamanın hazan mevsimine gelmek olduğunu bilmiyordum.
Meğer hayatta ne çok şey kaçırmışım... Ya ben erken geldim,
ya sen çok geç kaldın vuslata.
Cemşid, rüyasında görüp var olduğunu bilmediği maşuku
için tahtından vazgeçerek Anadolu’yu karış karış gezdi. Ben
Mevlâna için bahtımdan vazgeçmişim çok mu? Hangi kelâm
Kimya’nın sırrını çözmüş ki kalemleri ile Kimya’mı yazma
cesareti bulmuşlar? Beceremedikleri acemilik yanılgısı aşk
senaryolarında benim ismimi ve sevenlerimi kurgulamak
hangi vicdanın sesidir? Aşkın kök salmış çınarından korkan,
mum titrekliğinde kalemler taşıyan bu insancıklar ateşi
avucunda taşıyan beni ve çınarlaşan aşkı nasıl
açıklayabilirler?
Ateş (Aşk), ağaç, su sadece birer kelimedir sizin için… Bir
hikâye kurup, içine yerleştirmeye çabalarsınız hemen bu
kelimeleri… Onların kendi hakikatlerini hiç merak
etmezsiniz… İç seslerini harflerin… Kanat çırpmalarını,
kâinatın ahenkli zikrine katılışını her birinin… Ve sizi nasıl
değiştirdiklerini göremezsiniz yaşarken… Siz sadece
hikâyelerle ilgilenirsiniz… Hayatınızın bir hikâyesi olmadığı
için kelimeleri zorla, o kurduğunuz derme çatma hikâyelerin
içine sokmaya zorlarsınız… Emrivaki bir yazım şeklidir bu!
Kelimelerin gönlünü almayı bilmezsiniz! Onlara verilen canı
hissetmeden, siz, kim olduğunuzu nasıl hissedeceksiniz…
Aşkı bilmeden bir kelimeye dokunabilir mi insan? Onu yazıya
nasıl sokabilir… Bahçeyi hazırlamadan ağaç fidanını toprağa
nasıl dikeceksiniz… Yazının mümbit bahçesi için toprak
gereklidir…
Aşkın sizin yazı bahçenize nur yağdırmasına ihtiyaç
vardır… Aşkı bilmeyen bahçe, toprak, su olabilir mi? Bir
kelime olabilir mi? Aşkı bilmeden bir insan yazmaya
oturabilir mi?
Şems İçin Özel Mukaddime
(NEV-İ ŞAHSINA MÜNHASIR):
Şems ki, Mevlâna’yı Mevlâna yapandır. Şems ile
karşılaşıncaya kadar Mevlâna bir âlimdir. Konya’nın sevgilisi,
olgun ve makul başmüderrisi. Aklın ve onun çocuğu olan,
bilimin dairesi içinde dolaşan mantıklı bir İslâm âliminden bir
cezbe adamı çıkaran Şems’tir.
Şems ansızın gelir. Yaşı kırkı bulmuş olan Mevlâna’nın
belki de hiç beklemediği ve ümit etmediği anda. Ama kırk,
peygamberî bir yaştır. Üstelik son fırsattır.
Çalınır... ardına kadar açılır kapı. Girer içeri sessizce yolcu.
Geçiyordur... uğramıştır... kalır...
Gariptir Şems. Bu aniden gelen mağrur adam,
mağrurluktan başka bir imlâyla mağrurdur. Sahte tevazuyu
kibir ile eş tutar ve ondan bu yüzden nefret eder. Kabiliyet bir
Allah vergisiyse onu saklamanın da sahtecilik anlamına
geldiğini düşünerek mağrurdur. Dili bu yüzden bu kadar
keskindir. Kaide dışı ama harikuladedir. Üstelik her
kelâmında ”belâ”ya bir davet vardır. Karanlık ve siyaha ait
yabancı. Durak şaşırtan yolcu. Yolcuyu yolundan eyleyen
dilber.