Kahverengi Elbiseli Adam - Agatha Christie

309 Pages·2009·1.18 MB·Turkish

by  Agatha Christie

Agatha Christie

Kahverengi Elbiseli Adam

Altın Kitaplar Yayınevi
Tarama: Kitappiri
Düzenleme: ORXXAN
Giriş
Paris'te büyük heyecan yaratan Rus balerin Nadina, kendini
coşkulu alkışların ve tezahüratın büyüsüne kaptırarak tekrar
tekrar eğilip selam verdi. Çekik siyah gözleri daha da
kısılmış, ince uzun kırmızı dudakları hoş bir gülümsemeyle
yukarı doğru kıvrılmıştı. Perde kırmızı mavi ve mor renklerin
hâkim olduğu gösterişli dekor'u hışırdayarak kapatırken
Fransız seyirci hâlâ büyük bir coşkuyla hayranlığım dile
getiriyordu. Balerin adeta dans eden mavi ve oranj tüllerin
arasından geçip sahneden ayrıldı. Kuliste sakallı bir adam
tarafından heyecanla kucaklandı. Bu adam, onun menajeriydi.
"Muhteşemdin, petite muhteşem!" diye haykırdı adam. "Bu
akşam kendini bile aştın." Ve onu içtenlikle iki yanağından
öptü.
Madam Nadina böylesi coşkulara, tezahüratlara alışkındı.
Pek fazla önemsemeden doğruca soyunma odasına geçti.
Odanın her tarafı hayranları tarafından gönderilmiş buketler
ve çiçek sepetleriyle doluydu, askılarda ise her biri bir tasarım
harikası sayılabilecek muhteşem giysiler asılıydı. Odaya
rahatsız edici şekilde çiçek ve parfüm kokusu hâkimdi.
Madamın oda hizmetçisi Jeanne, hanıma övgü dolu
sözcüklerle yaklaştı. Ancak kapının çalınması bu övgü dolu
sözleri yarıda kesti. Kapıyı açan Jeanne elinde bir kartvizitle
geri döndü. "Madamla görüşmek isteyen biri var, acaba
görüşmek ister miydiniz?"
"Bir bakayım."
Balerin kayıtsız bir tavırla kartvizite uzandı. Ancak kartın
üstündeki "Kont Sergius Paulovitch" ismini gördüğü anda
gözlerinde bir merak parıltısı belirdi. "Onunla görüşmek
isterim. Jeanne lütfen, hemen sarı peignoir'umu ver. Haydi,
çabuk ol! Kont gelince de ortadan kaybol!"
"Bienp madam."
Jeanne, peignoir'u getirdi, bu; sarı şifondan yapılmış, beyaz
sansar kürklü nefis bir sabahlıktı. Nadina sabahlığı giydi ve
kendi kendine mutlulukla gülümsedi. Bu arada ince uzun
beyaz eliyle sabırsızlık içinde tuvalet masasının cam yüzeyine
vuruyordu.
Kont kendisine tanınan bu ayrıcalığa tam zamanında
gelerek karşılık verdi; orta boylu, çok ince, zarif, soluk
benizli, son derece bitkin görünen biriydi. Eğer kendine özgü
tuhaf davranış biçimi dikkate alınmayacak olsa, insanın kısa
bir ayrılığın ardından bile çok zor anımsayacağı sıradan bir
tipti. Abartılı bir nezaketle eğilerek balerinin elini öptü.
"Gerçekten çok naziksiniz madam."
Jeanne kapıyı kapatıp odadan çıkmadan önce konuşmanın
ancak bu kadarını duyabilmişti. Misafiriyle yalnız kalan
Nadina'nın yüzündeki gülümseme hemen değişti.
"Her ne kadar aynı milletten olsak da sanırım Rusça
konuşmamıza gerek yok," dedi.
Misafiri bu öneriyi memnuniyetle kabul etti. "Her ikimiz de
Rusça bilmediğimize göre zaten en doğrusu bu."
İngilizce konuşmaya karar verdiler. Dışarıdan kontun
konuşmasını duyan biri onun İngiliz olduğunu düşünürdü. Ne
de olsa o Londra'daki bir müzikholde oyuncu adayı olarak
başlamıştı hayatına.
"Bu geceki gösteriniz muhteşemdi," dedi. "Tebrikler."
Kadın, "Hep aynı şey," dedi. "Mutlu değilim. Durumum hiç
iyi değil. Savaş sırasındaki kuşkular asla silinmedi. Sürekli
izleniyor ve rapor ediliyorum."
"Ama casuslukla suçlanmanız gibi bir durum asla söz
konusu olmadı, değil mi?"
"Şef, planlarını böyle bir durumla karşılaşılmayacak kadar
ustalıkla yapar." Kont gülümseyerek, "Albay'ın çok yaşa,"
diye mırıldandı. "Ne ilginç değil mi, emekliye ayrılmayı
düşünüyormuş? Emekli olmak! Aynen bir doktor, kasap ya da
marangoz gibi... "
Nadina, kontun sözlerini, "Ya da bir işadamı gibi," diye
tamamladı. "Buna hiç şaşırmamak gerek. 'Albay' zaten her
zaman farklıydı, kusursuz bir işadamıydı. Bir işadamının
fabrikada yapılacak işleri planladığı gibi o da bir cinayetin
nasıl olması gerektiğini planlar. Kendisini olayın dışında
tutacak şekilde bir dizi başarılı darbe planlar ve uygular, bu
arada onun 'mesleği' olarak da tanımlayabileceğimiz
yeteneklerini ustalıkla kullanırdı. Mücevher hırsızlığı,
hükümet darbesi, casusluk, (savaş döneminde oldukça
gündemdeydi) sabotaj, faili meçhul cinayetler, neredeyse
yapmadığı, yapamadığı şey yoktu. Ama en önemlisi, ne
zaman durması gerektiğini her zaman bilir. Oyun tehlikeli bir
hal mi aldı, hemen ustalıkla geri çekilmeyi bilirdi, hem de
büyük bir servetle!" Kont bundan kuşku duyduğunu belirten
bir tavırla, "Hımm," dedi. "Ama bu bizim açımızdan çok
riskli, yıpratıcı bir durum. Bıçak sırtında yaşıyoruz."
"Ama karşılığını da aldık, hem de çok cömertçe."
Nadina'nın ses tonundaki alaycılık adamın onu sert
bakışlarla süzmesine neden oldu. Nadina kendi kendine
gülümsüyor, bu da kontun merakını daha da artırıyordu. Yine
de diplomatça davranmayı yeğledi.
"Evet, Albay ödemelerde her zaman çok cömert
davranmıştır. Bence başarısında da bunun çok büyük payı
vardı, her planına uygun bir günah keçisi daima
bulundururdu. Çok zekiydi, hiç kuşkusuz çok zekiydi. Gerçek
bir dâhi! Ve çok güzel bir yaşam felsefesi vardı: 'Eğer bir şeyi
güvenle yapmak istiyorsan asla kendin yapma!' Şu halimize
bak, hepimiz onun emrindeyiz ve boğazımıza kadar suça
batmış durumdayız, ama hiçbirimizin elinde onunla ilgili bir
şey yok." Bir süre konuşmadı, kadının kendisine itiraz
etmesini bekler gibiydi. Ancak Nadina sessiz kalmayı ve
önceden olduğu gibi gülümsemeye devam etti. "Aramızdan
hiçbiri," diye ekledi kont. "Tabii senin dışında! Aslında kimse
onun batıl inançları olduğunu bilmez. Sanırım yıllar önce bir
falcıya gitmiş, hani şu gelecekle ilgili tahminlerde bulunan
kadınlardan birine. Kadın, ona başarılarla dolu bir ömür
süreceğini ancak bu başarılı sürecin bir kadın yüzünden altüst
olacağını söylemiş."
Kont nihayet Nadina'nın ilgisini çekmeyi başarmıştı. Kadın
dikkatlice dinliyordu.
"Tuhaf, çok tuhaf!" diye mırıldandı. "Bir kadın yüzünden
mi demiştiniz?" Adam güldü ve omuzlarını silkti.
"Hiç kuşkusuz... neyse şimdilerde bu işten çekilmeyi
düşündüğüne göre, belki de evlenecektir. Servetini kısa
zamanda tüketecek genç sosyetik bir güzelle." Nadina başını
salladı.
"Hayır, hayır, bu doğru olamaz. Hemen yarın Londra'ya
gitmeliyim."
"Peki ya buradaki bağlantılarınız?"
"Buradan yalnızca bir tek gece için ayrılacağım. Aynen
kraliyet ailesine mensup kişilerin yaptığı gibi kılık
değiştireceğim. Hiç kimse Fransa'dan ayrıldığımı bilmeyecek.
Neden gideceğimi biliyor musunuz?"
"Herhalde yılın bu mevsiminde zevk için gidecek
değilsiniz. Ocak Londra'da çok sisli ve kötü geçen bir aydır.
Bu yolculuğa çıkıyorsanız, bundan bir beklentiniz olmalı."
"Kesinlikle." Ayağa kalktı ve zarafeti elden bırakmadan
küstahça bir gururla adamın hemen karşısına dikildi. "Biraz
önce şefle bir alıp vereceğimiz olmadığını söylemiştiniz,"
dedi. "Bunda yanılıyorsunuz. Benim var. Bir kadın olarak
onun karşısına çıkabilecek cesarete... aynı zamanda zekâya.
Evet, bunun için cesarete ihtiyaç var ve ben de ona sahibim.
De Beers elmaslarını anımsıyor musunuz?"
"Elbette anımsıyorum. Olay savaş başlamadan hemen önce,
Kimberley'de olmuştu, değil mi? O konuyla bir ilgim olmadı,
ayrıntıları da asla öğrenemedim. Her nedense olay hemen
örtbas edilmişti, değil mi? İyi bir iş olmalı!"
"Taşlar yüz bin sterlin değerindeydiler. O olaya yalnızca
ikimiz karışmıştık, Albay'ın planına göre öyle olması
gerekiyordu. Plan; çalınan De Beers elmaslarının o sıralar
Kimberley'de bulunan iki genç madencinin Güney
Amerika'dan getirdikleri elmas örnekleriyle değiştirilmesiydi.
Başarıyla da uygulandı. Tabii olayın ardından tüm şüpheler de
onların üzerinde toplandı." Kont hayranlıkla, "Çok zekice bir
plan," dedi.
"Bilirsiniz, Albay her zaman çok zekiydi ve her zaman
kusursuz, dâhice planlar yapar. Neyse, ben de o arada üzerime
düşeni yaptım, ama bu arada Albay'ın öngörmediği bir şey
daha yaptım. Güney Amerika'dan getirilen taşlardan birkaçını
sakladım. Bunlardan birkaç tanesi eşsiz parçalardı ve kolayca
De Beers'le ilgisi olmadığı kanıtlanabilirdi. Bu elmaslar
bende olduğu sürece, çok değerli şefimiz avucumun içinde
demektir. Eğer bu iki madenci temize çıkarlarsa bütün
şüpheler Albay'ın üzerinde toplanır. Bunca yıl hiç
konuşmadım, hep sustum, ona karşı elimde silahım olduğunu
bilmek beni rahatlatıyordu. Ama şimdi durum değişti. Payımı
istiyorum ve bu pay hiç de küçük olmayacak rahatlıkla dudak
uçuklatacak kadar büyük bir miktar olacağını söyleyebilirim."
Kont, "Olağanüstü!" dedi. "Hiç kuşkusuz bu elmasları
nereye giderseniz yanınızda götürüyorsunuzdur."
Meraklı gözlerle odayı inceledi.
Nadina hafifçe güldü.
"Yanılıyorsunuz, o kadar da aptal değilim. Elmaslar hiç
kimsenin aklına gelmeyecek çok güvenli bir yerde."
"Sizin zekânızdan asla kuşku duymadım, saygıdeğer bayan,
ama izin verirseniz size bu konuda biraz aptallık ettiğinizi
söylemek durumundayım. Sizin de çok iyi bildiğiniz gibi
Albay hafife alınabilecek, şantaj yapılacak biri değil." Nadina
güldü.
"Ondan korkmuyorum. Korktuğum bir tek kişi vardı... o da
öldü."
Kont, onu meraklı bakışlarla süzdü.
"Öyleyse umut edelim de yeniden dirilmesin."
Balerin panik içinde, "Ne demek istiyorsunuz?" diye sordu.
Kont şaşırmış gibi görünüyordu.
"Yalnızca yeniden ortaya çıkmasının, dirilmesinin sizin
açınızdan korkunç bir şey olacağını söylemek istemiştim,"
diye mırıldandı. "Aptalca bir şaka işte!" Nadina rahatlayarak
derin bir soluk aldı.
"Oh hayır, öldüğünden eminim. Savaşta öldü. O bir
zamanlar... sevdiğim adamdı." Kont kayıtsız bir tavırla,
"Güney Afrika'dayken mi?" diye sordu. "Evet, mademki
sordunuz evet. Güney Afrika'dayken."
"Orası sizin anavatanınızdı, değil mi?"
Nadina başını sallayarak onayladı. Kont ayağa kalktı ve
şapkasına uzandı. "Neyse," dedi. "Ne yapmanız gerektiğini
siz daha iyi bilirsiniz. Ama sizin yerinizde olsam geçmişte
kalmış ölü bir âşıktan çok 'Albay'dan' korkardım. O ne
yapacağı önceden kestirilecek ve küçümsenebilecek biri
değil." Nadina alaycı bir tavırla güldü.
"Sanki onu bunca yıldan sonra hiç tanımıyormuşum gibi
konuşuyorsunuz."
Kont yumuşak bir ses tonuyla, "Acaba? Tanıdığınız
konusunda ciddi kuşkularım var," dedi. "Cidden tam olarak
tanıdığınızı sanmıyorum."