Fall Again #Wattys2015 by barbsgalicia

486 Pages·2016·1.94 MB·Tagalog

Fall Again #Wattys2015
by barbsgalicia

[A Wife's Cry Side Story] Matapos ang pang-iiwang ginawa ng naka-
relasyong high school teacher noon, isinilang ang isang bagong Leila
Perez. Pero paano kung makalipas ang maraming taon ay bumalik si Sir Levi
Alarcon? Magagawa niya pa kaya itong mahalin muli katulad ng dati?

#Wattys2015

=================

PROLOGUE

Leila Perez:

Kakababa ko lang ng sasakyan nang sa wakas ay sinagot na rin ng pinsan ko
ang tawag ko.

"Vannie!!!" agad na bungad ko sa kanya. "Sorry ang labo ko kausap kanina.
E kasi may ginagawa ako. May pupuntahan akong art exhibit mamayang gabi.
Kaya 'yon," dahilan ko. "Ano, natuloy ka ba kay Allen?"

"Ah, okay lang. Oo natuloy ako," tipid na sagot naman niya.

Nagtaka tuloy ako. 'Yung boses niya kasi parang wala sa mood makipag-
usap. "Hoy! Galit ka ba?" tinanong ko na. "Nag-sorry na nga ako! Bawi
ako! Dinner tayo mamaya, ano?"

"Hindi ako galit, ano ba," depensa niya. "Uhm, hindi ako pwede mamaya.
May gagawin ako."

"A-ano?" Saglit kong sinilip ang screen ng cellphone ko. Malakas naman
ang signal dito sa tapat ng Rioscents - ang perfume shop ng pinsan ko -
pero bakit hindi ko siya marinig nang maayos? Binalik ko na ulit ang
phone sa tapat ng tenga ko bago ako nagpatuloy. "Hindi kita masyadong
maintindihan! T-teka nga! Nasaan ka ba, ha? Bakit ang hina hina ng boses
mo?"

Ang tagal niya bago muling nakasagot.

"Natutulog kasi si Allen. Baka magising."
Pinanglakihan ako ng mga mata sa sinabi niya! "AHA!!!" maligalig na
bulalas ko. "MALANDI KA! Sinasabi ko na nga ba, e! Bumigay ka, ano?! May
pa-moved on moved on ka pang nalalaman diyan!"

Hindi ko napigilan, napatawa talaga ako nang malakas.

"Tsk. Tumigil ka," sita niya naman.

Pero hindi pa rin ako huminto sa pagtawa. Ewan ko pero nakakatuwa lang
malaman na magkasama ulit sila ni Allen ngayon, knowing na may problema
silang mag-asawa. At mukhang hindi lang sila basta magkasama, ha.

"Ano ha, nagkabalikan na ba ulit kayo?" usisa ko sa kanya. "Akala ko ba
idi-discuss mo lang ang annulment kaya ka pumunta diyan? E parang may iba
pa yata kayong ginawa, ah," biro ko pa, tumatawa pa rin.

"Stop it, Lei. 'Wag mo 'kong simulan. Walang nangyari, okay?"

Kung kasama ko lang 'to ngayon, malamang kinurot ko na 'to sa tagiliran.
"Sus! Maniwala ako sa inyo!"

"Wala nga sabi! Tumigil ka nga!" impit na singhal niya.

"Okay, okay fine! Galit agad? Halatang defensive," pagsuko ko na. Pero
natatawa pa rin ako, pinipigilan ko lang. "Hoy pero seryoso ako sa sinabi
ko, ha? Let's have dinner later. Tapos samahan mo ako, diretso tayo dun
sa exhibit. I accept no excuses, dear."

"Hindi nga ako pwede. Marami akong gagawin mamaya."

"E ano bang gagawin mo?" pagtataray ko sa kanya. "Mas importante ba 'yan
kaysa sa sarili mong pinsan? 'Di ba pwedeng ipagpabukas mo na lang 'yan?"

Wala na ulit akong narinig na sagot mula sa kanya kaya ako na lang ulit
ang nagsalita. "Ano na? Sunduin kita sa condo mo."

Narinig ko siyang bumuntong hininga. "Oo na. Sige na! Ang kulit mo!"

"Okay! Great! O, sige na, ba-bye na!"
"Okay, bye," paalam niya na rin, kaso may bigla akong naalala kaya
humabol pa 'ko bago niya pa tuluyang maibaba ang telepono, "Vannie!"
dali-daling tawag ko.

"Oh?" sagot niya naman.

Nagpigil ako ng ngiti bago ako nagtanong. "Naka-ilang round kayo?"

"Tse!" pagsuplada niya, tapos tuluyan nang naputol 'yung tawag.

Napailing-iling na lang ako't natatawa habang sinisilid ang cellphone ko
pabalik sa back pocket ng suot kong skinny jeans. Ang sarap mang-asar.
Mukhang may tinatago sa 'kin ang pinsan ko. Ni hindi man lang nag-kwento
nang mahaba-haba. Parang ayaw niya pa nga akong makausap ngayon. Kating-
kati nang ibaba ang telepono.

Hindi ko tuloy nasabi na nandito ako sa labas ng perfume shop niya. Ang
akala ko naman kasi nakabalik na siya kanina pa, 'yon pala, hanggang
ngayon naroon pa rin siya sa puder ng asawa niya.

Ang pinsan ko kasing si Vanessa at ang asawa nitong si Allen, they're not
in good terms. Actually, maghihiwalay na nga yata 'yong dalawang 'yon.
Pero 'wag naman sana. Kakauwi lang ni Vannie galing London. At bukod dito
sa Rioscents na shop niya, isa pa sa mga plano niyang pagka-abalahan dito
sa Pilipinas ay ang annulment case nila ng asawa niya. Mahabang kwento
kung paano sila umabot sa ganoon, pero isa lang ang komento ko, hindi ko
sila hahayaang maghiwalay nang ganon-ganon na lang.

Kaya nga natutuwa akong malaman na magkasama sila ngayon. Parang nagiging
okay na ulit sila. Sana lang talaga ito na ang panibagong simula para sa
kanila. At mukhang may ginawa pang iba ang dalawang 'yon kanina. Nako,
mamaya talaga huhulihin 'ko 'yong si Vannie! Hindi ko siya titigilan
hangga't 'di niya kinikwento sa 'kin kung naka-ilang rounds sila.

***

Tuluyan na 'kong pumasok sa loob ng Rioscents. Tatambay lang ako saglit
dahil wala rin naman si Vannie rito.

Sinalubong ako ng matamis na ngiti ni Claire, ang assistant ng pinsan ko
rito sa shop.
"Hello, Ms. Leila," bati pa nito sa 'kin.

Kinawayan ko na lang. Pagkatapos dumiretso na ako ng lakad sa counter
kung saan siya nakapwesto. Nilapag ko ang body bag ko roon. "Balita?"
tipid na tanong ko sa kanya.

"Ayos naman," tugon niya naman habang naga-ayos ng mangilang-ngilang mga
papel. "Ay oo nga pala..." mabilis na dugtong niya sa kaninang sinabi.
"...naco-contact niyo ba si Ms. Vanessa? Kanina ko pa kasi siya
sinusubukang tawagan, e. Kaso, hindi sumasagot."

Napangisi ako sabay sandal ng likod ko sa counter. Minasahe ko muna ang
leeg ko bago sumagot. "Nako, talagang hindi mo maco-contact 'yong amo
mong 'yon. 'Wag mo nang guluhin. Busy 'yon, may ibang tinatrabaho."

"I-ibang tinatrabaho?" halata namang nagtaka si Claire sa sinabi ko.

Sinilip ko siya. "Oo. Nagpapaligaya pa siya ng asawa," pilyang sagot ko,
sabay kindat.

At mukhang naintindihan naman niya 'ko dahil napangiti siya nang tipid.
Hindi naman kasi mahirap magets ang sinabi ko lalo na ng tipo niya na may
anak na.

"Sasabihin ko lang kasi sana na na-pick up na 'yung isang set ng pabango
kani-kanina lang," patuloy niya. "Tapos 'yung umorder sa 'min ng 150
perfumes, tumawag. Nakiki-balita lang naman."

Mabilis akong napaikot paharap sa kanya 'nong marinig ko 'yung bilang ng
orders. "Seryoso? 150 perfumes?" hindi makapaniwalang tanong ko.
Tinungkod ko pa talaga ang mga siko ko sa counter. Halata tuloy curious
na curious ako.

Napatawa naman si Claire. "Alam niyo, ganyan na ganyan din ang reaksyon
ni Ms. Vanessa nuong unang binalita ko 'yan. Mag-pinsan talaga kayo."

Marahan ko siyang hinampas sa braso. Hindi niya naman sinagot 'yung
tanong ko. "Ano na nga kasi! 150 orders talaga?"

"Oo, 150."

"Ang dami!" bulalas ko. "Saan daw gagamitin? Alam mo ba?"
"Uh, sa kasal yata," hindi sigurado niyang sagot. "Parang 'yon 'yung
sinabi sa 'kin 'nung customer namin, e. Gagawin yatang giveaways."

Napaisip naman ako bigla. "Parang konti pa yata 'yon para sa kasal. O
maliit na kasalan lang? Pero anyway, sino'ng ikakasal? 'Yung customer
niyo ba mismo?"

"Ay, 'yan ang hindi ko alam," mabilis na sagot naman ni Claire. "Pero
'wag naman sana. Kasi ang gwapo 'nung customer namin na 'yon, e. Parang
artista sa Hollywood! Sayang naman kung ika-kasal na kaagad."

Bumagsak ang mga balikat ko sabay tingin nang malalim sa kanya. "Ang
landi mo, e, 'no? Kaya ang aga mong nabuntis, e," tira ko sa kanya.
Natawa lang naman siya sa 'kin.

"Pero seryoso, Ms. Leila..." patuloy niya pa talaga. "...Ang gwapo talaga
'non ni Mr. James Alarcon. Sana lang talaga hindi siya 'yung ika-kasal.
Sana 'yung kasama niyang lalake na lang. Kuya niya yata 'yung kasama niya
nuong umorder siya rito, e."

Parang biglang tumigil ang oras 'nong marinig ko ang pangalang 'yon.
Binalot ng kuryente ang mga palad ko, umakyat papunta sa mga braso ko.

Agad kong siningkitan ng mga mata si Claire. "S-sino? Ano'ng pangalan?"
Paniguro ko kasi parang nabingi yata ako.

"James Alarcon," ulit niya naman. "Bakit?"

Napairap ako nang hindi sinasadya. Kanina masaya ako, pero ngayon, ewan
ko na. Biglang kumirot ang dibdib ko.

Binalik ko ang tingin ko kay Claire. This time, ang talas na ng tingin
ko. Hindi ko napigilan, napataas pa 'ko ng isang kilay. "Ano 'yung huli
mo pang sinabi? May kasamang lalake 'yung James?"

Tumango siya. "Gwapo rin 'yon! Levi yata ang pangalan. Narinig ko, e.
Kuya Levi pa nga tawag ni Sir James. Kilala niyo ba sila?"

Nagkagat ako ng ibabang labi para mapigilan ko ang sarili ko sa pag-
ngisi. Nagsimula nang manginig ang kanang kamay ko sa pinaghalong inis at
galit. Kung wala lang dito si Claire malamang kanina pa ako nag-mura nang
maraming beses. Pakiramdam ko bumalik lahat-lahat sa simpleng pagbanggit
lang niya sa letseng pangalang 'yon.

Levi.

Of course, kilala ko siya. Kilalang-kilala. Paano ko nga ba siya
magagawang kalimutan, e siya lang naman ang lalaking minsang pumatay sa
'kin.

So... he's back, huh?

To be continued...

============================================

AUTHOR'S NOTE:

Hi, guys! I strongly suggest na basahin niyo muna ang A Wife's Cry Untold
Stories (And Then You Left) para mas maintindihan niyo 'tong Fall Again.
Go to my profile, or click external link.

Official hashtag: #FallAgain

Follow me on Instagram: darlingbarbsAnd on Twitter: @dearbarbs

BARBS

=================

1

Alas diyes pa lang ng umaga kaya hindi ako gaanong nahirapang makahanap
ng mapagpa-parking-an dito sa tapat ng isang mall sa Ortigas.

Dumaan muna ako saglit sa isang kakabukas lang na fast food chain para
bumili ng maka-kain. Pupuntahan ko kasi si Baron, ang Tattoo artist kong
kaibigan. May maliit na pwesto siya rito sa loob ng mall. Well actually,
hindi niya nga alam na pupuntahan ko siya ngayon. Baka ma-sorpresa 'yon.
Ilang linggo na kaming walang kibuan. Gago kasi 'yon si Baron. Kung anu-
anong pinagga-gawa sa buhay, pati sa 'kin.
Pagkabukas ko ng pinto ng shop niya, imbis na siya ang ma-sorpresa,
parang ako pa yata ang kamuntik malaglagan ng panga.

Ang sarap niyang murahin nang harap-harapan! May ka-lampungan na naman
siyang babae!

Diyos ko, napaikot na lang ako ng mga mata.

"S-sht, Leila!"

I just gave him a bored look nang sa wakas ay napansin niya na rin akong
nakatayo rito.

Napamura nga rin 'yung babae na naka-ipit sa pader nuong makita ako.
Taranta nitong hinigit pababa ang umangat na mini skirt, at inayos ang
spaghetti strapped na sando. Inabot nito ang bag at patakbong nilisan ang
shop. Binunggo pa nga ako! 'Di man lang talaga nag-excuse me? Bastos, ha.

Nginisian ko na lang habang sinusundan ng tingin. "Miss, strap ng bra mo,
nalaglag!" sigaw ko pa.

Umiiling-iling ako nang magbalik ako ng tingin kay Baron. As usual, isang
matapang na titig ang hello niya sa 'kin. Hinayaan ko na lang. Ganyan
talaga 'yan. Galit sa mundo.

"Pantalon mo, o, bukas pa." Tinuro ko pa talaga 'yung zipper. "Isara mo
nga! Kahit kelan talaga ang laswa-laswa mo! Dito talaga sa shop, Baron?"

Dumiretso na ako ng pasok sa loob. Dinaanan ko lang siya na parang wala
lang, tapos nilapag ko 'yong bitbit kong pagkain sa pahabang mesa niya.

"Hindi ka ba marunong kumatok?" galit na tanong niya sa 'kin.
"Bakit, hindi ka rin ba marunong mag-renta ng motel room? Dito ka pa
talaga nakikipag-anuhan," laban ko sa kanya nang hindi tumitingin. Abala
kasi ako sa paglalabas ng mga pagkain mula sa paper bag.

"Saka bakit kakatok pa 'ko?" patuloy ko. "E ang laki-laki ng nakapaskil
diyan sa pintuan mo: O--PEN! Kung gusto mo pa lang kumatok muna ang mga
tao, e 'di sana ang nilagay mo diyan 'knock before you enter'!"

Nabigla na lang ako nang higitin niya ako sa siko para iharap sa kanya.
Salubong na naman ang mga kilay niya.

"Ano ba'ng problema mo?" maanghang na tanong niya sa 'kin.

"Wala!" laban ko naman. "Ang sungit mo, ha! Pinuntahan na nga kita. May
dala pa 'kong pagkain."

"Bakit mo 'ko pinupuntahan? Sino ba'ng nagsabi sa 'yong gusto kitang
makita?"

Tinaasan ko siya ng isang kilay. "Wow. Thank you, ha? Napaka-walang
kwenta mo talaga! Ilang linggo na lumipas, 'wag mong sabihing galit ka pa
rin?"

Binawi ko na ang braso ko. Kinuha ko 'yung burger at fries na dapat
sana'y para sa kanya tapos tinungo ko na ang pinto ng shop. Peace
offering ko sana ang mga 'to, pero nagbago na ang isip ko. Ako na lang
ang kakain. Nakaka-irita kasi, ang daming arte sa katawan nitong lalaking
'to!

Palabas na 'ko nang bigla naman siyang humabol. Humawak pa siya sa siko
ko para pigilan ako.

Hinarap ko siya. "O, ano?"

"San mo dadalhin 'yang burger ko?" seryosong tanong niya.

Napangisi ako. Tingnan mo 'to, adik talaga. Ewan ko ba kung paano ko
natiis 'tong taong 'to ng ilang taon. Malabo pa siya sa malabo!
Padabog ko na lang na inabot sa kanya 'yung pagkain. "Ang dami mong arte,
e, 'no? Tinalo mo pa pinsan ko!" pagtataray ko tapos naupo ako sa kalapit
na puting upuan.

Siya naman, binalik 'yung burger at fries 'don sa mesa. Tapos nagsimula
na siyang ayusin 'yong mga gamit niya na pang-tattoo. Kalahating oras na
lang kasi magbubukas na ang shop niya.

Hindi na ulit niya 'ko pinansin, kaya pinanood ko na lang siya habang
abala siya. Wala siyang suot na t-shirt dahil nga nakipag-lampungan na
naman siya kanina, kaya naman litaw na litaw ang malapad niyang likod at
maskuladong mga braso.

Seksi ang katawan niya, oo. Pero mukha siyang adik sa paningin ko.

Minsan nga, 'adik' ang tawag ko sa kanya. Sinisimangutan niya lang ako
'pag ganon. Ewan ko ba kung bakit pagdating sa 'kin ang taray taray
niyang hinayupak na 'yan. E sa ibang tao naman, makulit siya.

'Yung buhok niya hindi ko maintindihan ang istilo. Medyo shaved sa
magkabilang gilid, tapos pagdating sa gitna, makapal na tayo tayo. Medyo
may bangs pa 'yan.

Mayroon siyang malaking tattoo sa kanang braso - karugtong 'yon nung nasa
dibdib niya. May hebrew characters din na naka-tattoo pababa sa likod
niya. Hindi ko alam kung ano'ng totoong ibig sabihin non. Tinanong ko sa
kanya 'yon dati, ang sagot niya sa 'kin, bible verse raw. Kamuntik ko
siyang tadyakan nung sinabi niya 'yon. Bible verse? E baka nga hindi pa
nakakahawak ng bibliya 'yang lalaking 'yan, e!

Mabuti na nga lang talaga't mukhang pang-cover at centerfold ng women's
magazine ang katawan at hitsura niya, dahil kung hindi, mapagkakamalan
talaga siyang tambay sa kanto. Dagdagan pa ng hikaw niya sa kaliwang
tenga. Meron din siya sa dila. Minsan pinaglalaruan niya pa. Kadiri
tingnan, pero dahil nga gwapo siya, turn on pa rin para sa mga babae
niya. 'Pag humarap pa 'yan, lalantad 'yong tiyan niyang animo'y
phinotoshop - ang perfect ng abs at ng v-line! Kaya 'yung mga babae, sige
patol lang, e.

Oo, babaero 'yang hayop na 'yan.

Mas mabilis pa yata siyang magpalit ng babae kaysa magpalit ng damit.
Siya 'yong tipong kada ilang buwan lang, bago na naman. Tulad ng naabutan
ko kanina. Bago sa paningin ko ang babaeng 'yon. Ewan ko nga kung saan
niya na naman 'yon napulot. Pero I'm sure, hindi naman sila magtatagal.

Si Baron Medel, sinumpa yata 'yan nong kabataan niya. Lahat ng mga naging
girlfriends niya, dalawang buwan lang nagtagal sa kanya. Hindi yata siya
marunong mag-alaga ng babae. The best siyang maging kaibigan. Pero
boyfriend? Hindi yata.

"Bakit ka nga nandito?" tanong niya bigla dahilan para mabalik ako sa
huwisyo. Nakasilip lang siya sa 'kin. "'Di ba magka-galit tayo?" dagdag
niya.

Napangiwi ako. "Magka-galit nga. Kaso kailangan ko ng pera, e."

Naalala ko 'yung isa sa mga dahilan kung bakit kinailangan ko siyang
puntahan para makipag-bati.

Tumayo ako. Kinuha ko 'yung puting envelope mula sa cloth bag ko at
nilapag sa table kung saan siya nag-aayos.

Ngumuso siya para magpigil ng ngisi. "Ano na naman 'yan?"

"Ano pa ba? E 'di 'yung mga pictures nuong Tattoo expo. Bayaran mo na
'ko, ngayon na. Malaki-laki naman ang napanalunan mo 'ron, kaya dali,
bayad! Ni-rush ko printing niyan, ha."

Tiningnan niya naman ako nang masama. "Wala pa 'kong pangbayad sa 'yo.
Wala na 'kong cash dito. Bukas na lang."

"HINDI PWEDENG BUKAS!" singhal ko agad. "Kailangan ko nang magbayad
ngayon 'don sa condo. Ilang buwan na 'kong hindi nagbabayad dahil wala
nga akong makuhang matinong shoot, 'di ba? Gusto mo ba 'kong mabaon sa
utang?! Saka may bibilhin akong lens. Kailangan ko ng pera!"

"E sa wala pa nga 'kong pangbayad!"