Oz Büyücüsü - L. Frank Baum

188 Pages·2008·2.63 MB·Turkish

by  L. Frank Baum

OZ BÜYÜCÜSÜ

L. FRANK BAUM
ÇEVİREN: VOLKAN YALÇINTOKLU

ÖZGÜN ADI: THE WONDERFUL WIZARD OF OZ

ORİJİNAL İNGİLİZCE METİNDEN KISALTILMADAN ÇEVRİLMİŞTİR

© TÜRKİYE İŞ BANKASI KÜLTÜR YAYINLARI, 2007

http://eskikitaplarim.com
- v1 -
ÖNSÖZ

Her sağlıklı çocuk fantastik, şaşırtıcı ve belirgin bir şekilde
düşsel olan hikayelere karşı içgüdüsel ve doğal bir sevgi
duyduğundan; folklor, efsaneler, söylenceler ve peri masalları
asırlar boyunca çocukları takip etmiştir. Grimm Kardeşlerin
ve Andersen'in uçuşan perileri, çocuksu kalplere
insanoğlunun verebileceğinden daha çok mutluluk vermiştir.
Artık basmakalıp cinler, cüceler ve perilerle birlikte
yazarların her hikayeden birtakım ürkütücü dersler çıkarmayı
vurgulayarak tüyler ürpertici ve korkunç olaylar anlatmadığı,
yepyeni "şaşırtıcı hikayelerin" zamanı geldiğinden -her ne
kadar eski zaman peri masalları nesillerdir dile geliyor olsa
da- bu eserler bundan böyle çocukların kütüphanelerinde
"tarihi" olarak sınıflandırılıyor. Modern eğitim ahlak da
içerdiğinden, modern çocuk okuduğu şaşırtıcı hikayelerde
sadece eğlence arıyor ve hoşuna gitmeyen herhangi bir kitabı
kolayca başından atabiliyor.
Bütün bunlar göz önünde bulundurulduğunda, "Muhteşem
Büyücü Oz"un hikayesinin ancak bugünün çocuklarını hoşnut
etmek için yazıldığı söylenebilir. Bu hikaye çocukları hayrete
düşürecek derecede neşelendirerek, baş ağrılarının ve
kabusların geride bırakıldığı modern bir peri masalı olmaya
çabalar.

Nisan, 1900 - Chicago, ABD
L. FRANK BAUM
Not: İş Bankası Kültür Yayınları'ndan çevrilen bu esere,
metnin orijinal dilindeki ilk baskısında (1900) çıkan W. W.
Denslow'ın çizdiği illüstrasyonlar eklenmiştir.

Kasırga
Dorothy uçsuz bucaksız Kansas çayırlarında çiftçilik yapan
Henry Enişte ve Em Teyze'yle birlikte yaşıyordu. İnşaat için
gereken tahtaların kilometrelerce öteden arabalarla taşınması
gerektiğinden küçük evleri dört duvarı, zemini ve çatısı olan
tek bir odadan oluşuyordu, odada paslı bir ocak, kap kaçak
için bir dolap, bir masa, üç dört sandalye ve yataklar vardı.
Bir köşedeki büyük yatak Henry Enişte ve Em Teyze'nin,
diğer köşedeki küçük yataksa Dorothy'nindi. Tavanarası, ya
da kiler yoktu - ama yeraltında, yoluna çıkan bütün binaları
yıkabilecek güçte bir hortum çıkarsa, saklanabilecekleri
kasırga sığınağı denilen kazılmış bir çukur vardı. Bu küçük,
karanlık çukura, zeminin ortasında üzerinde kapak bulunan
bir merdivenle iniliyordu.
Dorothy kapıda durup etrafına baktığında görebildiği tek şey
her yönde uzanan geniş, kül rengi çayırlardı. Dört bir yandan
ufka dek uzanan bu düz arazinin görüntüsünün tekdüzeliğini
bozan ne bir ağaç ne de bir ev vardı. Güneş, çapalanmış
toprağı pişirmiş ve gri, çatlaklarla dolu bir yığın haline
getirmişti. Güneş, uçlarını yakıp her yanı kaplayan gri renge
çevirdiğinden, çimenler bile yeşil değildi. Ev bir kere
boyanmıştı ama güneş boyayı kabartmış, yağmurlar da
yıkayıp götürmüştü, ev şimdi çevredeki her şey gibi donuk ve
griydi.
Em Teyze buraya ilk geldiğinde genç, güzel bir gelindi.
Güneş ve rüzgar onu da değiştirmiş, gözlerindeki parlaklığı
gri bir donukluğa çevirmişti, yanakları ve dudaklarındaki
kırmızılık da griye dönüşmüştü. Artık zayıftı, yanakları
çökmüştü ve hiç gülümsemiyordu. Yetim kalan Dorothy ilk
geldiğinde çocuğun kahkahaları onu o kadar şaşırtmıştı ki,
Dorothy'nin neşeli sesi kulaklarına her ulaştığında çığlık atıp
elini kalbine bastırıyor, hala gülünecek ne bulduğunu merak
ederek kıza bakıyordu. Henry Enişte de hiç gülmezdi.
Sabahtan akşama kadar çalışır ve eğlencenin ne olduğunu
bilmezdi. Uzun sakalından kaba çizmelerine kadar her şeyi
griydi, sert ve ağırbaşlı görünür, çok az konuşurdu. Dorothy'yi
güldüren ve etrafındaki her şey gibi griye dönüşmesini
engelleyen Toto'ydu. Toto gri değildi, uzun, ipek gibi tüyleri,
komik, ıslak burnunun iki yanında neşeyle açılıp kapanan
küçük, siyah gözleriyle küçük, siyah bir köpekti. Toto bütün
gün oyun oynardı, Dorothy de onunla oynar ve onu içtenlikle
severdi.