Nemrut - Robert Ludlum

637 Pages·1982·2.03 MB·Turkish

by  Robert Ludlum

Robert Ludlum
Nemrut
Özgün Adı: The Matlock Paper
v2
Düzenleme: Lone Warrior, gorilozy
Dizi Numarası: BY6M1
Forum: eskikitaplarim.com
1
Loring, Adalet Bakanlığı binasının yan kapısından
çıkıp bir taksi aramaya başladı. Saat beş buçuğa
geliyordu. Günlerden bir ilkbahar cumasıydı,
Washington caddelerinde de trafik korkunçtu. Loring
yaya kaldırımın hemen kenarında durup, belki boş bir
taksi görür de gelir umuduyla sol elini kaldırdı. Artık
taksi aramaktan vazgeçmek üzereydi ki, on metre
ileriden müşteri almış bir araba tam önünde durdu.
“Doğu tarafına mı gideceksiniz, bayım? Müşterim var
ama zararı yok. Bu bay sizi de alabileceğimi söyledi.”
Bu tür şeylerle karşılaştığı zaman Loring hep şaşırır,
ne yapacağını bilemezdi.
Farkında olmadan sağ kolunu yeninin içine çekti.
Ceket kolunun sağ elini olabildiğince gizlemesini
sağlamak için yapmıştı bunu. Sağ bileğine dolanmış,
kolunu dosya çantasının sapına kilitleyen ince siyah
zinciri gizlemek için...
“Teşekkür ederim, ama ilerideki köşeden güneye
dönmem gerekecek.”
Taksi tekrar yoğun trafik seline karışıp kaybolana dek
Loring bekledi, sonra yine boşuna sol elini sallamaya
devam etti.
Böyle koşullar altında, genellikle, beyni saat gibi
çalışır, herkesten daha atak olmak isterdi. Sağma
soluna hızla bir göz atar, müşteri indirmek üzere olan
taksileri kalabalığın içinden seçer, arabanın boş
olduğunu gösterecek yanar ışıkları yakalamak için
sokak başlarım kartal gibi kollardı.
Ne var ki, Ralph Loring o gün koşmaya istekli değildi.
Bu önemli cuma günü kafası korkunç bir gerçekle
doluydu. Hiçbir şey düşünemiyordu o işten başka. Az
önce bir insanın ölüme mahkûm edilişine tanık olmuştu
çünkü. Hiç tanımadığı, ama hakkında çok şey bildiği bir
adamın. Altı yüz elli kilometre uzakta, ufak bir New
England ilçesinde yaşayıp çalışan ve Loring'in
varlığından haberdar olmadığı gibi, Adalet Bakanlığının
kendisiyle ilgilenmekte olduğundan da habersiz genç bir
adamdı ölüme mahkûm edilen.
Loring'in aklı ikide bir, o ağır cezayı veren adamların
çepeçevre oturdukları Bakanlığın Konferans
Salonundaki dikdörtgen biçimi büyük toplantı masasına
gidiyordu.
Başından beri var gücüyle karşı çıkmıştı bu işe. Hiç
tanımamış olduğu ve binbir şeytanca manevrayla,
içinden çıkılmaz bir kapana kıstırılan o adamı kurtarmak
için elinden daha başka bir şey gelmezdi.
Bir zamanlar donanmada bir askeri mahkeme
yargıçlığı yapmış Adalet Bakanı yardımcılarından biri,
“Size bir noktayı anımsatabilir miyim, Bay Loring?”
demişti. “Savaş durumlarında en büyük tehlikeler göze
alınmış varsayılır. Ve her savaşta da belirli bir oranda
can kaybı beklenir.”
“Ama burada koşullar farklı. Bu adam söz konusu
görev için özel olarak yetiştirilmiş değil. Ayrıca
düşmanın kim ya da nerede olduğunu da bilmiyor. Hem
nasıl bilebilir?
Biz kendimiz bile bilmezken.”
“Sorun da o ya.”
Bu kez konuşan bir başka Adalet Bakan yardımcısı
olmuştu. Adalet Bakanlığının kurul toplantılarına pek
meraklı olan bu şirket avukatı, Loring'in anladığı
kadarıyla, bu tür kararlar verebilecek yetenekte değildi.
“Konumuz olan kimse son derece hareketli biri.
Psikolojik profiline bakın bir kez. 'Kusurlu ama son
derece hareketli...' Aynen böyle diyor. Çok akla yakın bir
seçim bu.”
“Kusurlu ama son derece hareketli. Ne demek bu,
Tanrı aşkına? On beş yıldır bu alanda çalıştığımı bu
komiteye hatırlatabilir miyim? Kişiler hakkında
hazırlanmış psikolojik profiller insan seçiminde kılavuz
olan eleme yöntemleridir, ama rasgele bir yöntem.
Örneğin, ben, Uzay ve Havacılık Dairesinde
matematikçi olarak çalışmak üzere nasıl bir sorumluluğu
üzerime alamazsam, konuyu doğru dürüst bilmeyen bir
insanı da bir örgüt içine sızmak amacıyla o derece
görevlendiremem.”
Kurul başkanı, Loring'e profesyonel bir yanıt vermişti.
“İhtiyatlı tutumunuzu anlıyorum. Doğal olarak ben de
sizinle aynı görüşteyim. Bununla birlikte, normal koşullar
içinde değiliz. Önümüzde topu topu üç haftacık vakit
var. Zaman öğesi bu konuda bilinen olağan önlemleri bir
yana bırakmamızı gerektiriyor.”
Eski donanma yargıcı, “Bu tehlikeyi göze almamız
gerekiyor,” dedi.
Loring, “Tabii, tehlikeyi göze alan siz değilsiniz,” diye
yanıtladı.
“Söz konusu kişiyle ilişki kurma görevinden alınmak
ister miydiniz?”
Başkan bu öneriyi son derece içtenlikle yapmıştı.
“Hayır, efendim. Söz konusu kişiyi bulup kendisiyle
ilişki kuracağım. Ama istemeye istemeye. Bu sözlerimi
de lütfen tutanağa geçiriniz.”
“Toplantıya son vermeden önce bir nokta daha var.”
Şirket avukatı masanın üzerine eğildi. “Söyleyeceğim
şey de en üst makamdan geliyor. Seçtiğimiz kimsenin
bu konuyla çok yakından ilgileneceği görüşünü
paylaşıyoruz. Yaşam öyküsü bunu gösteriyor. Bunun
yanında belirtilmesi gerekli bir diğer nokta da şu:
Seçtiğimiz kimse tarafından bu kurula yapılacak her
türlü yardım, para karşılığı olmadan ve de gönüllü
olarak yapılmalıdır. Nazik bir durumda bulunuyorsunuz.
Bu işte hiçbir şeyin sorumluluğunu üzerimize alamayız.
Tekrar ediyorum, hiçbir şeyden sorumlu olamayız.
Olanağı varsa, sözkonusu kimsenin bizim tarafımızdan
özenle seçilmiş olmayıp, kendiliğinden bize gelmiş
olduğunun da tutanaklara geçmesini isterdim.”
Ralph Loring bunun üzerine tiksinerek başını bunu
söyleyen adamdan öte yana çevirmişti.
Trafik daha da yoğun bir hale gelmişti şimdi. Loring
yirmi küsur blok uzaktaki apartmanına kadar olan yolu
yürüyerek almaya karar vermiş gibiydi ki, beyaz bir
Volvo tam önünde kaldırıma yanaşarak durdu.
“Atla. Elin havada halinle çok aptalca bir görünüşün
var.”
“Ah, sen misin? Çok teşekkür ederim.”
Loring kapıyı açarak daracık ön koltuğa kaydı, dosya
çantasını kucağına koydu.
Çantayı bileğine bağlayan ince siyah zinciri
gizlemesine gerek yoktu artık. Cranston da kendi gibi
Bakanlık dışında etkin olarak çalışan bir uzmandı.
Uyuşturucu maddelerin denizaşırı ülkelerden
Amerika'ya girişi konusunda çalışıyordu. Şimdi
sorumluluğu Loring'e verilmiş olan iş üzerindeki arka
plan çalışmalarının büyük bölümünü Cranston
yürütmüştü.
“Çok uzun sürdü toplantınız. Karara varabildiniz mi
bari?”
“Yeşil ışık yakıldı.”
“Eh, zamanı gelmiş de geçiyordu bile.”
“İki bakan yardımcısıyla Beyaz Saraydan gelen bir
bildiri sayesinde karar verildi. Coğrafya Bölümü de
Akdeniz Gücünden son raporları aldı bugün. Kaynak
yollarının tümüyle değiştirildiğini bildiren her zamanki
raporlardan biri. Kaynaklardan buraya uzanan yolların
hepsinin değiştirilmekte olduklarını doğruluyor. Kuzeyde
1
Ankara ve Konya'daki tarlalar, Sidi Barrani ve Reşid
2
yöresindeki bölgeler, hatta Cezayir afyon bölgeleri bile
üretimi azaltıyorlar. İşlerimizi çok güçleştirecek bu.”
“Daha ne istiyorsun Tanrı aşkına? Amaç afyon üreten
tüm bu bölgeleri temizlemek değil miydi? Sizler de hiçbir
zaman tatmin olmazsınız. Bildiğimiz gizli yollar üzerinde
denetim görevini sürdürebiliyoruz ama... Porto Bela
3 4 5
Cruz , Pilcomayo , Paraguay, Brezilya ve Guyana’da
isimlerinin telaffuzunu bile bilemediğimiz yarım düzine
yepyeni sürüm yeri hakkında bilgimiz yok denecek
kadar az. Tümüyle yepyeni bir top oyunu bu, Ralph.”
6
“Güvenlik Kurulu ajanlarını çağırın. CIA o türden
ajanlarla dolu.”
“Olanaksız. Onlardan harita istememize bile izin
verilmiyor.”
“Çok saçma bir şey bu.”
“Saçma falan değil. Düpedüz casusluk faaliyetine
dönüşüyor iş. Bulaştırmıyoruz onlara elimizi. İnterpol
kurallarına harfi harfine uyuyoruz. Kirli işler yok. Bunu
da biliyorsun sanıyordum.”
Loring bezginlikle, “Biliyorum,” diye yanıtladı. “Yine de
çok saçma.”
7
“Sen New England'daki ilçeyle uğraş. Biz pampalarla
ya da nereleriyse o bölgelerle baş ederiz.”
“New England ilçesi tüm evreni simgeleyen minicik bir
dünya. İnsanı ürküten, korku veren yanı da bu ya. Bir
zamanlar ilçelerimiz, bahçeleri eski usul çitlerle çevrili,
insanları öncü ruhu taşıyan, tuğla duvarları
sarmaşıklarla kaplı yerlerdi. Ne oldu o şiirsel ilçelere?”
“Yeni şiirlere dönüştü. Boş ver şimdi bunlara Allahını
seversen!”
“Müthiş moral veriyorsun insana. Sağol.”
“Cesaretin kırılmış gibi bir halin var.”
“İşi kıvırmak için yeterince zaman yok da ondan.”
“Hep öyle değil midir?” Cranston ufak arabayı daha
hızlı giden arabalara ayrılmış bir şeride soktu, ama çok
geçmeden Nebraska Bulvarıyla On Sekizinci Bulvarın
kesiştiği yerde kavşağın tümüyle tıkanmış olduğunu
gördü. Derin bir iç çekişiyle vitesi boşa alıp omuz silkti.
Sonra Loring'e baktı. Loring görmeyen bakışlarını
arabanın ön camına dikmişti. “Hiç olmazsa harekete
geçmek için gerekli izni kopardın. Bu da az şey
sayılmaz.”
“Hiç kuşkusuz. Tabii, yanlış bir kadroyla.”
“Ha... Şimdi anlıyorum. Onun dosyası mı?” Cranston
başıyla Loring'in kucağındaki dosya çantasını işaret etti.
“Evet, doğduğu günden bu yana tüm yaşam öyküsü
adamımızın.”
“İsmi ne?”
“Matlock. James B. Matlock II. Ortadaki B'de Barbour
demek. Çok eski bir aileden.
Daha doğrusu çok köklü iki ailenin çocuğu. James
Matlock Güzel Sanatlar Akademisi mezunu, felsefe
doktoru. Elizabeth devri edebiyatını etkileyen sosyal ve
siyasal baskılar üzerinde çağımızın tanınmış bir
otoritesi. Ne dersin buna?”
“Hay Allah! Bunlar mı adamın nitelikleri? Nerelerde
sürdürecek soruşturmasını işe başlayınca? Emekli
profesörler onuruna verilen çay partilerinde mi?”
“Hayır. Tabii, o da var ama bir kez yeterince genç.
Nitelikleri arasında Güvenlik Dairesinin 'kusurlu, ama